Η ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΛΑΜΠΗ - ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ - Εισαγωγή

Η ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΛΑΜΠΗ 
ΔΟΚΙΜΙΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ  

    Καθώς αυτό το Δοκίμιο ήταν το Δέκατο-Έκτο Σημείωμα της Δέκατης-Έβδομης Αναλαμπής, λόγω της ιδιαίτερης και πολυσήμαντης αξίας του έχει λάβει τον τίτλο «Η Εικοστή Τρίτη Αναλαμπή». Αυτή η αναλαμπή εξοβελίζει το ιδεολόγημα του αθεϊσμού που προέρχεται από την ειδωλολατρία της φύσης, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να ανορθωθεί ποτέ ξανά αυτή η μορφή κακοδαιμονίας. Συγχρόνως θρυμματίζει πλήρως τους θεμέλιους λίθους της απιστίας. 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

     Στο σημείωμα αυτό, εξηγούνται μέσα από την παράθεση εννέα παρανοιών, που συνίστανται από τουλάχιστον ενενήντα παραλογισμούς, το πόσο παράλογη, άσχημη και δεισιδαίμων είναι η πραγματικότητα του δρόμου που βαδίζουν οι αρνησίθεοι νατουραλιστές.  Δεδομένου ότι οι εν λόγω παράλογοι δρόμοι έχουν εξηγηθεί εν μέρει σε άλλα τμήματα του Ρισαλέ-ι Νούρ, και ιδίως για να γίνουμε πιο συνοπτικοί εδώ, έχουν παραληφθεί κάποια βήματα των επιχειρημάτων. Γι’ αυτό ξαφνικά έρχεται στο μυαλό μας ότι «πώς είναι δυνατόν όλοι  αυτοί οι διάσημοι και δήθεν λαμπροί φιλόσοφοι να έχουν δεχτεί και να ακολουθούν μια τόσο παράλογη και προφανή δεισιδαιμονία;».

     Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσαν να δουν την ουσία του δρόμου που ακολουθούν. Και εγώ είμαι έτοιμος να εξηγήσω λεπτομερώς και να αποδείξω με ξεκάθαρα και πειστικά επιχειρήματα σε οποιονδήποτε αμφιβάλλει, ότι αυτές οι ακατέργαστες, απεχθείς και παράλογες παράνοιες που διατυπώνονται ως αποτέλεσμα στο τέλος κάθε «Παράνοιας» είναι η αναγκαία και αναπόφευκτη συνέπεια του τρόπου και δρόμου που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν, και η ίδια η ουσία της αντίληψης  που έχουν.(*)
 
*Ο λόγος της έκδοσης αυτού του δοκιμίου είναι, η επίθεση που διεξάγεται εναντίον του Κουράν,  συνδέοντας  τον αθεϊσμό με τη φύση, και αποκαλώντας ως δεισιδαιμονίες, αυτά που το σκοτισμένο μυαλό τους δεν μπορεί να φτάσει. Γελοιοποιούν τις αλήθειες της πίστης με έναν επιθετικό και κακόβουλο τρόπο. Αυτή η επιθετικότητα έδωσε έναν τόσο  έντονο θυμό στην καρδιά, που είχε ως αποτέλεσμα να  δώσει σ’ αυτούς τους άθεους και σ’ αυτούς που έχουν γυρίσει την πλάτη στην αλήθεια με παράλογα και ψευδή δόγματα, τα σφοδρά και χυδαία αυτά χαστούκια. Διαφορετικά ο τρόπος του Ρισαλέ-ι Νουρ είναι ο ειρηνικός λόγος, με ευγενικές και κατανοητές εξηγήσεις.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

[Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ- Στο όνομα του Αλλάχ, του Πολυεύσπλαχνου Ραχμάν, του  Οικτίρμωνου Ραχίμ ]

قَالَتْرُسُلُهُمْاَفِىاللّٰهِ شَكٌّفَاطِرِالسَّمٰوَاتِوَالْاَرْضِ

[Τους είπαν οι Απόστολοι, «Είναι δυνατόν να υπάρχει αμφιβολία ως προς την ύπαρξη του Αλλάχ Ο Οποίος δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη;» Κουράν, Ιμπραχήμ, 14:10]

    Αυτό το εδάφιο με μια ρητορικής φύσεως ερώτηση διακηρύττει ότι «Δεν μπορεί να υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς την ύπαρξη του Ύψιστου και Αληθή Αλλάχ(Cenab-ı Hak)» καταδεικνύοντας ότι η ύπαρξη και η Θεία Ενότητα είναι αναμφισβήτητη με απόλυτη σαφήνεια.  

    Μια υπενθύμιση πριν τη διασαφήνιση αυτού του μυστηρίου: Το 1922 πήγα στην Άγκυρα. Είδα ότι με τη νίκη των Ισλαμικών στρατευμάτων μέσα στο εξαιρετικά υψηλό ηθικό τους, μια τρομερή ιδέα απιστίας προσπαθεί επιτήδεια να εισχωρήσει μέσα τους, να διαφθείρει και να τους δηλητηριάσει. «Αλίμονο!» είπα. «Αυτό το τέρας πρόκειται να βλάψει τα θεμέλια της πίστης!». Τότε, εφόσον το παραπάνω εδάφιο δηλώνει σαφέστατα την ύπαρξη και το αδιαίρετο του Αλλάχ, προσέφυγα στη βοήθεια του. Έτσι κατέγραψα μια δυνατή και ακράδαντη απόδειξη που έρχεται από το Πάνσοφο Κουράν και είναι αρκετά ισχυρή για να διαλύσει και να καταστρέψει αυτήν τη διαβολεμένη ιδέα του αθεϊσμού, στο δοκίμιο του Νουρ στην Αραβική γλώσσα. Την είχα τυπώσει στην Άγκυρα στο τυπογραφείο Yeni Gün. Αλλά, δυστυχώς, αυτοί που γνώριζαν Αραβικά ήταν λίγοι, και εκείνοι που το είδαν ως σημαντικό ήταν σπάνιοι. Μαζί με το γεγονός ότι η διατριβή ήταν διατυπωμένη σε μια εξαιρετικά περιληπτική και συντετμημένη μορφή εκείνη  η  δυνατή απόδειξη δε φανέρωσε την επιρροή της. Δυστυχώς, εκείνη η ιδέα του αθεϊσμού εξαπλώθηκε και κέρδισε δυνάμεις. Τώρα είμαι υποχρεωμένος να διευκρινίσω σε κάποιο βαθμό αυτή τη δυνατή και ακράδαντη απόδειξη, στην τουρκική γλώσσα. Επειδή κάποια τμήματα αυτής της απόδειξης έχουν εξηγηθεί πλήρως σε ορισμένα μέρη του Ρισαλέ-ι Νουρ, θα διατυπωθούνε περιληπτικά εδώ. Οι διάφορες αποδείξεις οι οποίες έχουν καταμερισθεί στα υπόλοιπα δοκίμια, ενώνονται εν μέρει στην συγκεκριμένη απόδειξη, ως εκ τούτου η καθεμία  από αυτές λειτουργεί  σαν  ένα μέρος ένα στοιχείο της εν λόγω αποδείξεως.

Εισαγωγή

    Ω Άνθρωπε! Να ξέρεις!  Υπάρχουν τρομερές φράσεις που βγαίνουν από το στόμα των ανθρώπων και εκπέμπουν απιστία, και οι πιστοί τις χρησιμοποιούν ασυνείδητα. Θα εξηγήσουμε τις τρεις σημαντικότερες.

Η Πρώτη: اَوْجَدَتْهُالْاَسْبَابُ  Δηλαδή, «Οι αιτίες εφεύρουν αυτό το πράγμα.»

Η Δεύτερη: تَشَكَّلَبِنَفْسِهٖ  Δηλαδή, «Αυτό-σχηματίζεται, από μόνο του γίνεται και τελειώνει.»

Η Τρίτη: اِقْتَضَتْهُالطَّبٖيعَةُ   Δηλαδή, «Είναι φυσικό. Η φύση το υπαγορεύει και το φτιάχνει.»

   Πράγματι, εφόσον οι υπάρξεις υφίστανται  και δεν διαμφισβητούνται, και η κάθε ύπαρξη δημιουργείται με τέχνη και σοφία, και εφόσον επαναδημιουργείται συνεχώς και δεν είναι σταθερή ∙ τότε  Ω! Άθεε! ή θα πεις ότι αυτή η ύπαρξη, αυτό το ζώο για παράδειγμα, είναι το αποτέλεσμά μιας εφεύρεσης του κόσμου των αιτιών, δηλαδή με τη συγκέντρωση των αιτιών αυτό το ον αποκτά μια ύπαρξη, ή θα πεις ότι αυτό-σχηματίζεται, ή θα πεις δεόντως της φύσης όπου με την επιρροή της φύσης αποκτά μια ύπαρξη, ή θα πεις ότι δημιουργείται με τη δύναμη ενός Πανίσχυρου, Παντοδύναμου Κατόχου Μεγαλείου Δύναμης Καντίρ-ι Ζουλτζελάλ.

     Εφόσον λοιπόν από άποψη λογικής δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από αυτούς τους τέσσερις, κατά συνέπεια εάν αποδειχτεί και επιβεβαιωθεί απόλυτα το πόσο παράλογοι, ανυπόστατοι, αδύνατοι, αδιανόητοι και δεισιδαιμονικοί είναι οι πρώτοι τρεις δρόμοι, τότε αναγκαστικά και σαφέστατα ο τέταρτος δρόμος ο οποίος είναι η αποδοχή του Ενός και Μοναδικού Δημιουργού όλων των υπάρξεων, καθίσταται αναμφισβήτητα και αναμφίβολα ως ο μοναδικός.