Τρίτη Ερώτηση

Τρίτη Ερώτηση:

      Ο πρώην εχθρός, τώρα φίλος, νεοφώτιστος πιστός λέει ότι: «Στην εποχή μας κάποιοι υπερβολικοί φιλόσοφοι ισχυρίζονται το εξής: Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος, και τίποτα δεν αφανίζεται εξολοκλήρου× είναι παρά μόνο μια σύνθεση και  αποσύνθεση που παρακινεί το εργοστάσιο του σύμπαντος.»

     Απάντηση: Οι φιλόσοφοι και συγκεκριμένα οι πιο προχωρημένοι από αυτούς, που δεν προσεγγίζουν την πλάση με το Φως του Κουράν, διαπίστωσαν ότι είναι πολύ δύσκολη έως και αδύνατη η σύνθεση και δημιουργία των υπάρξεων μέσω της φύσης και των αιτιών -όπως ήδη  έχουμε αποδείξει μέχρι τώρα- εν συνεπεία έχουν χωριστεί σε δύο ομάδες.

  Μερικοί έχουν γίνει Σοφιστές. Παραιτούμενοι από την ανθρώπινη ιδιαιτερότητα του μυαλού, και έχοντας ξεπέσει πιο κάτω και από τα πιο ανόητα ζώα, θεώρησαν πιο εύκολο να αρνηθούν την ύπαρξη του σύμπαντος μα και την ύπαρξη των ίδιων των εαυτών τους, παρά να δεχτούν το δρόμο της πλανερής εικασίας πως η αιτιοκρατία και η φύση κατέχουν την ικανότητα δημιουργίας. Απαρνούμενοι λοιπόν το σύμπαν και τον εαυτό τους έχουν καταπέσει σε ένα απόλυτο σκοτάδι αγνωσίας. 

    Η δεύτερη ομάδα διαπιστώνοντας τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που εμφανίζονται στην κατασκευή μιας μύγας ή ενός σπόρου μέσω του δρόμου της πλανερής εικασίας πως η αιτιοκρατία και η φύση κατέχουν την ικανότητα δημιουργίας, έχουν αντιληφθεί ότι μια επιρροή πέραν της κατανόησης του μυαλού καθίσταται αναγκαία. Και αναγκαστικά έχουν καταλήξει να αρνούνται τη δημιουργία λέγοντας  «Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος» και έχουν συμπεράνει ότι ο αφανισμός είναι αδύνατος με αποτέλεσμα να ισχυρίζονται πως «Κάτι που είναι υπαρκτό δεν μεταβάλλεται σε ανυπαρξία.» Φαντάζονται μόνο μία αναφορική κατάσταση που μέσω της κίνησης των σωματιδίων και μέσω των τυχαίων ανέμων προκύπτει μια σύνθεση και αποσύνθεση, και μια διάλυση και συγκέντρωση.

    Εμπρός λοιπόν, έλα, και δες στα έσχατα της ηλιθιότητας και στα σκοτάδια της αγνωσίας τα άτομα που θεωρούν τους εαυτούς τους ως οι πιο έξυπνοι! Και κατανόησε το πόσο γελοίο, ευτελή και υπέρ-αμόρφωτο  καταντά τον άνθρωπο, η πλάνη και η παρέκκλιση από την πίστη, και λάβε γνώση! 

    Άραγε, μια Προ-αιώνια Δύναμη, η οποία κάθε χρόνο δημιουργεί τετρακόσιες χιλιάδες όντα  σε μια στιγμή πάνω στη γη, και έχει δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη σε έξι μέρες, και η οποία μέσα σε έξι εβδομάδες κάθε άνοιξη ενιδρύει ένα έμβιο κόσμο πιο έντεχνο πιο εμβριθή και από το σύμπαν· το να αρνείται κανείς τη δημιουργία θεωρώντας την πέραν των δυνατοτήτων αυτής της Προ-αιώνιας Δύναμης, για την οποία είναι τόσο εύκολο να δώσει ένα υλικό σώμα στις θεωρητικές άυλες υπάρξεις (των οποίων τα προσχέδια και τα όρια έχουν καθοριστεί εκ της προ-αιώνιας άπειρης γνώσης) που δεν κατέχουν μια ορατή υπόσταση, σαν απλά να επιχρίει ένα κείμενο το οποίο έχει γραφτεί με μια αόρατη μελάνη και το καθιστά έτσι ορατό, είναι μια στάση ακόμα πιο εξευτελιστική και αμόρφωτη από την πρώτη ομάδα των σοφιστών. 

     Αυτοί οι κακόμοιροι επειδή τα φαραωνικά τους εγωιστικά άτομα-nefs που δεν κατέχουν τίποτα παρά μόνο μια απόλυτη αδυναμία και μια μηδαμινή βούληση, και δεν δύνανται να αφανίσουν και να εξοντώσουν τίποτα, και δεν μπορούν να φέρουν σε ύπαρξη κανένα σωματίδιο καμία ύλη από το τίποτα, και για το λόγο ότι ούτε η αιτιοκρατία και η φύση στην οποία βασίζονται έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν από το τίποτα, υποχρεωτικά από την ηλιθιότητα τους δηλώνουν πως «Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος, και τίποτα δεν αφανίζεται εξολοκλήρου.» και επιχειρούν με αυτόν τον τρόπο διευρύνοντας αυτήν την δεισιδαιμονική και λανθασμένη αρχή να επισκιάσουν τον Απόλυτο Παντοδύναμο [Αλλάχ] (Kadir-i Mutlak).    

    Ναι, ο Παντοδύναμος Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης (Kadir-i Zülcelal) κατέχει δύο τρόπους δημιουργίας:

    Ο πρώτος είναι, δημιουργία κάποιου πρωτότυπου ως εφεύρημα (ihtira, ibda). Δηλαδή, φέρνει κάτι στην ύπαρξη από την ανυπαρξία από το τίποτα, και του παρέχει όλα τα αναγκαία, δημιουργώντας  τα και αυτά από το τίποτα. 

      Ο δεύτερος είναι, δημιουργία μέσω κατασκευής, σύνθεσης και τέχνης (inşa, sanat). Δηλαδή, για κάποιες πολύ λεπτές εμβρίθειες όπως για να παρουσιάσει την τέλεια σοφία Του, και τις αντανακλάσεις των ονομάτων Του, κατασκευάζει κάποιες υπάρξεις από τις διάφορες ουσίες του σύμπαντος. Και σύμφωνα με το νόμο σίτισης και συντήρησης αποστέλλει όλα τα υπάκουα σωματίδια και τις ύλες σε αυτές, και τα θέτει σε υπηρεσία μέσα τους. 

     Ναι, ο Απόλυτος Παντοδύναμος [Αλλάχ](Kadir-i Mutlak) έχει δύο τρόπους δημιουργίας μέσω εφεύρεσης και μέσω κατασκευής. Το να αφανίζει μια ύπαρξη, και να δημιουργεί κάτι το ανύπαρκτο είναι ο πιο εύκολος, άνετος, αέναος, οικουμενικός Του νόμος. Ως εκ τούτου, αυτός που τάσσεται κατά της δύναμης αυτής -η οποία σε μία μόνο άνοιξη δημιουργεί εκ του μη όντος τα σχήματα, τις ιδιότητες, τα σωματίδια, και εκτός από αυτά όλες τις μορφές και καταστάσεις των τριακοσίων χιλιάδων έμβιων όντων- ισχυριζόμενος πως «Δεν μπορεί να δημιουργεί κάτι το ανύπαρκτο» είναι ο ίδιος άξιος αφανισμού και ανυπαρξίας.

   Το πρόσωπο που παράτησε πλέον τη φυσιολατρία και προσχώρησε στη μόνη πραγματικότητα, ομολογεί το εξής: «Ευγνωμονώ, ευχαριστώ και προσφέρω άπειρους δοξασμούς -όσο και τα απειράριθμα σωματίδια- και επαίνους στον Ύψιστο, Αληθή, και Δικαίων Αλλάχ(Cenab-ı Hakk), διότι απέκτησα μια τέλεια και πλήρη πίστη, έχω λυτρωθεί από την αυταπάτη και την πλάνη της παρέκκλισης, και δεν μου έχει απομείνει καμία αμφιβολία. 

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلَى دِينِ اْلاِسْلاَمِ وَ كَمَالِ اْلاِيمَانِ

  Ελχάμντουλιλλάχι αλά ντίνιλ Ισλάμ ουε κεμάλιλ ιμάν. Δηλαδή, Δόξα τον Αλλάχ για το λόγο ότι μας έχει προσφέρει το αγαθό του Ισλάμ και της απόλυτης πίστης.»

سُبْحَانَكَلاَعِلْمَلَنَااِلاَّمَاعَلَّمْتَنَااِنَّكَاَنْتَالْعَلِيمُالْحَكِيمُ

[Κουράν, Μπακάρα, 2:32.]