ΔΕΚΑΤΗ-ΕΝΔΕΚΑΤΗ-ΔΟΔΕΚΑΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΔΕΚΑΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ω άρρωστε που προβληματίζεσαι άσκοπα!
Προβληματίζεσαι για την σοβαρότητα της αρρώστιας σου και αυτός ο προβληματισμός την αυξάνει. Εάν επιθυμείς να ελαφρύνεις την αρρώστια σου προσπάθησε να μην ανησυχείς. Δηλαδή, σκέψου τα οφέλη της αρρώστιας σου, την ανταμοιβή (Σαβάμπ) για αυτήν και ότι θα περάσει γρήγορα, και έτσι κόψε τη ρίζα της αρρώστιας.
Πράγματι η ανησυχία διπλασιάζει την αρρώστια. Πίσω από την φυσική αρρώστια, η ανησυχία προκαλεί μια πνευματική αρρώστια στην καρδιά οπού στηρίζεται η φυσική αρρώστια και συνεχίζει.
Εάν παύσει η ανησυχία μέσω της υποταγής, της αποδοχής και του στοχασμού της σοφίας που κρύβεται στην αρρώστια, ένα σημαντικό μέρος αυτής ξεριζώνεται, γίνεται πιο ελαφριά και εν μέρη εξαφανίζεται. Μερικές φορές μια μικρή φυσική αρρώστια αυξάνεται στο δεκαπλάσιο απλά και μόνο μέσω του άγχους και του προβληματισμού. Με την παύση του προβληματισμού εννέα δέκατα της αρρώστιας εξαφανίζονται.
Η ανησυχία αυξάνει την αρρώστια αφού είναι σαν να κατηγορείς την Θεία σοφία και να ασκείς κριτική στον θείο οίκτο και σαν να παραπονιέσαι στον Συμπονετικό και Πολυεύσπλαχνο Δημιουργό (Χαλίκ-ι Ραχίμ). Για αυτό τον λόγο ένας που ανησυχεί -σε αντίθεση με τις προθέσεις του- λαμβάνει απότομη άρνηση και αυξάνει ο ίδιος την αρρώστια του. Ναι όπως η ευχαριστία αυξάνει την προσφορά και την ευλογία, έτσι και το παράπονο αυξάνει την αρρώστια και τα βάσανα.
Επιπλέον, ο προβληματισμός είναι από μόνος του μια αρρώστια. Η θεραπεία για αυτόν είναι να ξέρεις την σοφία που υπάρχει στην αρρώστια, και τον σκοπό της. Εφόσον έχεις καταλάβει τον σκοπό της και το όφελος της, βάλε αυτήν την αλοιφή στον προβληματισμό σου και ανακουφίσου. Πες αχ! Αντί για οχ! Και «Ελχάμντουλιλλάχ! (Δόξα τον Αλλάχ!)» για κάθε κατάσταση αντί για μοιρολόγια και αναστεναγμούς.
ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ω ανυπόμονε άρρωστε αδερφέ μου!
Αν και η αρρώστια σου, σου προκαλεί μια άμεση ταλαιπωρία τώρα, το πέρασμα της αρρώστιας σου αυτής -κατά το παρελθόν μέχρι και σήμερα- παράγει μια πνευματική ευχαρίστηση και ευτυχία και η ανταμοιβή που παρέχει παράγει μια ψυχική τέρψη. Από σήμερα, και ακόμη μετά από αυτήν την ώρα, δεν υπάρχει αρρώστια στο μέλλον και σίγουρα δεν υπάρχει πόνος, διότι το μέλλον δεν υπάρχει ακόμη. Και εάν δεν υπάρχει πόνος δεν μπορεί να υπάρχει λύπη. Γίνεσαι ανυπόμονος διότι φαντάζεσαι τα πράγματα λανθασμένα. Διότι η υλική πτυχή της περιόδου της αρρώστιάς σου-που ανήκει πια στο παρελθόν- έχει αναχωρήσει, και μαζί της έχει αναχωρήσει και ο πόνος, αφήνοντάς σου τις αμοιβές της. Μόνο η αμοιβή (Σαβάμπ) και η ευχαρίστηση της αναχώρησής της παραμένει. Ενώ έπρεπε να σου δίνει κέρδος και ευχαρίστηση, το να σκέφτεσαι τις περασμένες μέρες νιώθοντας λύπη και γίνοντας ανυπόμονος είναι παλαβομάρα. Οι μέρες του μέλλοντος δεν έχουν ακόμα έρθει, το να σκέφτεσαι τώρα αυτές και φαντάζοντας μια μέρα που δεν υπάρχει, μια αρρώστια που δεν υπάρχει και έναν πόνο που δεν υπάρχει -έτσι ώστε να θλίβεσαι για αυτήν και να παρουσιάζεις ανυπομονησία- είναι να δίνεις το χρώμα της ύπαρξης σε τρεις βαθμίδες ανύπαρκτες καταστάσεις. Εάν αυτό δεν είναι τρέλα τότε τι είναι;
Εφόσον οι περασμένες με αρρώστια ώρες παράγουν απόλαυση, και εφόσον το χρονικό διάστημα μετά από την παρούσα στιγμή δεν υπάρχει και η αρρώστια δεν υπάρχει και η λύπη δεν υπάρχει μην σπαταλάς την δύναμη της υπομονής που σου έδωσε ο Ύψιστα Δίκαιος και Αληθής Αλλάχ (Χακκ) δεξιά και αριστερά, αλλά συγκέντρωσέ την στο πρόσωπο του πόνου που υπάρχει την παρούσα ώρα. Πες «Ω Κάτοχε Απέραντης Υπομονής! (Ω! Σαμπούρ)» και άντεξέ το.
ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ώ άρρωστε που εξαιτίας της αρρώστιας δεν μπορείς να εκπληρώσεις την λατρεία και τις προσευχές και νιώθεις λύπη για αυτήν την στέρηση!
Μάθε ότι αναφέρεται σε ένα χαντίθ το εξής: «Ένας ευσεβής πιστός που εξαιτίας της αρρώστιας του δεν μπορεί να εκπληρώσει τις προσευχές που κανονικά τις πραγματοποιεί τακτικά, τότε λαμβάνει την ίδια αμοιβή (Σαβάμπ)» Σε έναν άρρωστο που εκτελεί τα υποχρεωτικά του προσκυνήματα (Farz) όσο το δυνατόν μπορεί με υπομονή και βασιζόμενος στον Αλλάχ, κατά την διάρκεια μιας σοβαρής αρρώστιας, η αρρώστιά του αυτή περνάει στη θέση των μη-υποχρεωτικών προσκυνημάτων (Sunna) και μάλιστα σε ειλικρινή μορφή.
Επιπλέον η αρρώστια κάνει έναν άνθρωπο να καταλάβει την αδυναμία και την ένδειά του. Με την γλώσσα της ένδειας και της αδυναμίας τον προκαλεί να κάνει ικεσία και προφορικά και σωματικά. Ο Ύψιστα Δίκαιος και Αληθής Αλλάχ (Χακκ) πρόσφερε στον άνθρωπο μια χωρίς όρια ένδεια και ατελείωτη αδυναμία έτσι ώστε να ζητάει συνεχώς προστασία στο Θείο Δικαστήριο, να ικετεύει και να παρακαλάει. Σύμφωνα με την σημασία του εδαφίου:
قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّى لَوْلاَ دُعَاؤُكُمْ
Με το μυστήριο αυτού του εδαφίου, η σοφία της δημιουργίας του ανθρώπου και η αιτία για της αξίας του είναι η ειλικρινής προσευχή και η ικεσία του. Και εφόσον μία σοβαρή αιτία που οδηγεί σε αυτήν είναι η αρρώστια, από αυτήν την όψη δεν θα πρέπει να παραπονιέσαι αλλά πρέπει να ευχαριστείς τον Αλλάχ για αυτό, και να μην κλείνεις τη βρύση της ικεσίας που η αρρώστια έχει ανοίξει επιζητώντας την υγεία.