ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΡΩΤΗ-ΕΙΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ-ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ω Άρρωστε μου αδερφέ!

     Υπάρχει ένας φυσικός πόνος στην αρρώστια σου. Όμως μια σημαντική πνευματική απόλαυση σε έχει περικυκλώσει το οποίο θα διώξει την επίδραση του φυσικού σου πόνου. Διότι εάν έχεις πατέρα, μητέρα και συγγενείς η πολύ απολαυστική συμπόνια τους απέναντί σου -την οποία έχεις ξεχάσει από την παιδική σου ηλικία- θα ξαναζωντανέψει γύρω σου και θα βλέπεις πάλι τα χαριτωμένα εκείνα βλέμματα που είχες λάβει όταν ήσουν στην παιδική ηλικία.

      Επιπλέον, οι φιλίες τριγύρω σου οι οποίες ήταν μυστικές και κρυμμένες κοιτάζουν πάλι με αγάπη και ενδιαφέρον προς εσένα, μέσω της έλξης της αρρώστιας και βεβαίως απέναντι σε όλα αυτά, ο φυσικός σου πόνος γίνεται πολύ μικροπρεπής. 

      Επίσης αυτοί, τους οποίους είχες βοηθήσει και εξυπηρετήσει με τιμή και προσπαθούσες να λάβεις τον σεβασμό τους, τώρα με την εντολή της αρρώστιας, σε εξυπηρετούν ευγενικά και εσύ έχεις γίνει ο κύριος των κύριων σου. Και για το λόγο το ότι έχεις ελκύσει προς εσένα τα αισθήματα ευσπλαχνίας των συνανθρώπων σου, έχεις βρει πολλούς φίλους που σε βοηθούν και ευγενικούς συντρόφους απ’ το πουθενά.

     Επιπλέον έχεις λάβει την εντολή πάλι από την αρρώστια σου να κάνεις ένα διάλειμμα από πολλά βαριά καθήκοντα και τώρα ξεκουράζεσαι. Σίγουρα ο μικρός σου πόνος απέναντι σε αυτές τις πνευματικές απολαύσεις πρέπει να σε οδηγήσει σε ευχαριστίες και όχι σε παράπονα. 

  
ΕΙΚΟΣΤΗ  ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ω! Αδερφέ που υποφέρεις από βαριές αρρώστιες όπως η αποπληξία!

    Καταρχήν σου δηλώνω τα καλά νέα ότι η αποπληξία θεωρείται ευλογημένη για τους πιστούς. Εδώ και πάρα πολύ καιρό το άκουγα αυτό από όσιους ανθρώπους αλλά δεν ήξερα το μυστήριό του. Τώρα ένα από τα μυστήρια αυτής της αλήθειας εμφανίστηκε στην καρδία μου ως εξής:

   Οι άνθρωποι του Αλλάχ με σκοπό να αφικνούσουν τον Ύψιστα Δίκαιο και Αληθή Αλλάχ (Χακκ), και να σωθούν από τους μεγαλύτερους πνευματικούς κινδύνους αυτού του κόσμου και να διασφαλίσουνε την αιώνια ευτυχία, έχουν διαλέξει να ακολουθήσουν δύο αρχές:

    Η πρώτη είναι ο στοχασμός του θανάτου. Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή μέσου του συλλογισμού ότι ο κόσμος αυτός είναι μάταιος, και ότι μέσα σε αυτόν και οι ίδιοι είναι πρόσκαιροι καλεσμένοι φορτωμένοι με καθήκοντα, δούλεψαν για την αιώνια ζωή.

    Η δεύτερη: Μέσω των θρησκευτικών ασκήσεων και δοκιμασιών και τον ασκητισμό προσπάθησαν να αφανίσουν το πάθος τους που τους προωθεί στο κακό (Ναφς-ι Αμάρα) ώστε να σωθούν από τους κινδύνους της και από τις τυφλές αισθήσεις.

      Και εσείς, αδερφέ μου που έχεις χάσει την υγεία του μισού σου σώματος! Σου έχουν δοθεί αυτές οι δύο αρχές που είναι σύντομες, εύκολες και η αιτία της ευτυχίας χωρίς να το έχεις εσύ επιλέξει. Και αυτή η κατάστασή σου σε προειδοποιεί αδιάκοπα για την μάταια φύση του κόσμου και για το ότι ο άνθρωπος είναι πρόσκαιρος. Ο κόσμος δεν μπορεί πλέον να σε πνίξει ούτε η απερισκεψία να σου κλείσει τα μάτια [προς την πραγματικότητα]. Και σίγουρα το άτομο που προωθεί το κακό (Ναφς-ι Αμάρα) δεν μπορεί να εξαπατήσει με ευτελείς επιθυμίες και ανάγωγες ορέξεις κάποιον που είναι σε κατάσταση μισού ανθρώπου. Και έτσι γλιτώνει γρήγορα από το μπελά εκείνου του (Ναφς). 

     Επομένως ένας πιστός μέσα από το μυστήριο της πίστης, με την υποταγή και εμπιστοσύνη του, μπορεί να επωφεληθεί -σε σύντομο χρονικό διάστημα- από την σοβαρή αυτή αρρώστια της αποπληξίας το ίδιο, όπως με τις σκληρές δοκιμασίες των αγίων. Και τότε εκείνη η σοβαρή αρρώστια καταλήγει να είναι πολύ φτηνή για μια τέτοια αμοιβή.

ΕΙΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ώ απελπισμένε άρρωστε που είσαι μόνος και έρημος!

   Συλλογίσου ότι εάν η απομόνωση, η ξενιτιά μαζί με την αρρώστια προκαλούν συμπάθια στις σκληρότερες καρδιές και ελκύουν ευγένεια και συμπόνια προς εσένα, τότε άραγε πόσο περισσότερο από όλα θα προσέλκυε το βλέμμα του ελέους Αυτουνού, που παρουσιάζει τον εαυτό του σε εμάς στην αρχή κάθε σούρας του Κουρ’άν με τα χαρακτηριστικά του Πολυεύσπλαχνου και του Παντελεήμονα (του Ραχμάν του Ραχίμ), και που με μια αναλαμπή της στοργικότητάς Του κάνει όλες τις μητέρες να θρέφουν τα μικρά τους με θαυμαστή τρυφερότητα, και που με μία παρουσίαση του ελέους Του κάθε άνοιξη γεμίζει το πρόσωπο της γης με προσφορές και αγαθά, και Του Οποίου μία απλή εκδήλωση του ελέους Του είναι ο παράδεισος –με όλες τις ομορφιές του σε μια αιώνια ζωή. Σίγουρα το να δεθείς με πίστη σε Αυτόν τον Πολυεύσπλαχνο Δημιουργό (Χαλίκ-ι Ραχίμ), με το να Τον αναγνωρίσεις και να Τον ικετεύεις μέσω της γλώσσας της αδυναμίας της αρρώστιας σου και της μοναξιάς που νιώθεις στην ξενιτιά, θα προσελκύσει το βλέμμα του ελέους Του προς εσένα, με τον πιο ασύγκριτο τρόπο. 

       Εφόσον Αυτός υπάρχει και σε προσέχει τότε τα πάντα υπάρχουν για εσένα. Αυτοί που είναι αληθινά μόνοι και στην ξενιτιά είναι εκείνοι που δεν ενώνονται μαζί Του μέσω της πίστης και της υποταγής ή που δεν δίνουν σημασία σε αυτήν την σχέση.