Σημεία που αποδεικνύουν πως η λατρεία είναι το μέσο στην εγκόσμια ευτυχία

﴿ يَۤا اَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِى خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ َتَّقُونَ ۞    

اَلَّذِى جَعَلَ لَكُمُ اْلاَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَۤاءَ بِنَۤاءً وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمَۤاءِ مَۤاءً فَاَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ فَلاَ تَجْعَلُوا لِلّٰهِ اَنْدَادًا وَاَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ۞﴾    

Δηλαδή, «Ω σεις άνθρωποι! Να λατρεύετε το Συντηρητή Ραμπ σας ο οποίος δημιούργησε εσάς και αυτούς που ήρθαν πριν από εσάς, ώστε να μπορέσετε να αποκτήσετε το αξίωμα της θεοφοβίας (Takwa)  ۞  Να λατρεύετε το Συντηρητή Ραμπ σας ο οποίος έκανε τη γη ένα τόπο ανάπαυσης για χάρη σας, και τον ουρανό ένα θόλο· και έστειλε προς τα κάτω βροχή από τον ουρανό, και παρήγε από αυτήν κάθε είδους καρπό και εσοδεία χάριν της συντήρησης σας. Γι’ αυτό να μην αντιστοιχείτε συνέταιρο στον Αλλάχ, τώρα που γνωρίζετε.». Να ξέρετε ότι δεν έχετε άλλον να λατρέψετε και ούτε άλλον Δημιουργό έκτος τον Αλλάχ. Κουράν, Ελ-Μπάκαρα, 2:21,22.  

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το μόνο πράγμα που εισαγάγει βαθμηδόν τις θείες διατάξεις που αφορούν την πίστη και τα δόγματα της πίστεως στους πιστούς καθιστώντας τους δυνατούς και σταθερούς είναι η λατρεία που εδραιώνει τις ικανότητες. Πράγματι, οι εντολές της πίστεως οι οποίες αφορούν τη συνείδηση και τη λογική, εάν δε συμμορφωθούν και δεν ενδυναμωθούν με τη βοήθεια της λατρείας, -η οποία συνίσταται  από το να πράττουν ότι προστάζει ο Αλλάχ και να απέχουν από οτιδήποτε Αυτός απαγορεύει-, παραμένουν αναποτελεσματικές και αδύναμες. Η παρούσα κατάσταση του Ισλαμικού κόσμου μαρτυρεί ως προς αυτό.

Με τον ίδιο τρόπο, η λατρεία είναι το μέσο στην ευτυχία στον κόσμο αυτό και στον επόμενο, και το μέσο που διευθύνει τις υποθέσεις του κόσμου ετούτου και του κατοπινού, και το μέσο τόσο για τη προσωπική πραγμάτωση και τελείωση, όσο και της ανθρωπότητάς, και επίσης είναι μία υπερυψούμενη σχέση και ένας ευυπόληπτος δεσμός  μεταξύ Δημιουργού Χαλίκ και υπηρέτου.

Σημεία που αποδεικνύουν πως η λατρεία είναι το μέσο στην εγκόσμια ευτυχία:

Το Πρώτο: Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί με μία φύση θαυμαστή και εκλεπτυσμένη που τον διαχωρίζει από όλα τα άλλα έμβια όντα και τον καθιστά μια εξαίρεση προς αυτά. Εξαιτίας της φύσης αυτής πολλές και διαφορετικές επιθυμίες και απαιτήσεις έχουν παρουσιαστεί σ’ αυτόν. Για παράδειγμα, θέλει τα εκλεκτότερα πράγματα, τα πιο όμορφα, αυτά που είναι πιο περίτεχνα διακοσμημένα· και θέλει να έχει έναν βίο και μία θέση αξιοπρεπείς στην ανθρωπότητα.

Για να εφοδιάζεται με τον πλέον ικανοποιητικό τρόπο με την τροφή τον ρουχισμό και άλλες του ανάγκες έχει ανάγκη από πολλές τέχνες και τεχνικές. Και επειδή δεν έχει την απαιτούμενη γνώση σχετικά με όλες τις τέχνες και τεχνικές αυτές, είναι αναγκασμένος να συνεργαστεί με τους συνανθρώπους του, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να βοηθήσει τον άλλον μέσα από την ανταλλαγή των καρπών του μόχθου του, και με αυτόν τον τρόπο να μπορέσει να διευθετήσει τις ανάγκες του.

Αλλά μιας και οι δυνάμεις του πάθους, του θυμού και της λογικής δεν έχουν οριοθετηθεί στον άνθρωπο από τον Πλαστουργό Σανί και έχουν αφεθεί ελεύθερες έτσι  ώστε ο άνθρωπος να δύναται να εξελιχθεί διαμέσου της μικρό-βούλησης του (cüz-ü ihtiyarî), η τυραννία και η επιθετικότητα λαμβάνει χώρα στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Με σκοπό να παρεμποδίσει αυτού του είδους την  επιθετικότητα, η ανθρώπινη κοινωνία έχει ανάγκη από δικαιοσύνη κατά την ανταλλαγή των καρπών της κοπιαστικής τους εργασίας.

Αλλά αφού η λογική του κάθε ατόμου είναι αδύναμη να κατανοήσει τη δικαιοσύνη, υπάρχει η ανάγκη για μια γενική ή οικουμενική λογική [περί δικαίου] έτσι ώστε τα άτομα να μπορούν να επωφελούνται από αυτή. Μια οικουμενική λογική σαν κι’ αυτή μπορεί μόνο να υπάρχει με τη μορφή ενός κώδικα νόμων. Και ένας τέτοιος κώδικας νόμων είναι η Σαρία.

Έπειτα, μία αρχή και ένας κάτοχος είναι απαραίτητοι για να διασφαλίσουν την εφαρμογή, εκτέλεση και αποτελεσματικότητα του νόμου αυτού. Και μια τέτοια αρχή και ένας τέτοιος κάτοχος μπορεί να είναι μόνο Προφήτης. Και ο οποίος Προφήτης για να συνεχίσει την εξωτερική και εσωτερική του κυριαρχία πάνω στους ανθρώπους, έχει ανάγκη τόσο την υλική όσο και την πνευματική δόξα του ονόματος και της θέσης του, έτσι ακριβώς χρειάζεται ένα σημείο με το οποίο να αποδεικνύει το βαθμό της σχέσης και του συνδέσμου του με το Δημιουργό Χαλίκ. Και ένα τέτοιο σημείο προβάλλεται μόνο από τα θαύματα του.

Στη συνέχεια, με σκοπό να εδραιώσει και να διασφαλίσει την πειθαρχία και την υποταγή στα προστάγματα και τις απαγορεύσεις του Παντοκράτορος και Δικαίον Χακκ Αλλάχ, είναι ανάγκη να παγιώσει στο μυαλό των ανθρώπων την μεγαλειότητα του Πλαστουργού Σανί. Και αυτό γίνεται με τη βοήθεια των δογμάτων της πίστεως, δηλαδή, μέσα από την αποκάλυψη των διατάξεων που αφορούν την πίστη. Και η ενδυνάμωση και η εκτύλιξη των διατάξεων αυτών γίνεται μόνο μέσα από την επαναλαμβανόμενη  και διαρκώς ανανεούμενη λατρεία.

Το Δεύτερο: Ο σκοπός της λατρείας είναι να  στρέψει το μυαλό (των ανθρώπων) προς τον Πάνσοφο Πλαστουργό Σανί-ι Χακίμ. Το λογικό επακόλουθο αυτής της στροφής των υπηρετών προς τον Πάνσοφο Πλαστουργό Σανί-ι Χακίμ είναι η υπακοή και η υποταγή. Και η υπακοή και η υποταγή ενσωματώνουν τον υπηρέτη με την τέλεια τάξη του σύμπαντος. Με την ένταξη του υπηρέτη κάτω στην ευταξία και τη συμμόρφωσή του προς αυτή, το μυστήριο της σοφίας πραγματοποιείται. Και όσο για τη σοφία, αποκαλύπτεται μέσα από τα κεντήματα της καλλιτεχνίας που αστράφτουν πάνω στις σελίδες του σύμπαντος.

Το Τρίτο: Σαν ένα τηλεφωνικό κέντρο, ο άνθρωπος είναι το κέντρο όλης της ευταξίας της πλάσης και των νόμων της φύσης και των ακτίνων των θείων νόμων στο σύμπαν. Επομένως είναι απαραίτητο ο άνθρωπος να έχει στενή επαφή να συνδέεται και να προσκολλάται στους νόμους εκείνους και να μένει πιστός σε αυτούς, έτσι ώστε να διαφυλάττει την οικουμενική επικρατούσα κατάσταση έτσι ώστε να μην κονιορτοποιηθεί κάτω από τους τροχούς των μηχανισμών που περιστρέφουν τα διάφορα επίπεδα του κόσμου, αντιστρατευόμενος την κίνηση τους. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσω λατρείας η οποία αποτελείται από τη συμμόρφωση με τα θεία προστάγματα και τις απαγορεύσεις.

Το Τέταρτο: Διά της εκπλήρωσης αυτού που προστάζεται και απέχοντας από αυτό που απαγορεύεται, το άτομο διασυνδέεται και αποκτά σχέσεις με πολλούς τομείς και επίπεδα της ευρύτερης κοινωνίας. Ιδιαίτερα στα θέματα θρησκευτικών διατάξεων και γενικών και κοινών ωφελημάτων, ένα άτομο ισχύει σαν μια ομάδα. Δηλαδή, πολυάριθμα καθήκοντα και ζητήματα τιμής, καθοδήγησης, διδασκαλίας και αναμόρφωσης επιφορτίζονται σε ένα πρόσωπο. Εάν δεν είναι εκείνο το πρόσωπο, το οποίο συμμορφώνεται  προς τα θεία προστάγματα και αποφεύγει αυτό που απαγορεύεται, τα καθήκοντα εκείνα θα ποδοπατηθούν ολοκληρωτικά.

Το Πέμπτο: Ο άνθρωπος διαμέσου του Ισλάμ, και μέσα από τη λατρεία, δημιουργεί μια  σταθερή σχέση και αποκτά ένα δυνατό δεσμό και δέσμευση απέναντι σε όλους τους Μουσουλμάνους. Και αυτά έχουν ως αποτέλεσμα μια ακλόνητη αδελφοσύνη και αληθινή αγάπη. Ναι, τα πρώτα και πιο ουσιώδη βήματα στην πρόοδο και τελείωση της κοινωνίας είναι η αδελφοσύνη και η αγάπη.

Επεξήγηση ότι η λατρεία οδηγεί στην προσωπική πρόοδο και τελείωση :

Μολονότι ο άνθρωπος είναι από σωματικής απόψεως μικρός, αδύναμος και ανίσχυρος και θεωρείται ως ένα από τα ζώα, φέρει ένα εξαιρετικά εξυψούμενο πνεύμα, έχει μίαν τεράστια προοπτική εξέλιξης, κατέχει απεριόριστες επιθυμίες, διατηρεί άπειρες ελπίδες και αναρίθμητες ιδέες, και διαθέτει δυνάμεις  -σαν αυτές του πάθους και του θυμού- επί των οποίων δεν έχει τεθεί όριο, και έχει μίαν τέτοια περίεργη φύση, λες και έχει δημιουργηθεί σαν ένα ευρετήριο με αναφορά προς όλα τα είδη και όλους τους κόσμους.

Να λοιπόν, εκείνο που επεκτείνει το εξυψούμενο αυτό πνεύμα του ανθρώπου, είναι η λατρεία. Αυτό που αναπτύσσει και αποκαλύπτει τις δυνατότητες του, είναι η λατρεία. Εκείνο που διαφοροποιεί και ξεκαθαρίζει τις επιθυμίες του, είναι η λατρεία. Αυτό που πραγματοποιεί τις ελπίδες του, είναι η λατρεία. Εκείνο που διευρύνει τις ιδέες του και τις βάζει σε τάξη, είναι η λατρεία. Αυτό που βάζει ένα όριο στις δυνάμεις του πάθους και του θυμού του, είναι η λατρεία. Εκείνο που αφαιρεί τη σκουριά της φύσης, η οποία αμαυρώνει τις εξωτερικές και εσωτερικές δυνάμεις και τα μέλη του, είναι η λατρεία. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο να φτάσει τις τελειώσεις για τις οποίες είναι προορισμένος από το πεπρωμένο,  είναι η λατρεία. Η πλέον εξυψούμενη, η πιο λεπτή σχέση μεταξύ ενός δούλου και Λατρεμένου Μαμπούντ, είναι η λατρεία. Πράγματι, η υψηλότερη από τις ανθρώπινες τελειώσεις είναι ο σύνδεσμος και η σχέση αυτή.

Υπενθύμιση: Το πνεύμα της λατρείας είναι η ειλικρίνεια (Ιχλάς). Και ειλικρίνεια είναι το να εκτελεί κανείς τη λατρεία μόνο και μόνο γιατί έτσι προστάζεται. Εάν κάποιου άλλου είδους σοφία ή όφελος παρουσιαστούν ως ο λόγος για τη λατρεία, μια τέτοιου είδους λατρεία είναι παντελώς άκυρη. Παραδείγματα σοφίας ή ωφελημάτων μπορούν μονάχα να υπάρξουν για εμψύχωση, δε μπορούν να είναι ο λόγος καθ’ εαυτό.