Ποιος είναι ο λόγος που ξεπέσαμε στα μπουντρούμια της αδράνειας;

Ερώτηση: Ποιος είναι ο λόγος που ξεπέσαμε στα μπουντρούμια της αδράνειας;

Απάντηση: Η ζωή είναι μια δράση και κίνηση. Και ο ζήλος είναι το όχημα της. Και όταν λοιπόν η προσπάθεια σας καβαλήσει τον ζήλο και βγει στο μέτωπο του αγώνα της ζωής, ο πρώτος τρομερός εχθρός που αντιμετωπίζει είναι η απελπισία. Σπάει την πνευματική του δύναμη. Εσείς απέναντι σε αυτόν τον εχθρό χρησιμοποιείστε το ξίφος του,

لاَ تَقْنَطُوا «Μην Απελπίζεστε…» (Κουράν, Εζ-Ζουμέρ, 39:53)

Έπειτα, ο αυταρχισμός της κλίσης προς την υπεροχή η οποία κάνει κατάσχεση την ευπρόσιτη υπηρεσία του δικαίου, ξεκινά την επίθεση. Χτυπά στο κεφάλι την προσπάθεια και τη ρίχνει από το άλογο της. Εσείς στείλτε την εξής αλήθεια σε αυτόν τον εχθρό,

كُونُوا لِلّٰهِ   «Για τον Αλλάχ και μόνο να πράττετε…» 

Και έπειτα, εμφανίζεται η βιασύνη η οποία παραβλέποντας την συνεκτικότητα της ευταξίας που υφίσταται στην αλυσίδα των αιτιών, προκαλεί αταξία, σκοντάφτει τα πόδια της προσπάθειας. Εσείς αμυνθείτε με το εξής εδάφιο, 

اِصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا  «Να είστε υπομονετικοί (απέναντι στους εχθρούς) στις συμφορές και στην αποφυγή των αμαρτιών, και να είστε πάντα έτοιμη και ξύπνιοι για μάχη…» (Κουράν, Αλ-ι Ιμράν, 3:200)

Και έπειτα παρουσιάζεται ο εγωκεντρισμός και ο ατομικισμός και αντιδρά διασκορπίζοντας τις επιθυμίες του ανθρώπου ο οποίος μια που είναι πολιτισμένος από το γένος του, είναι υπεύθυνος να προστατεύει το δίκαιο του γένους του και να το αναζητά ανάμεσα τους. Και εσείς, βάλτε στη μάχη εναντίων τους,  τον αγωνιστή εξαιρετικού  μόχθου, δηλαδή το χαντίθ,

خَيْرُ النَّاسِ اَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ «Ο πιο ευεργετικός ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αυτός που είναι ο πιο ωφέλιμος για αυτούς»[1]

Έπειτα, το έθιμο βρίσκει την ευκαιρία από την τεμπελιά των άλλων και τσακίζει την μέση της (προσπάθειας) επιτίθοντάς της. Και εσείς προστατέψτε την προσπάθειά σας μέσα στο πανίσχυρο και έμπιστο κάστρο του εδαφίου, 

عَلَى اللهِ ﴿ لاَ غَيْرِهِ ﴾ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ «Όποιος θέλει να αφοσιωθεί και να εμπιστευτεί, ας εμπιστευτεί μόνο τον Αλλάχ (και κανέναν άλλο)» (Κουράν, Ιμπραχίμ, 14:12)

Και έπειτα, ο ανελέητος εχθρός ο οποίος προέρχεται από την αδυναμία και την αναξιοπιστία του εαυτού (ναφς) και είναι το να  αφήνουμε τις δουλειές ο ένας στον άλλον, έρχεται και πιάνει το χέρι της προσπάθειας και την βάζει κάτω. Τότε και εσείς να υψώσετε την πανάξια και πανύψηλη αλήθεια του εξής εδαφίου πάνω του, έτσι ώστε τα χέρια αυτού του εχθρού να μην μπορούν να φτάσουν ούτε τα άκρα της προσπάθειας. 

يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ اِذَا اهْتَدَيْتُمْ لاَ «Όσο εσείς βρίσκεστε στον σωστό δρόμο, οι πλανημένοι δεν μπορούν να σας βλάψουν.» (Κουράν, Ελ-Μαιντέ, 5:105)

Έπειτα, ο άθρησκος εχθρός το οποίο είναι η παρέμβαση στο καθήκον του Αλλάχ έρχεται, χαστουκίζει την προσπάθεια και την τυφλώνει. Στείλτε του και εσείς τις εξής αλήθειες οι οποίες ξέρουν και προσέχουν τα καθήκοντα τους. Έτσι ώστε να τον φέρουν σε μια τάξη.

اُمِرْتَ اِسْتَقِمْ كَمَۤا «Να είσαι ολόσωστος όπως είσαι διαταγμένος» (Κουράν, Ελ-Σουρά, 42:15)

وَلاَ تَتَاَمَّرعَلٰى سَيِّدِكَ «Μην προσπαθείς να γίνεις αφέντης του αφέντη σου»  

Έπειτα, εμφανίζεται η μάνα όλων των δυσκολιών και η φωλιά όλων των αισχροτήτων η επιθυμία και η κλίση προς την άνεση. Δεσμεύει την προσδοκία και τη ρίχνει στο μπουντρούμι της αθλιότητας. Τότε και εσείς αντιμετωπίστε εκείνον τον μαγικό εξολοθρευτεί με τον πανένδοξο μαχητή του εδαφίου,      

لَيْسَ لِلاِنْسَانِ اِلاَّ مَا سَعٰى «Ως αμοιβή, για τον άνθρωπο υπάρχει μόνο αυτό που έχει μοχθήσει» (Κουράν, Ελ-Νετζμ, 53:39)

Ναι, «Υπάρχει μεγάλη άνεση για σας στον μόχθο σας. Διότι, η άνεση ενός ανθρώπου ενθουσιασμένου από την φύση του, υφίσταται μόνο στην προσπάθεια και στη μάχη που δίνει για τον αγώνα του.»

اِنَّ لَكُمْ فِى الْمَشَقَّةِ لَرَاحَةً اِنَّ اْلاِنْسَانَ الْمُتَهَيِّجَةَ فِطْرَتُهُ رَاحَتُهُ فِى السَّعْىِ وَالْجِدَالِ 

(Μετάφραση της άνω πρότασης στα Αραβικά)
 
[1] Χαντίθ: «el-Aclûnî, Keşfü'l-Hafâ, 2:463; el- Münâvî, Feyzü'l-Kadîr, 3:481, no: 4044.»