ΤΡΙΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

ΤΡΙΤΟ ΣΗΜΕΙΟ 

    Όπως το έχουμε επισημάνει σε μερικά από τα δοκίμια, όποτε κάποιος σκέφτεται το παρελθόν του, ανασαίνει ή ένα "Αχ" ή ένα "Οχ" με τη γλώσσα και με τη καρδία του. Δηλαδή ή θα πικραθεί ή θα δοξάσει λέγοντας «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ). 

      Αυτό που προκαλεί την λύπη είναι η πνευματικές θλίψεις που προέρχονται από την παύση και τον αποχωρισμό των προηγούμενων ευτυχιών. Διότι η παύση της ευχαρίστησης είναι πόνος. Μερικές φορές μια στιγμιαία ευχαρίστηση ή ηδονή προκαλεί διαρκές πόνο. Ο στοχασμός ωστόσο σκαλίζει αυτόν τον πόνο και εγχέει πίκρα.

      Όσον αφορά τη μόνιμη πνευματική ευχαρίστηση που προέρχεται από τη παύση προσωρινών πόνων ή συμφορών που κάποιος υπέφερε στο παρελθόν, τον εμπνέει να αναφωνήσει, «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ). Μαζί με αυτήν την έμφυτη τάση, εάν σκεφτεί και την ανταμοιβή (Σαβάμπ) που προκύπτει από τις συμφορές και η ανταμοιβή που τον περιμένει στην μεταθανάτιο ζωή, και εάν συνειδητοποιήσει ότι η σύντομη αυτή ζωή του θα του μετατραπεί σε μια μακροχρόνια ζωή μέσω των συμφορών -τότε αντί να είναι μόνο υπομονετικός πρέπει να είναι και ευγνώμων. Γι’ αυτό θα πρέπει να πει, 

الْحَمْدُ للّٰهِ عَلَى كُلِّ حَالْ سِوَى الْكُفْر وَالضَّلَالْ

    Υπάρχει ένας φημισμένος λόγος ότι, «Ο χρόνος της συμφοράς διαρκεί πολύ». Πράγματι έτσι είναι, αλλά όχι όπως νομίζει συνήθως ο άνθρωπος ότι διαρκεί πολύ λόγω της δυσχέρειας, αλλά επειδή παράγει τα ζωτικής σημασίας αποτελέσματα μιας μακροχρόνιας ζωής.