Δέκατη Όγδοη Ένδειξη

Δέκατη Όγδοη Ένδειξη:

Το μέγιστο, αιώνιο θαύμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το οποίο περιλαμβάνει εκατοντάδες προφητικά τεκμήρια και του οποίου η θαυμάσια ιδιότητα έχει αποδειχτεί με σαράντα τρόπους είναι το Πάνσοφο Κουρ’άν (Κουρ’άν-ι Χακίμ). Σχετικά με την περιγραφή αυτού του μέγιστου θαύματος ο Εικοστός Πέμπτος Λόγος -σε εκατόν πενήντα σελίδες περίπου- έχει αναφέρει και αποδείξει περιληπτικά τις σαράντα θαυμάσιες ιδιότητες του. Αφού είναι έτσι παραπέμπουμε αυτό το μέγιστο θαύμα που είναι και η πηγή των θαυμάτων σ’εκείνο το Λόγο, και θα αναφέρουμε μόνο δύο-τρία σημεία.

Πρώτο Σημείο:

Εάν ειπωθεί: «Η θαυματουργικότητα του Κουρ’άν είναι στη ρητορική του. Ενώ όλες οι τάξεις δικαιούνται να μετέχουν στα θαύματά του, εντούτοις τα θαύματα αυτής τις ρητορικής του, μόνο ένας από τους χίλιους διερευνόντες επιστήμονες είναι ικανός να τα αντηλυφθεί».

 Η Απάντηση: Το Πάνσοφο Κουρ’άν περιλαμβάνει ένα είδος θαύματος για κάθε τάξη και ομάδα και υπονοεί και τους δείχνει τις υπάρχοντες θαυμάσιες ιδιότητες του.

Για παράδειγμα προς τους κατόχους της ρητορικής και του λόγου δείχνει το θαύμα της έξοχης ρητορικής του. 

Προς την ομάδα των ποιητών και των λογοτεχνών δείχνει το θαύμα του περίεργου, ωραίου, υψηλού και μοναδικού εκφραστικού ύφους του. Ενώ μεν αυτό το ύφος αρέσει σ’όλους, κανένας δεν είναι ικανός να το απομιμηθεί. Η πάροδος του χρόνου δεν διαφθείρει αυτό το ύφος, αντιθέτως ανανεώνεται και αναζωογονείτε συνεχώς. Είναι μία τόση συστηματική και ρυθμισμένη στοίχιση (πεζογραφία) που είναι και υψηλή και πολύ γλυκιά. 

Επίσης προς την ομάδα των μαντειών και αυτών που ειδοποιούν από τον απόκοσμο, δείχνει το θαύμα των απίστευτων ειδήσεων του από το άγνωστο και απόκοσμο. 

Και προς τους ιστορικούς και τους επιστήμονες των επίγειων γεγονότων, δείχνει το θαύμα του όπου ενημερώνει περί των γεγονότων που έχουν συμβεί στους λαούς του παρελθόντος και περί αυτών που θα συμβούν στο μέλλων στον εντάφιο κόσμο και στη μέλλουσα ζωή στο υπερπέραν.

Και προς την τάξη των κοινωνιολόγων και πολιτικών το Κουρ’άν δείχνει το θαύμα των ιερών του αρχών. Μάλιστα η μεγάλη σαρία (Ισλάμ) που αναδύετε από το Κουρ’άν αποδεικνύει το μυστήριο του θαύματος αυτού.

Επίσης προς αυτούς που εμβαθύνοντε στην θεολογία στην οντολογία παρουσιάζει το θαύμα της θείας ιερής πραγματικότητας που είναι διάχυτη μέσα του.

Και προς την τάξη των μυστηκιστών - σουφί, των ευλαβών ανθρώπων, των οσίων, το Κουρ’άν δείχνει το θαύμα των μυστηρίων των εδαφίων του που κυμαίνονται συνέχεια σαν μια θάλασσα.

Έτσι το ίδιο δείχνει το θαύμα του στο καθένα απο τις σαράντα τάξεις ανοίγοντας τους ένα παράθυρο. Ακόμη, και προς τον κοινό λαό που έχει μόνο την ακοή και σε κάποιο βαθμό την κατανόησή του, με το άκουσμα και μόνο του Κουρ’άν εγκρίνει ότι Αυτό δε μοιάζει με κανένα άλλο βιβλίο. Εκείνος ο αμόρφωτος λέει: «Αυτό το Κουρ’άν, ή είναι κατώτερα απ’όλα τα βιβλία που έχουμε ακούσει -που αυτό είναι εκατό φορές αδύνατον και κανένας δεν μπορεί να το πει. Τότε είναι ανώτερο απ’όλα εκείνα που έχουνε ακουστεί. Τότε είναι θαύμα.» 

Για να τον βοηθήσουμε, θα εξηγήσουμε ως κάποιο βαθμό αυτό το θαύμα που έχει αντιληφθεί αυτός ο αμόρφωτος με το άκουσμα του Κουρ’άν, ως εξής:

Η Θαυματουργική Κήρυξη του Κουρ’άν όταν εμφανίστηκε προκάλεσε όλων τον κόσμο και ξύπνησε δύο έντονα αισθήματα στους ανθρώπους :

Πρώτον: Ένα αίσθημα απομίμησης για τους φίλους -δηλαδή μια επιθυμία να μοιάσουν στο ύφος του αγαπημένο τους Κουρ’άν και να μιλάνε σαν αυτό.

Δεύτερον: Ένα αίσθημα κατάκρισης και αντιπαλότητας για τους εχθρούς -δηλαδή μια επιθυμία να ανταπαντήσουνε στο ύφος του Κουρ’άν ώστε να σπάσουνε τον ισχυρισμό του ότι είναι θαύμα.

Μάλιστα, έχουν γραφτεί εκατομμύρια βιβλία στα αραβικά μ’αυτά τα δύο έντονα αισθήματα. Όμως όταν διαβαστεί το πιο εύγλωττο και πιο ευφραδές απ’αυτά μαζί με το Κουρ’άν, αυτός που θα το ακούσει, χωρίς αμφισβήτηση θα πει, το Κουρ’άν δε μοιάζει με κανέναν απ’αυτά. Άρα το Κουρ’άν δεν είναι στο επίπεδο κανενός απ’όλα αυτά τα βιβλία, μάλλον το Κουρ’άν ή θα είναι κατώτερο όλων αυτών -που αυτό μαζί με το ότι είναι εκατό φορές αδύνατον, κανένας, ακόμη και ο σατανάς δεν μπορεί να το πει.(Υποσημείωση)[1] Τότε η Θαυματουργική Κήρυξη του Κουρ’άν είναι ανώτερο απ’όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί. 

Ακόμη προς την τάξη των αμόρφωτων, αγράμματων που δεν αντηλαμβάνοντε ούτε και το νόημα, το Πάνσοφο Κουρ’άν δείχνει το θαύμα με το που δεν τους προκαλεί πλήξης. Όντως ο αμόρφωτος και αγράμματος άνθρωπος λέει: «Το άκουσμα δυο-τρεις φορές των πιο διάσημων και όμορφων δίστιχων, με πλήττει. Ενώ το Κουρ’άν δεν μου προκαλεί καθόλου πλήξη, απεναντίας το άκουσμα του με ευχαριστεί όλο και πιο πολύ. Άρα αυτό δεν είναι ανθρώπινος λόγος».

Επίσης το Πάνσοφο Κουρ’άν δείχνει ένα θαύμα του προς τα παιδιά που προσπαθούν να το αποστειθήσουν. Στα μικρά κεφαλάκια των λεπτών ευαίσθητων εκείνων παιδιών που δεν μπορούν να κρατήσουν στη μνήμη τους μια σελίδα ενός απλού βιβλίου, το μεγάλο Κουρ’άν  -που σε πολλά σημεία λόγο των παρόμοιων εδαφίων του προξενεί περιπλοκές και μπερδέματα-, εγκαθίσταται όμως στη μνήμη τους με μεγάλη ευκολία.            

Όπως ακόμη και στους αρρώστους και μελλοθάνατους που ενοχλούνται από λίγη ομιλία και τον παραμικρό θόρυβο, το Κουρ’άν δείχνει ένα θαύμα του, με το ότι αυτοί όχι που δεν ενοχλούνται αλλά το άκουσμα και ο ψαλμός του Κουρ’άν τους έρχεται τόσο γλυκός και ωραίος σαν το νερό του Ζαμζάμ.

Συνοπτικά: Το Πάνσοφο Κουρ’άν στο καθένα από τις σαράντα διαφορετικές τάξεις και ομάδες ανθρώπων δείχνει και υπονοεί τα θαύματα του από σαράντα διαφορετικές πλευρές και δεν αφήνει κανέναν στερημένο. Επίσης ακόμη και προς αυτούς που έχουν μόνο όραση (Υποσημείωση)[2] και είναι χωρίς ακοή και καρδιά και μόρφωση το Κουρ’άν παρουσιάζει ένα είδος ένδειξης της θαυματουργικότητας  του. Ως εξής : 

Οι λέξεις στο Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν που έχουν γραφτεί και εκδοθεί με την καλλιγραφία του Χαφίζ Οθμάν είναι σε αναλογία και αντιστοιχία  μεταξύ τους “τεβαφούκ”. Για παράδειγμα: Στη Σούρα Αλ-Κέχφ αν τρυπηθούν οι σελίδες κάτω από τη φράση  وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ  “δηλ:ο όγδοος απ’αυτούς” (από τους Ασχάμπ-ι Κέχφ) “είναι ο σκύλος τους…”[3], με πολύ λίγη παρέκκλιση θα φανεί η λέξη قِطْمِيرٍ «Κιτμίρ» της Σούρα Αλ-Φάτιρ, 35:13, η οποία είναι το όνομα του συγκεκριμένου σκύλου. Επίσης στη Σούρα Αλ-Γιά-Σίν δυο φορές οι λέξεις  مُحْضَرُونَ «Μουχνταρούν» (δηλ: Αυτοί που βρίσκονται εκεί) [4] έρχονται η μία επάνω στην άλλη και η ίδια λέξη مُحْضَرِينَ και مُحْضَرُونَ «Μουχνταρούν» και «Μουχνταρίν» στη Σούρα Ελ-Σαφ`φάτ πάλι αναφερόμενη δυο φορές αντιστοιχούν και μεταξύ τους αλλά και μ’αυτές τις Για-Σίν, δηλαδή εάν τρυπηθεί το ένα, τα άλλα – με πολύ λίγη παρέκκλιση θα φανούν. Για παράδειγμα η λέξη « مَثْنَى- μεθνά (από δύο) » στο τέλος της Σούρα Αλ - Σάμπα και στην αρχή της Σούρα Αλ-Φάτιρ αντιστοιχούν μεταξύ τους. Δεν είναι σύμπτωση που οι δύο από τις συνολικά τρεις ίδιες λέξεις « مَثْنَى- μεθνά (από δύο)» που αναφέρονται στο Κουρ’άν να είναι σε αναλογία “τεβαφούκ”. 

Υπάρχουν πολλά απ’αυτά τα παραδείγματα και μάλιστα κάποιες φορές μια λέξη αντιστοιχίζει με πέντε-έξι σημεία με την ίδια λέξη ανάμεσα στα φύλλα- με πολύ λίγη παρέκκλιση. Επίσης εγώ ο ίδιος έχω δει έναν Κουρ’άν στο οποίο έχουν γραφτεί με κόκκινο οι παρόμοιες φράσεις που αντιστοιχούν μεταξύ τους στις αντικριστές σελίδες του Κουρ’άν, και τότε είπα: «Ακόμη και αυτή η κατάσταση είναι ένα είδος ένδειξης θαυματουργικότητας.». Ύστερα είδα ότι υπάρχουν πολλές φράσεις του Κουρ’άν που αντιστοιχούν με άλλες, οι οποίες βρίσκονται σε διαφορετικά φύλλα, και όμως συσχετίζονται νοηματικά.

Να λοιπόν επειδή η ταξινόμηση του Κουρ’άν έχει γίνει με προφητική καθοδήγηση και τα τυπωμένα και διαδεδομένα Κουρ’άν έχουν πραγματοποιηθεί με θεϊκή επιφοίτηση, όντως σ’εκείνη τη γραφή και στο πλούμισμα του Πάνσοφο Κουρ’άν υπάρχει ένα είδος ένδειξης θαυματουργικότιτας. Διότι εκείνη η κατάσταση δεν είναι δουλειά της σύμπτωσης αλλά ούτε και της ανθρώπινης επινόησης. Υπάρχουν και κάποιες παρεκκλίσεις που όμως προέρχονται από τα ελλείματα της τύπωσης εάν ήταν κι αυτά τακτοποιημένα τότε οι λέξεις θα ερχόνταν ακριβώς το ένα πάνω απ’το άλλο.  

Επίσης σε καθεμιά από τις σελίδες των μακριών και μέτριων σούρα οι οποίες έχουν υποσταλεί στη Μαντίνα, η λέξι «Αλλάχ» έχει επαναληφθεί με πολύ ωραίο μοναδικό τρόπο. Παρουσιάζει μια εκπληκτική και νοηματική αριθμητική αναλογία, ανάμεσα στις αντικριστές σελίδες ή δυο πλευρές ενός φύλλου, γενικά με πέντε η έξι, η επτά, η οχτώ, η εννιά και έντεκα επαναλήψεις της λέξεις «Αλλάχ».(Υποσημείωση 1, 2, 3, 4)[5]

Δεύτερο Σημείο:

Στην εποχή του Εξοχότατου Προφήτη Μούσα (Μωυσής) (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.), λόγω του ότι τα μαγικά είχαν πέραση, τα σημαντικά του θαύματα έρχονταν σ’αυτόν σε παρόμοια μορφή. Και στην εποχή του Εξοχότατου Προφήτη Ίσα, (Ιησού) (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.), είχε πέραση η ιατρική επιστήμη, γι’αυτό η πλειονότητα των θαυμάτων που του ήρθαν, ήταν εκείνου του είδους. Έτσι και στην εποχή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στην Αραβική χερσόνησο, τέσσερα πράγματα είχαν τη μεγαλύτερη ζήτηση:

Πρώτο: Η ευγλωττία και η ευφράδεια του λόγου.

Δεύτερο: Το ποίημα και η ρητορεία.

Τρίτο: Η προφητεία και η μαντεία.

Τέταρτο: Η γνώση των γεγονότων του παρελθόντος και των ειδήσεων που σχετίζονται με τα όντα.

Να, όταν ήρθε το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν, προκάλεσε αυτούς τους τεσσάρων ειδών κατόχους γνώσεων:

Αρχικά, τους λόγιους τους γονάτισε μονομιάς, άκουσαν το Κουρ’άν με έκπληξη.

Κατά δεύτερο, στους ποιητές και τους ρήτορες, δηλαδή σ’αυτούς που απαγγέλουν τακτοποιημένες ομιλίες και όμορφα ποιήματα, έδωσε τέτοια έκπληξη, που τους έκανε να δαγκώσουν τα δάχτυλα τους. Τα ομορφότερα τους ποιήματα, που είχαν γραφεί με χρυσό, και τα διάσημα Μουαλλακάτ-ι Σεμπ’ά (τα εφτά πιο αρεστά ποιήματα των Αράβων ποιητών του προ-Ισλαμικού παγανισμού), που είχαν κρεμαστεί στους τοίχους της Κάαμπα για εξύμνηση, τα ξεκρέμασε, έριξε την αξία τους.

Επίσης, αποστόμωσε τους μάντες και τους μάγους, που έφερναν ειδήσεις από το υπερπέραν. Τους έκανε να ξεχάσουν τις ειδήσεις τους, έδιωξε τα δαιμόνια τους, έφερε τέλος στην μαντεία.

Και αυτοί που είχαν γνώση από ειδήσεις των εθνών του παρελθόντος και του κόσμου, τους έσωσε από δεισιδαιμονίες και ψεύδη, και τους έδωσε ως μάθημα τις πραγματικές ειδήσεις του παρελθόντος και τη φωτεινή πλευρά των γεγονότων του κόσμου.

Ορίστε,  αυτές οι τέσσεροις ομάδες, με μια πλήρη απορία και ευσέβεια απέναντι στο Κουρ’άν, γονατίζοντας έγιναν θιασώτες του. Κανένας τους, ποτέ, δεν επιχείρησε να έρθει σε αντιπαράθεση, ούτε με μια σούρα (ένα κεφάλαιο) του. 

Εάν λεγόταν: «Πώς γνωρίζουμε ότι κανείς δεν ήρθε σε αντιπαράθεση και ότι η αντιπαράθεση δεν είναι εφικτή;»

Απάντηση: Εάν ήταν δυνατή η αντιπαράθεση, τότε μάλλον θα επιχειρούταν. Διότι υπήρχε έντονη ανάγκη για αντιπαράθεση. Οι θρησκείες , οι περιουσίες, οι ψυχές και τα άτομα τις οικογένειας τους, έπεφταν σε κίνδυνο, και αν μπορούσαν να έρθουν σε αντιπαράθεση θα σωζόντουσαν. Εάν είχε γίνει αντιπαράθεση, οι υποστηρικτές της, οι ειδωλολάτρες, οι φαρισαίοι, που ήταν πολλοί, και πάρα πολλοί, μάλλον θα ήταν οπαδοί της αντιπαράθεσης και θα τη διέδιδαν συμφωνόντας μεταξύ τους. (Όπως είχαν διαδώσει τα πάντα εις βάρος του Ισλάμ.) Εάν είχαν διαδώσει και γινόταν αντιπαράθεση, μάλλον αυτό θα περνούσε στην ιστορία, στα βιβλία με πομπώδη τρόπο. Ορίστε, σε όλη την ιστορία, σε κανένα από τα βιβλία, δεν υπάρχει τίποτα άλλο από μερικά σημεία του Μουσεϊλιμέ-ι Κεζζάμπ. Όμως, το Πάνσοφο Κουρ’άν, είκοσι τρία χρόνια, συνεχώς, προκαλούσε με έναν τρόπο που άγγιζε τις ευαίσθητες χορδές και ξεσήκωνε. Και έλεγε:

«Φτιάξτε και δείξτε ένα όμοιο αυτού του Κουρ’άν από κάποιον αγράμματο, όπως ο Μουχάμμεντ-ουλ Εμίν (Αξιόπιστος Μουχάμμεντ)».

«Αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτό, ο άνθρωπος αυτός ας μην είναι αγράμματος, ας είναι επιστήμονας και γραμματικός.»

«Αφού δεν μπορείτε να φέρετε ούτε αυτό, ας μην είναι μόνο ένα άτομο. Ας μαζευτούν όλοι οι επιστήμονες και ρήτορες, να αλληλοβοηθηθούν. Και μάλιστα, να σας βοηθήσουν και οι θεοί που εμπιστεύεστε.»

«Αφού δε θα μπορέσετε να κάνετε ούτε μ’αυτό, επωφεληθείτε και από τα παλιά έργα των ρητόρων, φωνάξτε και τους μελλοντικούς για βοήθεια, για να δείξετε, να φτιάξετε, ένα όμοιο του Κουρ’άν».

«Αφού δεν μπορείτε να κάνετε ούτε αυτό, ας μην είναι για όλο το Κουρ’άν, φέρτε ένα όμοιο των δέκα κεφαλαίων του».

«Αφού δεν μπορείτε να κάνετε ενάντια στα δέκα του κεφάλαια μια απομίμηση πραγματική και σωστή. Τότε κάντε μια σύνθεση από διηγήματα, από αβάσιμες παραβολές, έτσι ώστε να μοιάζει μόνο με την ταξινόμηση και τη ρητορική του δεινότητα».

«Αφού δεν μπορείτε να κάνετε ούτε αυτό, φέρτε ένα όμοιο ενός μόνο κεφαλαίου».

«Ας μην είναι μεγάλο κεφάλαιο, να είναι μικρό, φέρτε ένα όμοιο του. Διαφορετικά, οι ψυχές σας, οι περιουσίες και τα άτομα της οικογένειας σας, και σ’αυτή τη ζωή και στο υπερπέραν θα πέσουν σε κίνδυνο».

Ορίστε, σε οκτώ επίπεδα, σε μορφή φίμωσης, αποστόμωσης, το Πάνσοφο Κουρ’άν, όχι σε είκοσι τρία χρόνια, ίσως σε χίλια τριακόσια χρόνια, ενάντια σε όλα τα δαιμόνια και όλους τους ανθρώπους, έχει κάνει αυτή την πρόκληση και συνεχίζει να την κάνει. Όμως, στην προπερασμένη εποχή, εκείνοι οι ειδωλολάτρες, έθεσαν σε κίνδυνο τις ψυχές, τις περιουσίες και τα άτομα της οικογένειας τους, διαλέγοντας την πιο τρομερή οδό, την οδό του πολέμου, και εγκατέλειψαν την πιο εύκολη και σύντομη οδό της αντιπαράθεσης. Αυτό σημαίνει ότι η οδός της αντιπαράθεσης δεν ήταν εφικτή.

Έτσι, κανένα μυαλό, ιδίως σε εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι της Αραβικής χερσονήσου, και έξυπνοι άνθρωποι όπως οι Κοράϊσιοι, είναι δυνατόν να εγκαταλείπουν τον σύντομο και εύκολο δρόμο, στον οποίο θα εξασφάλιζαν τη σωτηρία τους από την επίθεση του Κουρ’άν, εάν κατάφερναν να φτιάξουν ένα όμοιο του ενός μόνο κεφαλαίου, ενός λογοτέχνη του Κουρ’άν, και αντί γι’αυτό να κατευθύνονται στο δρόμο με τις μεγαλύτερες δυσκολίες, θέτοντας σε κίνδυνο τη ψυχή, την περιουσία και την οικογένειας τους;

Συνεπώς, όπως λέει ο Τζαχίζ «Δεν έγινε δυνατή η αντιπαράθεση με λόγια, αναγκάστηκαν να πολεμήσουν με σπαθιά».

Εάν ειπωθεί: Μερικοί επιστήμονες που αναζητούσαν την πραγματικότητα και τη γνώριζαν με αποδείξεις, έχουν πει: «Όχι σε ένα κεφάλαιο του Κουρ’άν, ούτε σε ένα του εδάφιο, και μάλιστα σε μια πρόταση, ακόμα και σε μια λέξη του δε γίνεται αντιπαράθεση και δεν έχει γίνει». Αυτά τα λόγια φαίνονται υπερβολικά και το μυαλό δεν το δέχεται, διότι στα λόγια του ανθρώπου υπάρχουν πολλές προτάσεις που μοιάζουν με τις προτάσεις του Κουρ’άν. Ποιο είναι το μυστικό της σοφίας αυτού του λόγου;

Απάντηση: Στη θαυματουργικότητα του Κουρ’άν υπάρχουν δύο θρησκευτικά δόγματα:

Το δόγμα που παρακολουθεί η πλειονότητα είναι αυτό που, η λεπτότητα στο βαθύ νόημα του Κουρ’άν και οι αρετές των εννοιών, είναι πάνω από τις δυνάμεις του ανθρώπου.

Δεύτερον, το δόγμα που προτιμάται σε δεύτερο βαθμό, είναι αυτό που λέει ότι, η αντιπαράθεση σε ένα κεφάλαιο του Κουρ’άν συμπεριλαμβάνεται στις δυνάμεις του ανθρώπου, όμως ο Ύψιστος Δίκαιον Χακκ Αλλάχ το έχει αποκλείσει ως θαύμα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.). Πώς όταν ένας άνθρωπος που μπορεί να σηκώνεται όρθιος, αν του πει ένας Προφήτης,  ως ένδειξη θαύματος, «Εσύ δεν θα μπορέσεις να σηκωθείς!» και αν δεν μπορέσει, γίνεται ένα θαύμα. Το δόγμα αυτό, που προτιμάται σε δεύτερο βαθμό, λέγεται «Σαρφέ». Δηλαδή, ο Ύψιστος Δικαίον Χακκ Αλλάχ έχει αποκλείσει τα τζιν και τους ανθρώπους, έτσι ώστε να μη μπορούν να ανταποκριθούν ούτε σε ένα κεφάλαιο του Κουρ’άν. Εάν δεν το απαγόρευε, τζιν και άνθρωποι θα μπορούσαν να ανταποδώσουν. Ορίστε, σύμφωνα με αυτό το δόγμα, τα λόγια των επιστημόνων «Δεν είναι δυνατή η αντιπαράθεση ούτε σε μια λέξη του» είναι πραγματικότητα. Διότι, αφού ο Δικαίον Χακκ Αλλάχ τους έχει αποκλείσει,  ως ένα χαρακτηριστικό του θαύματος, τότε και να ανοίξουν το στόμα δε θα μπορούν να βγάλουν λέξη για αντιπαράθεση χωρίς την άδεια του Αλλάχ. 

Αλλά και σύμφωνα με το δόγμα που παρακολουθεί η πλειονότητα, στον πρώτο δρόμο, υπάρχει μια λεπτή εξήγηση της γνώμης εκείνων των επιστημόνων:

Οι προτάσεις του Πάνσοφου Κουρ’άν και οι λέξεις του αλληλοσυνδέονται. Κάποιες φορές γίνεται, μια λέξη να αναφέρει δέκα σημεία, αυτό σημαίνει ότι στη λέξη αυτή υπάρχουν δέκα ρητορικά ευθυμολογήματα, δέκα σχέσεις. Όπως στην ερμηνεία (tefsir) που ονομάζεται Ισαράτ-ουλ Ιτζάζ, μέσα σε κάποιες προτάσεις της Σούρα Αλ-Φάτιχα, και μέσα στις προτάσεις του

 الٓمٓ ⚛  ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِالٓمٓ

«Ελίφ, Λάμ, Μίμ ⚛ Αυτό το βιβλίο, που δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση σ’αυτό.» [6]  

έχουμε δείξει κάποια παραδείγματα αυτών των σημείων.

Για παράδειγμα, πώς σε ένα στολισμένο παλάτι, μια πέτρα που είναι σε ισχύ κόμπου των πολλών και ποικίλων στολιδιών, η τοποθέτηση της σε ένα μέρος που θα βλέπει όλα τα στολίδια, σχετίζεται με τη γνώση όλου του τοίχου με τα στολίδια του. Και πώς, η κόρη του ματιού στο κεφάλι του ανθρώπου, για να τοποθετηθεί στη θέση του, είναι αναγκαία η γνώση της σύνδεσης όλου του σώματος και των καθηκόντων του που εκπλήσσουν, και με τη γνώση της κατάστασης του ματιού, απέναντι στο καθήκον αυτό. Έτσι και, μερικοί από αυτούς που έχουν προχωρήσει στο δίκαιο και πραγματικό δρόμο, στις λέξεις, τα λόγια του Κουρ’άν, έχουν δείξει πάρα πολλές συνδέσεις και διάφορους τρόπους με τους οποίους σχετίζονται με άλλα εδάφια και με άλλες προτάσεις. Ιδίως οι επιστήμονες που ασχολούνταν με την επιστήμη των γραμμάτων, προχώρησαν ακόμη περισσότερο και απέδειξαν ότι ακόμα και σε ένα γράμμα του Κουρ’άν, υπάρχουν κρυφές πραγματικότητες μιας σελίδας, δηλώνοντας το στους ειδικευμένους.  

Και αφού είναι λόγος του Δημιουργού Χάλικ των Πάντων, η κάθε του λέξη μπορεί να είναι σε ισχύ μιας καρδιάς, ενός σπόρου. Και προς γύρω του, έχει την ισχύ της καρδιάς μιας πνευματικής ύπαρξης αποτελούμενη από μυστικά, και την ισχύ του σπόρου, ενός πνευματικού δέντρου.

Ορίστε, στα λόγια του ανθρώπου μπορεί να υπάρχουν λέξεις, όπως οι λέξεις του Κουρ’άν, και ίσως προτάσεις και εδάφια. Όμως, στο Κουρ’άν αυτά έχουν τοποθετηθεί με έναν τρόπο, που έχουν φυλαχθεί πολλές σχέσεις, και για να τοποθετηθούν με τέτοιο τρόπο, χρειάζεται μια επιστήμη και γνώση που να τα αντιλαμβάνεται και να τα περικυκλώνει όλα.

Τρίτο Σημείο: 

Ο Ύψιστος Δικαίον Χακκ Αλλάχ μια φορά είχε επιδαψιλεύσει στην καρδιά μου με αραβικές εκφράσεις ένα πραγματικό διαλογισμό ως μια σύνοψη της σύνοψης της ιδιαιτερότητας και της ουσίας του Θαυματουργικού Κηρύγματος του Κουρ’άν. Τώρα θα γράψουμε στα αραβικά εκείνο το διαλογισμό, μετά θα δηλώσουμε το νόημα του. 

سُبْحَانَ مَنْ شَهِدَ عَلَى وَحْدَانِيَّتِهِ وَصَرَّحَ بِاَوْصَافِ جَمَالِهِ وَجَلاَلِهِ وَكَمَالِهِ اَلْقُرْانُ الْحَكِيمُ الْمُنَوَّرُ جِهَاتُهُ السِّتُّ اَلْحَاوِى لِسِرِّ اِجْمَاعِ كُلِّ كُتُبِ اْلاَنْبِيَاءِ وَاْلاَوْلِيَاءِ وَالْمُوَحِّدِينَ الْمُخْتَلِفِينَ فِى اْلاَعْصَارِ وَالْمَشَارِبِ وَالْمَسَالِكِ الْمُتَّفِقِينَ بِقُلُوبِهِمْ وَعُقُولِهِمْ عَلَى تَصْدِيقِ اَسَاسَاتِ الْقُرْانِ وَكُلِّيَّاتِ اَحْكَامِهِ عَلَى وَجْهِ اْلاِجْمَالِ وَهُوَ مَحْضُ الْوَحْىِ بِاِجْمَاعِ الْمُنْزِلِ وَالْمُنْزَلِ وَالْمُنْزَلِ عَلَيْهِ وَعَيْنُ الْهِدَايَةِ بِالْبَدَاهَةِ وَمَعْدَنُ اَنْوَارِ اْلاِيمَانِ بِالضَّرُورَةِ وَمَجْمَعُ الْحَقَائِقِ بِالْيَقِينِ وَمُوصِلٌ اِلَى السَّعَادَةِ بِالْعَيَانِ وَذُو اْلاَثْمَارِ الْكَامِلِينَ بِالْمُشَاهَدَةِ وَمَقْبُولُ الْمَلَكِ وَاْلاِنْسِ وَالْجَانِّ بِالْحَدْسِ الصَّادِقِ مِنْ تَفَارِيقِ اْلاَمَارَاتِ وَالْمُؤَيَّدُ بِالدَّلاَئِلِ الْعَقْلِيَّةِ بِاِتِّفَاقِ الْعُقَلاَءِ الْكَامِلِينَ وَالْمُصَدَّقُ مِنْ جِهَةِ الْفِطْرَةِ السَّلِيمَةِ بِشَهَادَةِ اِطْمِئْنَانِ الْوِجْدَانِ وَالْمُعْجِزَةُ اْلاَبَدِيَّةُ الْبَاقِى وَجْهُ اِعْجَازِهِ عَلَى مَرِّ الزَّمَانِ بِالْمُشَاهَدَةِ وَالْمُنْبَسِطُ دَائِرَةُ اِرْشَادِهِ مِنَ اْلَمَلاِ اْلاَعْلَى اِلَى مَكْتَبِ الصِّبْيَانِ يَسْتَفِيدُ مِنْ عَيْنِ دَرْسٍ اَلْمَلئِكَةُ مَعَ الصَّبِيِّنَ وَ كَذَا هُوَ ذُو الْبَصَرِ الْمُطْلَقِ يَرَى اْلاَشْيَاءَ بِكَمَالِ الْوُضُوحِ وَالظُّهُورِ وَيُحِيطُ بِهَا وَيُقَلِّبُ الْعَالَمَ فِى يَدِهِ وَيُعَرِّفُهُ لَنَا كَمَا يُقَلِّبُ صَانِعُ السَّاعَةِ السَّاعَةَ فِى كَفِّهِ وَيُعَرِّفُهَا لِلنَّاسِ فَهذَا الْقُرْآنُ الْعَظِيمُ الشَّانِ هُوَ الَّذِى يَقُولُ مُكَرَّرًا اَللَّهُ لاَ اِلهَ اِلاَّ هُوَ: فَاعْلَمْ اَنَّهُ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ

Να η μετάφραση και το νόημα εκείνου του διαλογισμού στα αραβικά είναι ως εξής: 

Δηλαδή, οι έξη κατευθύνσεις του Θαυματουργικού Κηρύγματος του Κουρ’άν είναι λαμπερές και φωτεινές. Δεν μπορούν να μπουν οι αμφιβολίες και παραισθήσεις μέσα τους. Διότι η πίσω πλευρά του στηρίζετε στο Άρζ (Ουρανό), σ’αυτήν την κατεύθυνση υπάρχει η φωτεινότητα της αποκάλυψης. Μπροστά, στο στόχο του έχει την ευτυχία των δύο κόσμων. Έχει απλώσει το χέρι του στην αιωνιότητα και το υπερπέραν, εδώ υπάρχει η φωτεινότητα  του Παραδείσου και της ευτυχίας. Πάνω του, λάμπει η βούλα της θαυματουργηκότητας. Κάτω στέκονται οι στύλοι των αποδείξεων και των στοιχείων. Μέσα του, ο δρόμος της άκρατης ορθότητας και δικαιοσύνης, στα δεξιά, με το εδάφιο اَفَلاَ يَعْقِلُونَ «δηλ: Δεν συλλογίζονται[7].» κάνει διάνοιες να μιλάνε και να λένε «Sadakte! - δηλ: Πράγματι, σωστά είπες!». Στα αριστερά χαρίζοντας πνευματικές απολαύσεις στις καρδιές και κάνει τις συνειδήσεις να καταθέσουνε λέγοντας «Barakallah! - Πόσο ευλογημένα τα έχει δημιουργήσει ο Αλλάχ!» Σ’αυτό λοιπόν το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν από πια άκρη και από πια πλευρά μπορούν οι ληστές των αμφιβολιών και παραισθήσεων να μπουν; 

Ναι το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν περιέχει το μυστήριο της συγκέντρωσης όλων των βιβλίων των προφητών των οσίων, των μονοθεϊστών οι οποίοι βρίσκοντε σε διαφορετικούς αιώνες, και σε διαφορετικούς μεθόδους. Δηλαδή όλοι αυτοί που έχουν προχωρήσει πνευματικά με την καρδιά ή με το μυαλό έχουν αποδεχτεί, έτσι και αναφέρουνε στα βιβλία τους με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε εγκρίνουνε τα βασικά στοιχεία και τους κανόνες του Πάνσοφου Κουρ’άν. Άρα λοιπόν αυτοί είναι σαν τις ρίζες του ευλογημένου επουράνιου δέντρου του Κουρ’άν.            

Επιπλέον το Πάνσοφο Κουρ’άν  στηρίζεται στην αποκάλυψη και είναι αποκάλυψη. Διότι ο Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Ζατ-ι Ζουλτζελάλ Αλλάχ που έχει υποστήλλει το Κουρ’άν, επιδείχνει και αποδεικνύει με τα θαύματα του Άχμεντ (Α.Σ.Ου.), ότι το Κουρ’άν είναι αποκάλυψη. Στο Κουρ’άν που έχει υποστήλλει, με την βούλα της θαυματουργηκότητας που έχει πάνω, δείχνει ότι έρχεται από το Άρζ (Ουρανό).  Ακόμη, η ταραχή στην αρχή της αποκάλυψης που ζει ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) -ο οποίος είναι Αυτός στον οποίο έχει υποστηλλεί η αποκάλυψη-, η κατάσταση λιποθυμίας που βιώνει την ώρα της υποστολής της αποκάλυψης, επίσης η ειλικρίνεια και η ευσέβεια Του απέναντι στο Κουρ’άν -που ήταν πιο πολύ από κάθε άλλον-, δείχνει ότι το Κουρ’άν είναι αποκάλυψη και έρχεται από την προ-αιωνιότητα και γίνετε επισκέπτης σ’Αυτόν. 

Επίσης, το Κουρ’άν είναι κατάφωρα ο δρόμος της ορθότητας και δικαίου. Διότι το αντίθετο του είναι ολοφάνερα, η παρεκτροπή της απάρνησης. 

Επίσης, το Κουρ’άν είναι αναγκαστικά το μεταλλείο των ευλογημένων φώτων της πίστης, και ασφαλώς το αντίθετο των φώτων της πίστης είναι το σκοτάδι, και η απιστία. Αυτό το έχουμε αποδείξει με βεβαιότητα σε πολλά σημεία των «Λόγων».  

Επίσης, το Κουρ’άν είναι αναμφίβολα το εντευκτήριο των πραγματικοτήτων. Οι φαντασιώσεις και οι δεισιδαιμονίες δεν μπορούν να μπουν μέσα Του. Ο έμπιστος κόσμος του Ισλάμ που έχει συγκροτήσει, οι ουσιώδης κανόνες (Σαρία) που έχει δείξει και με την μαρτυρία της υψηλής αρετής που δείχνει, αποδεικνύει ότι όπως και οι αναφορές και ισχιρισμοί του περί τον επίγειο κόσμο, έτσι και οι ισχυρισμοί του σχετικά με τον αόρατο, άγνωστο κόσμο, είναι αδιάσειστη πραγματικότητα και δεν μπορεί να περιέχει ψέμα.           

Επίσης, το Κουρ’άν χωρίς αμφισβήτηση και ξεκάθαρα οδηγεί στην ευτυχία και των δυο κόσμων και μεταφέρει τον άνθρωπο σ’αυτήν. Όποιος έχει αμφιβολία ας διαβάσει και ακούσει έστω και μια φορά το Κουρ’άν τι λέει. 

Επίσης οι καρποί που δίνει το Κουρ’άν είναι και περίφημα και ζωντανά. Επομένως η ρίζα του δέντρου του Κουρ’άν βρίσκεται στην πραγματικότητα, είναι ζωντανό. Διότι η ζωή του καρπού είναι απόδειξη της ζωής του δέντρου. Να, δες λοιπόν σε κάθε αιώνα πόσους περίφημους, εξαίρετους ζωντανούς και φωτεινούς καρπούς έχει δώσει όπως οι άγιοι και οι εμβριθής σοφοί. 

Επίσης με την εκτίμηση και την δυνατή διαίσθηση που γεννιέται από τα άπειρα διάφορα σημάδια, το Κουρ’άν είναι αποδεκτό και επιθυμητό στους ανθρώπους, στα τζιν και στους αγγέλους ώστε στην ανάγνωση του, αυτά με αφοσίωση συγκεντρώνονται γύρω του  σαν μυγάκια. 

Επίσης το Κουρ’άν, μαζί με το που είναι αποκάλυψη, έχει οχυρωθεί και επικυρωθεί με λογικά τεκμήρια. Ναι η συμπαράταξη των ενάρετων ευφυών ατόμων το μαρτυρεί αυτό. Καταρχήν οι μεγάλοι ειδήμονες επιστήμονες της επιστήμης του Λόγου (Κελάμ) και οι ιδιοφυής της φιλοσοφίας ο Ίμπν-ι Σινά και Ίμπν-ι Ρούστ, με συμφωνία έχουν αποδείξει με τεκμήρια και με μεθόδους τα βασικά στοιχεία του Κουρ’άν. 

Επίσης το Κουρ’άν επαληθεύεται και από την πλευρά της εκγενετής τίμιας φύσης. Εάν δεν υπάρχει μια βλάβη ή μια αρρώστια κάθε τίμια φύση το εγκρίνει. Διότι η ικανοποίηση της συνείδησης και η άνεση της καρδιάς είναι εφικτή με τα δικά του ευλογημένα φώτα. Επομένως η τίμια φύση του ανθρώπου με την μαρτυρία της ικανοποιημένης συνείδησης εγκρίνει το Κουρ’άν. Ναι, η εκγενετής φύση του ανθρώπου με την δική της γλώσσα λέει στο Κουρ’άν: «Η τελειότητα της φύσης μας δεν μπορεί να γίνει χωρίς εσένα». Έχουμε αποδείξει την πραγματικότητα αυτή σε πολλά σημεία. 

Επίσης το Κουρ’άν, είναι ξεκάθαρο και ολοφάνερο ότι είναι ένα αιώνιο και παντοτινό θαύμα. Κάθε ώρα δείχνει την θαυματουργικότητα του. Δεν σβήνει όπως τα άλλα θαύματα, η ώρα του δεν περνάει, είναι αιώνιο. 

Επίσης στα επίπεδα κατήχησης του Κουρ’άν υπάρχει μια ευρύτητα έτσι ώστε σ’ένα του μάθημα, ο Εξοχότατος Τζιμπρίλ Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του) και ένας νέος μαθητής κάθονται δίπλα δίπλα, ακούνε μάθημα και ο καθένας τους εισπράττει το μερίδιο του. Και ένας ιδιοφυής φιλόσοφος όπως ο Ίμπν-ι Σινά γονατίζει δίπλα σ’έναν κοινό αγράμματο και διαβάζουν μαζί και παίρνουν το μάθημα τους. Ακόμη κάποιες φορές είναι δυνατόν αυτός ο αγράμματος άνθρωπος με την δύναμη της αδιάβλητης πίστης του να επωφελείται περισσότερο από τον Ίμπν-ι Σινά. 

Επίσης μέσα στο Κουρ’άν υπάρχει ένα τέτοιο μάτι, ώστε βλέπει και αντιλαμβάνεται ολόκληρο το σύμπαν, και το έχει συνέχεια υπό επίβλεψη σαν τις σελίδες ενός βιβλίου και δηλώνει τους κόσμους και τα επίπεδα αυτουνού. Όπως ο τεχνίτης ενός ρολογιού γυρνάει, ανοίγει, δείχνει και εξηγεί το ρολόι του, έτσι και το Κουρ’άν έχει κρατήσει στα χέρια του το σύμπαν και κάνει το ίδιο. 

Να λοιπόν το Κουρ’άν είναι τόσο  Ένδοξο και Ύψιστο το οποίον λέγοντας, 

فَاعْلَمْ اَنَّهُ لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللَّهُ «Να ξέρεις, δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ[8].» αναγγέλλει την Μοναδικότητα-Ενότητα  του Αλλάχ (Βαχντανιέτ). 

اَللّهُمَّ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِى الدُّنْيَا قَرِينَا وَ فِى الْقَبْرِ مُونِسًا وَ فِى الْقِيَامَةِ شَفِيعًا وَ عَلَى الصِّرَاطِ نُورًا وَ مِنَ النَّارِ سِتْرًا وَ حِجَابًا وَ فِى الْجَنَّةِ رَفِيقًا وَ اِلَى الْخَيْرَاتِ كُلِّهَا دَلِيلاً وَ اِمَامًا  

اَللّهُمَّ نَوِّرْ قُلُوبَنَا وَ قُبُورَنَا بِنُورِ اْلاِيمَانِ وَ الْقُرْآنِ وَ نَوِّرْ بُرْهَانَ الْقُرْآنِ بِحَقِّ وَ بِحُرْمَةِ مَنْ اُنْزِلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ الصَّلاَةُ وَ السَّلاَمُ مِنَ الرَّحْمنِ الْحَنَّانِ آمِي

Ω Αλλάχ! Κάνε το Κουρ’άν να είναι σ’εμάς, φίλος στην επίγεια ζωή, οικείος σύντροφος στην εντάφια ζωή, ελεήμων μεσολαβητής στην Δευτέρα Παρουσία, ιερό φως πάνω στη γέφυρα του Σιράτ, κάλυμμα και ασπίδα απέναντι στη φωτιά της κόλασης, συνοδός στο Παράδεισο και τεκμήριο και ηγέτης σ’όλα τα καλά και αίσια. Ω Αλλάχ! Φώτισε τις καρδιές και τους τάφους μας με το ιερό φως της πίστης και του Κουρ’άν. Για χάρη της τιμής και του δικαίου του Προσώπου στον οποίο υπέστελλες το Κουρ’άν (Η ειρήνη και η ευλογίες του Πολυεύσπλαχνου Ραχμάν και του Αξιαγάπητου Χαννάν Αλλάχ να είναι πάνω Σ’αυτόν και στην οικογένεια Του) διαφώτισε σ’εμάς τα στοιχεία και ενδείξεις του Κουρ’άν. Αμήν!

 
 [1] Υποσημείωση: Η σπουδαία Πρώτη Αναφορά της Εικοστής Έκτης Επιστολής είναι εξήγηση αυτής της πρότασης.
 [2] Υποσημείωση: Το θαύμα προς αυτούς που έχουν μόνο όραση, και είναι χωρίς ακοή και καρδιά έχει μείνει πολύ σύντομo και ελλιπείς εδώ. Όμως αυτή η θαυμάσια πλευρά του Κουρ’άν έχει παρουσιαστεί ολοφάνερα και λαμπρότατα στη Εικοστή Ένατη και Τριακοστή Επιστολή* ακόμα και οι αόμματοι μπορούν να το δουν. Έχουμε συγγράψει ένα Κουρ’άν που δείχνει αυτή την θαυμάσια πλευρά, με την άδεια του Αλλάχ αυτό θα τυπωθεί κι όλοι θα δούνε εκείνη την ωραία πλευρά.

         *Η  Τριακοστή Επιστολή είχε σκοπευτεί  και φανταστεί πιο λαμπρό. Όμως έδωσε τη θέση της στο Ισαράτουλ Ιτζάς, και δεν εμφανίστικε η ίδια.

[3] (Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Κεχφ, 18:22).
[4] (Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Για-Σίν, 36:32,53, 75)

[5] Υποσημείωση 1: Επίσης γι’αυτούς που συνεχώς ευθυμούν και κάνουν δεήσεις στον Αλλάχ, το Κουρ’άν – μαζί με τις στολισμένες, ομοιοκατάληκτες εκφράσεις, την ευφράδεια, το έντεχνο ύφος και τις πολλές αρετές της ρητορικής του, που αποσπά πάνω της τα βλέμματα ενθυμίζει και δίνει την εκτίμηση της υψηλής σοβαρότητας και της θεϊκής παρουσίας και μιας τέλειας ρητορικής και λογοτεχνικής κοινότητας. Ενώ τέτοιου είδους αρετές της ευφράδειας και εκφραστικές τέχνες και στίλοι και ομοιοκαταληξίες, αθετούν την σοβαρότητα, δίνουν την αίσθηση της λεπτότητας, αποσυντονίζουν από τη θεία παρουσία, αποσπούν την προσοχή. Ακόμη, διάβαζα πολλές φορές μια διάσημη δέηση, προσευχή του Ιμάμη  Σαφιή- η οποία έχει γίνει αιτία της άρσης της έλλειψης και ένδειας στην Αίγυπτο- και η οποία είναι μια από τις ωραιότερες, σπουδαιότερες, έξοχα στιχουργημένες δεήσεις. Παρατήρησα ότι αθετεί την υψηλή σοβαρότητα της δέησης προσευχής, λόγω του ότι είναι στιχουργημένη. Εντούτοις δεν μπόρεσα να συνταιριάσω την αληθινή σοβαρότητα με την στιχουργία και την ομοιοκαταληξία, που υπάρχει σ’αυτήν. Απ’αυτό κατάλαβα ότι στις αγνές, έμφυτες και διαλεκτές ομοιοκαταληξίες και στη στιχουργιά και ύψιστες αρετές του Κουρ’άν, υφίσταται κάποιο είδος θαυματουργικότητας ώστε δεν αθετεί αλλά διαφυλάσσει την αληθινή σοβαρότητα, ειλικρίνεια και την θεϊκή παρουσία. Μάλιστα, αυτοί που συνεχώς υμνούν και ψέλνουν δεήσεις στον Αλλάχ, αισθάνονται λοιπόν από την καρδιά τους αυτή την θαυματουργικότητα έστω και αν δεν την αντιλαμβάνονται με το νου.

    Υποσημείωση 2: Ένα πνευματικό μυστήριο της θαυματουργηκότητας Του Κουρ’άν εκφράζει το πολύ υψηλό και πολύ λαμπρό βαθμό της πίστης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) που καθρεπτίζει το Ίσμ-ι Άζάμ (το Μέγα όνομα του Αλλάχ). Επίσης διδάσκει και εκφράζει μ’έναν έμφυτο και αγνό τρόπο το υψηλό επίπεδο της αρκετά μεγάλης, ευρείας και ανώτατης πραγματικής θρησκείας η οποία σαν ένας ιερός χάρτης δηλώνει τις μεγάλες πραγματικότητες του μεταθανάτιου κόσμου, και του κόσμου εκείνου όπου επιτελείτε η κυριαρχία, η διαχείριση και η διαπαιδαγώγηση του Παντοκράτορα Κύριου Ραμπ Αλλάχ. Επίσης εκφράζει μαζί με την απέραντη δόξα και το μεγαλείο, την προσφώνηση του Δημιουργού Χάλικ του Σύμπαντος και του Κύριου Ραμπ Αλλάχ όλων των υπαρχόντων. Βεβαίως και απέναντι σε μια τέτοια έκφραση του Φουρκάν (Κουράν) και μια τέτοια είδους εξήγηση του Κουρ’άν, δηλαδή με το μυστήριο και τη δύναμη του εξής εδαφίου, 

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ اْلاِنْسُ وَاْلجِنُّ عَلَى اَنْ يَاْتُوا بِمِثْلِ هذَا اْلقُرْآنِ لاَ يَاْتُونَ بِمِثْلِهِ

[Εσύ πες «Ορκίζομαι, κι εάν όλοι οι άνθρωποι και τα τζίν συγκεντρωθούν και βοηθήσουν όλοι ο ένας τον άλλον ώστε να φέρουν ένα όμοιο εκείνου, δεν θα τα καταφέρουν!.» (Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Ίσρα`, 17:88)

ακόμη και αν όλες οι διάνοιες της ανθρωπότητας αν συμμαχήσουν και γίνουν ένα, δεν μπορεί να εναντιωθεί και να αντιπαραταχθεί στο Κουρ’άν. اَيْنَ الثَّرَا مِنَ الثُّرَيَّا «Πού είναι η γη και που οι πλειάδες!» Διότι σύμφωνα μ’αυτές τις τρεις αρχές είναι κατηγορηματικά αδύνατον η απομίμηση και η παρομοίωση αυτουνού.

Υποσημείωση 3: Στο τέλος όλων των σελίδων του Πάνσοφου Κουρ’άν το εδάφιο ολοκληρώνεται, τελειώνει με μια ωραία ομοιοκαταληξία. Το μυστήριο αυτουνού είναι το εξής: Επειδή έχει αποδεχτεί ως μέτρο για τις σελίδες το εδάφιο “Μουνταγιενέ” το οποίο είναι το μεγαλύτερο, και για τις γραμμές οι Σούρα Αλ-Ιχλάς και Αλ-Κεβσέρ, αναφύετε αυτή η ωραία αρετή και η ένδειξη θαυματουργηκότητας του Πάνσοφου Κουρ’άν.

Υποσημείωση 4: Σ’αυτό το θέμα αυτής της θέσης με το βάσανο της βιασύνης, έχουμε αρκεστεί με κάποιες λίγες ασήμαντες καταστάσεις, και σύντομα παραδείγματα και μικρούτσικα σημάδια ενός αρκετά σημαντικού και μεγαλειώδεις υπερφυσικού φαινόμενου (κεραμάτ) το οποίο στο σημείο επιτυχίας του Ρισαλέ-ι Νούρ είναι πολύ στολισμένο και χαριτωμένο και ενθαρρυντικό. Ενώ εκείνη η μεγάλη πραγματικότητα, εκείνο το χαριτωμένο υπερφυσικό φαινόμενο εν ονόματι «τεβαφούκ» (δηλ. ταίριασμα, ο συντονισμός μεταξύ των γραμμάτων η λέξεων ενός κειμένου) με πέντε – έξι μορφές του αποτελεί την βασική πηγή των σημαδιών του αγνώστου και των ορατών αναλαμπών της θαυματουργηκότητας του Κουρ’άν και την αλυσίδα των υπερφυσικών φαινομένων (κεραμάτ) του Ρισαλέ-ι Νούρ. Μετέπειτα γράφτηκε με επίχρυσο ένα Κουρ’άν στο οποίο επιδεικνύεται μια αναλαμπή της θαυματουργηκότητας που βγαίνει από τον συντονισμό και αρμονία των λέξεων «Αλλάχ» μέσα στο Κουρ’άν. Ακόμη, οι οχτώ μικρές επιστολές με το όνομα «Ρουμουζάτ-ι Σεμανιέ» [δηλ. οχτώ σημάδια] γράφτηκαν ώστε να δηλωθούν οι λεπτές σχέσεις και τα άγνωστα σημάδια που βγαίνουν από τον συντονισμό και την αρμονία μεταξύ των γραμμάτων του Κουρ’άν. Γράφτηκαν επίσης πέντε επιστολές, ένα με όνομα «Κεραμέτ-ι Γκαβσιέ» [δηλ. τα υπερφυσικά φαινόμενα του Γκαβς Αμπντουλ Καντίρ Γκειλάνι], τρεις με το όνομα «Κεραμέτ-ι Αλεβιέ» [δηλ. υπερφυσικά φαινόμενα του Εξοχότατου Αλή] και ένα με το όνομα «Ισαράτ-ι Κουρ’ανιέ» [δηλ. τα σημάδια του Κουρ’άν] τα οποία μέσο του μυστηρίου αυτού του «τεβαφούκ» επικυρώνουν, επαίνουν και απαξιώνουν το Ρισαλέ-ι Νουρ. Δηλαδή στη συγγραφή της Επιστολής του Μουτζιζάτ-ι Αχμεντιέ - Τα Θαύματα Του Άχμεντ υπάρχει συνοπτικά η αίσθηση αυτής της μεγάλης πραγματικότητας. Δυστυχώς όμως ο συγγραφέας έχει δει και έχει δείξει μόνο ένα νύχι αυτηνής και έχει φύγει τρέχοντας χωρίς καν να κοιτάξει πίσω του.

[6] (Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Μπάκαρα, 2:1,2).
[7] (Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Για, Σιν, 36:68).
[8] Κουρ’άν, Σούρα  Αλ- Μουχάμμεντ, 47:19.