Δέκατο  Όγδοο Επίπεδο της Πρώτης Εξέχουσας Θέσης

    Έπειτα, έχοντας κατανοήσει αυτός ο προαναφερόμενος καλεσμένος και περιηγητής της ζωής ότι, η πίστη είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο του ανθρώπου, το οποίο παρέχει στον φτωχό αυτό άνθρωπο όχι ένα προσωρινό χωράφι, μια στέγη, αλλά ολόκληρο το σύμπαν και μια αιώνια περιουσία όση όλη η γη, και φανερώνει επίσης στον θνητό αυτό άνθρωπο τα εφόδια μιας αιώνιας ζωής, και ότι η πίστη διασώζει αυτόν τον απεγνωσμένο άνθρωπο που αναμένει ανήμπορος μπροστά στην κρεμάλα του θανάτου, και του ανοίγει το θησαυρό της αιώνιας ευτυχίας, είπε στον εαυτό του:

   «Άντε λοιπόν, εμπρός! Για να κατακτήσουμε άλλο ένα επίπεδο από τα άπειρα επίπεδα της πίστης, πρέπει να απευθυνθούμε στο σύνολο του σύμπαντος και να δώσουμε προσοχή σε αυτά που λέει, έτσι ώστε να τελειοποιήσουμε και να φωταγωγήσουμε κιόλας τα μαθήματα που έχουμε λάβει από τα θεμέλια στοιχεία και μέλη του.» και έτσι με το τηλεσκόπιο ευρέος φάσματος που έλαβε από το Κουρ’άν επισκόπησε και είδε ότι:  

   Αυτό το σύμπαν είναι τόσο τακτοποιημένο  και πολυσήμαντο ώστε μας παρουσιάζεται σε μορφή ένυλης βίβλου του Υπερτέλειου (Subhan), σαν ένα ενσώματο Κουρ’άν του Απόλυτου Επιμορφωτή και Συντηρητή όλων των δημιουργημάτων (Rab), σαν ένα τέλεια διακοσμημένο παλάτι του Αέναου Αλλάχ (Samed),  και σαν μια τέλεια διαμορφωμένη πόλη του Πολυεύσπλαχνου (Rahman). Η αδιάλειπτη και ομαδική  εμφάνιση και εξαφάνιση και  η σοφότατη και πολυσήμαντη αλλαγή και μετατροπή όλων των κεφαλαίων, εδαφίων, και λέξεων, ακόμα και των γραμμάτων, των τμημάτων, των σημείων, των σελίδων, και σειρών αυτής της βίβλου κάθε στιγμή, μας δηλώνουν ξεκάθαρα Τον Έναν και Μόνο Παντογνώστη (Alîm-iKülli Şey), Τον Έναν και Μόνο Παντοδύναμο (Kadîr-iKülli Şey), Τον Έναν και Μόνο Απόλυτο Ταξινομητή (Μusannıf), Τον Παντεπόπτη και Γνώστη των σχέσεων μεταξύ όλων των υπάρξεων, Τον Έναν και Μόνο Διακοσμητή και Κάτοχο Μεγαλείου Δύναμης (Nakkaş-ı Zülcelal), και την ύπαρξη και οντότητα του Ενός και μόνο Απόλυτου και Ιδανικού Γραφέα (Kâtib-i Zülkemal). Και επίσης, με όλα τα βασικά στοιχεία και τα είδη, τα τμήματα και τα μέλη, με τους κατοίκους και τα αποσπάσματα, με όλα τα έσοδα και όλες τις δαπάνες, και με όλες τις ευεργετικές αλλαγές και εμβριθείς μετατροπές που εκτελούνται σε αυτά, ομόφωνα μας ανακοινώνει αυτή η βίβλος την ύπαρξη και οντότητα του Ενός και Μοναδικού Εξοχότατου Μάστορα και Απαράμιλλου Πλάστη (Sani), ο οποίος διενεργεί με μια ατελείωτη δύναμη και με μια απέραντη σοφία. Και επιπλέων οι μαρτυρίες δύο υψηλών και περιεκτικών πραγματικοτήτων -ομόλογων με την μεγαλειότητα του σύμπαντος-  επιβεβαιώνουν αυτήν την μέγα μαρτυρία του Σύμπαντος. 

    Η Πρώτη Πραγματικότητα: Είναι οι πραγματικότητες της «Δημιουργίας εκ του μη όντος, (Hudus)» και της «Δημιουργίας εκ των δυνατοτήτων (İmkan)» τις οποίες έχουν αντιληφτεί και έχουν αποδείξει με άπειρα τεκμήρια οι ειδήμονες επιστήμονες, Μεθοδολόγοι της θρησκείας, της επιστήμης του Λόγου (Kelam) και της φιλοσοφίας του Ισλάμ. Αυτοί έχουν δηλώσει το εξής: 

     «Εφόσον όλα στον κόσμο υφίστανται μια αλλαγή και μια μετατροπή, τότε το κάθε τι, βεβαίως και είναι παροδικό, πλασμένο και δεν μπορεί να είναι άναρχο. Εφόσον είναι μετά-πλασμένο τότε υπάρχει κάποιος Πλάστης (Sani) που το πλάθει. Και εφόσον, στην υπόσταση  όλων των πραγμάτων εάν δεν υφίσταται οποιαδήποτε αιτία για την ύπαρξη ή ανυπαρξία του, [η ύπαρξη και η ανυπαρξία του] είναι ίσα . βεβαίως και δεν μπορεί να είναι αναγκαίο μα ούτε και προαιώνιο. Και εφόσον έχει αποδειχτεί με ακράδαντα στοιχειά ότι η αλληλο-κατασκευή των πραγμάτων μέσω μεταβίβασης και διαδοχής είναι αδύνατη, αδιανόητη και δεισιδαίμων. Επομένως, χρήζει να υπάρχει η οντότητα ενός τέτοιου Vacib’ül Vücud [η οντότητα του Αλλάχ, η οποία είναι άκρως απαραίτητη και υποχρεωτική και η ανυπαρξία Του είναι απολύτως αδιανόητη] που όμοια αυτής της οντότητας να είναι αδύνατη, αντίστοιχη αυτής της οντότητας να είναι αδιανόητη και εκτός αυτής της οντότητας τα πάντα να είναι δυνατά και πλάσματά Του.                       

     Ναι, η πραγματικότητα της «Δημιουργίας εκ του μη όντος, (Hudus)» εμπερικλείει όλο το σύμπαν. Τα περισσότερα είναι ορατά με το μάτι, και κάποια είναι ορατά με το νου. Διότι, κάθε χρόνο το φθινόπωρο, πεθαίνει ένας τέτοιος κόσμος μπροστά στα μάτια μας, στον οποίο εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη φυτών και μικρά ζώα-που με το κάθε μέλος του κάθε είδους που περιέχουν είναι σαν ένα μικρό σύμπαν του εαυτού τους- πεθαίνουν μαζί με αυτόν τον κόσμο. Ωστόσο, είναι ένας τόσο προγραμματισμένος και εύτακτος θάνατος, έτσι ώστε πριν πεθάνουν, αφήνουν κάθε άνοιξη στη θέση τους, τα σπόρια, τα σπέρματα και τα ωάρια -τα οποία ως θαύματα της ευσπλαχνίας και σοφίας της δύναμης και της γνώσης επιτελούν ως αφορμή της ανάστασης και της αναγέννησης- και δίνουν στα χέρια τους το βιβλίο των πρακτικών, όπου αναφέρονται τα προγράμματα και καθήκοντα που έχουν διαπράξει, και  υπό την προστασία και σοφία Του Χαφίζ-ι Ζουλτζελάλ (Hafiz-ι Zülcelal: Ο Σωτήρ, Ο Σώζων Διαφυλάττων,  Προφυλάττων  και Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Αλλάχ) τα εμπιστεύονται σε Αυτόν και ύστερα αποβιώνουν. Και την εποχή της άνοιξης, αυτά τα νεκρά δέντρα και οι ρίζες και κάποια ζωάκια ξαναζωντανεύουν όπως ακριβώς ήταν, εκδηλώνοντας  εκατοντάδες χιλιάδες δείγματα, υποδείξεις και αποδείξεις της μεγάλης ανάστασης. Και ακόμη  για κάποια από αυτά πλάθονται στη θέση τους ακριβή αντίγραφα και όμοια τους  και ζωοποιούνται. Και σαν να διαλαλούν, διαδίδουν τις σελίδες των πράξεων και των καθηκόντων που επιτέλεσαν οι υπάρξεις της προηγούμενης άνοιξης, παρουσιάζοντάς μας ένα υπόδειγμα του εδαφίου:  وَاِذَاالصُّحُفُنُشِرَتْ

     Και από γενικής απόψεως, κάθε φθινόπωρο και άνοιξη ένας μεγάλος κόσμος πεθαίνει και ένας νέος κόσμος έρχεται στην ύπαρξη. Και αυτός ο θάνατος και  η «Δημιουργία εκ του μη όντος (Hudus)» διαδραματίζεται τόσο τέλεια, και οι θάνατοι και οι «Δημιουργίες εκ του μη όντος (Hudus)» τόσων πολλών ειδών πραγματοποιούνται με μια τόσο άρτια ευταξία και ισορροπία, λες και αυτή η γη  είναι ένας ξενώνας όπου τα έμβια σύμπαντα, και οι ταξιδευτές κόσμοι, και οι μετακινούμενοι πλανήτες προσέρχονται σε αυτό, τελούν τα καθήκοντα τους και έπειτα αποχωρούν.                  

     Να λοιπόν, η απέραντη σοφία, η άπειρη δύναμη και η απαραίτητη ύπαρξη ενός Κατόχου Μεγαλείου Δύναμης (Zât-ı Zülcelal) -ο Οποίος δημιουργώντας και επανα-δημιουργώντας τόσους ζωντανούς πλανήτες και εντεταλμένους  κόσμους με απόλυτη γνώση και σοφία, με σταθερότητα, ισορροπία, τάξη και οργάνωση, και ο Οποίος με παντοδυναμία τα μεταχειρίζεται και στοργικά τα διορίζει σε Θείους Επιμορφωτικούς (Rabbanî) σκοπούς, σε Θεϊκές προθέσεις, και σε Ευσπλαχνικές (Rahmanî) υπηρεσίες- είναι τόσο εμφανή στα μάτια του νου, σαν τον ήλιο. Κλείνουμε το θέμα της «Δημιουργίας εκ του μη όντος, (Hudus)» παραπέμποντάςτο στο Ρισαλέ-ι Νούρ και στα βιβλία των επιστημόνων της επιστήμης του Λόγου (Kelam). 

     Όσον αφορά την πραγματικότητα της «Δημιουργίας εκ των δυνατοτήτων (İmkan)», και αυτή εξίσου έχει εμπερικλείσει και κατακτήσει όλο το σύμπαν. Διότι, παρατηρούμε ότι, τα πάντα, -είτε βρίσκονται ολικά είτε μερικά, είτε  μεγάλα είτε μικρά, από το έδαφος μέχρι τα υπέρτατα ουράνια, από το μικρότερο μόριο μέχρι τους πλανήτες, η κάθε ύπαρξη- αποστέλλονται σε αυτή τη γη με μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, με μια συγκεκριμένη μορφή, με εκλεκτά χαρακτηριστικά, με ουσιώδη γνωρίσματα, με  σοφές ιδιότητες, και ευεργετικά προσόντα.

    Ωστόσο, το ότι σε αυτήν την αποκλειστική προσωπικότητα και ουσία παρέχεται αυτή η ιδιαιτερότητα μέσα από άπειρες δυνατότητες… το ότι τους ενδύεται αυτή η συγκεκριμένη, διακοσμημένη και κατάλληλη μορφή μέσα από τις δυνατότητες και πιθανότητες που αριθμούν όσο και το σύνολο των μορφών… και το ότι παραχωρείται προνομιακά η αντάξια προσωπικότητα σε αυτήν την ύπαρξη η οποία βρίσκεται σε συνεχή αναταραχή μέσα στις δυνατότητες που είναι όσο ο αριθμός των μελών του είδους του… και το ότι τοποθετούνται σε αυτό το έργο τέχνης -το οποίο βρίσκεται αδιαμόρφωτο και αβέβαιο μέσα σε έναν αριθμό δυνατοτήτων και πιθανοτήτων όσο και ο αριθμός των βαθμίδων και των ειδών  όλων των επιθέτων-αυτά τα αποκλειστικά, κατάλληλα και ευεργετικά  γνωρίσματα… και επίσης, από την άποψη  ότι είναι πιθανόν να βρίσκεται σε άπειρους δρόμους και τρόπους όμως το ότι διατίθεται και εφοδιάζεται αυτό το έκπληκτο, ζαλισμένο, και άσκοπομέσα σε άπειρες δυνατότητες και πιθανότητες δημιούργημα, με αυτές τις σοφές ιδιότητες και τα ευεργετικά προσόντα... και βέβαια μας επιβεβαιώνουν και αποδεικνύουν και μας επισημαίνουν την απαραίτητη Θεία Οντότητα Του  Vacib’ul Vucud. Και είναι Αυτός ο οποίος  παραχωρεί, επιλέγει, διορίζει και δημιουργεί, μέσα από το σύνολο των δυνατοτήτων είτε  ολικά είτε μερικά, όσες είναι και οι πιθανότητες των προαναφερόμενων ουσιών, προσωπικοτήτων, προσόψεων και μορφών, γνωρισμάτων και καταστάσεων. Και επίσης, μαρτυρούν, αποδεικνύουν και μας παρουσιάζουν, την απέραντη δύναμη, την απεριόριστη σοφία Αυτουνού, και ότι τίποτα και καμία κατάσταση δεν μπορεί να κρυφτεί από Αυτόν, και ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι δύσκολο για Αυτόν, και ότι ακόμα και το μεγαλύτερο πράγμα για Αυτόν είναι εύκολο όσο και το μικρότερο, και ότι η δημιουργία μιας άνοιξης Του είναι εύκολη όσο η δημιουργία ενός δέντρου και η δημιουργία ενός δέντρου εύκολη όσο και ο σπόρος του δέντρου.  Ναι, και όλα αυτά προέρχονται από την πραγματικότητα της «Δημιουργίας εκ των δυνατοτήτων (İmkan)», και αποτελούν το ένα φτερό της μεγάλης αυτής μαρτυρίας του σύμπαντος.                                              

    Επειδή, η μαρτυρία του σύμπαντος μαζί με τα δύο φτερά και τις δύο πραγματικότητες του έχουν ολοκληρωτικά αποδειχτεί και εξηγηθεί στα τμήματα του Ρισαλέ-ι Νουρ ιδιαιτέρα στον Εικοστό Δεύτερο και Τριακοστό Δεύτερο Λόγο και στην Τριακοστή Τρίτη Επιστολή παραπέμποντας αυτό το μεγάλο θέμα σε αυτά το συντομεύουμε εδώ και το διακόπτουμε.         

       Η Δεύτερη Πραγματικότητα της υπέρτατης και οικουμενικής μαρτυρίας που προέρχεται από το σύνολο του σύμπαντος και αποδεικνύει το δεύτερο φτερό: 

    Παρατηρείται μια πραγματικότητα αλληλεγγύης που είναι άκρως υπεράνω των δυνατοτήτων των υπάρξεων, οι οποίες μέσα στις συνεχείς ταραζόμενες αλλαγές και μετατροπές, προσπαθούν να φροντίσουν τα σώματα και την υπηρεσία τους, και ιδιαιτέρα τα έμβια όντα που προσπαθούν να προστατέψουν τη ζωή τους και να εκτελέσουν το καθήκον τους. 

      Για παράδειγμα, η αρωγή των συστατικών προς τα έμβια όντα, ιδιαίτερα η ώθηση των σύννεφων για τη λύτρωση των φυτών, η ώθηση των φυτών για τη βοήθεια των ζώων, και η ώθηση των ζώων για τη βοήθεια των ανθρώπων, ακόμη  η εκροή του γάλακτος από τα στήθη για τη σίτιση των νεογέννητων, που λες και προέρχεται από τη λίμνη του παραδείσου (Κevser), και η χορήγηση  πολλών αναγκών και εφοδίων -τα οποία είναι υπεράνω των δυνατοτήτων των έμβιων όντων- από απρόσμενα μέρη στα χέρια τους, ακόμα και η προώθηση των σωματιδίων διατροφής στην επισκευή των κυττάρων του σώματος, και αρκετά πολλά παραδείγματα της πραγματικότητας της αλληλεγγύης μας παρουσιάζουν ξεκάθαρα και άμεσα -μέσω αυτής της Επιμορφωτικής και Συντηρητικής (Rabbanî) καθυπόταξης και της Πολυεύσπλαχνης (Rahmanî) μεταχείρισης- τη στοργική και επιμορφωτική κυρίαρχη διαχείριση αυτού του σύμπαντος σαν ένα παλάτι, εκ μέρους του  Κύριου Επιμορφωτή και Συντηρητή (Rabb-ül Âlemîn) των Κόσμων.                                       

      Ναι, η αμοιβαία αυτή στοργή και η συνειδητή στάση που παρουσιάζουν αυτοί οι άψυχοι, ασυνείδητοι, και άστοργοι βοηθοί και βέβαια ωθούνται σε αυτή την αλληλεγγύη με τη διάταξη της δύναμης και ευσπλαχνίας του Ενός Απόλυτου Πολυεύσπλαχνου (Rahîm), Πάνσοφου (Hakîm) και Κύριου κατόχου Μεγαλείου Δύναμης Επιμορφωτή και Συντηρητή (Rabb-i Zülcelal).      

     Να λοιπόν, αυτή η οικουμενική αλληλεγγύη που υφίσταται στο σύμπαν, αυτή η γενική ισορροπία και σταθερότητα και η ολική διαφύλαξη που διαδραματίζεται με απόλυτη ευταξία -από τους πλανήτες μέχρι και τα μέλη, τα όργανα και τα σωματίδια των σωμάτων των έμβιων όντων- η διακόσμηση που απλώνεται από το έναστρο πρόσωπο των ουρανών  στο στολισμένο πρόσωπο της γης, μέχρι και το κομψό πρόσωπο των λουλουδιών, επίσης η οργάνωση  που κυριαρχεί από τους γαλαξίες μέχρι το ηλιακό σύστημα και από το καλαμπόκι μέχρι και τα φρούτα όπως το ρόδι, η μεταχείριση που προσδιορίζει τα καθήκοντα του ήλιου της σελήνης και των στοιχείων των σύννεφων μέχρι και των μελισσών, τέτοιες λοιπόν μεγάλες μαρτυρίες των τόσων μεγάλων πραγματικοτήτων σχηματίζουν και αποδεικνύουν το δεύτερο φτερό της μαρτυρίας του σύμπαντος. 

      Εφόσον το Ρισαλέ-ι Νούρ έχει αποδείξει και έχει εξηγήσει αυτήν τη μεγάλη μαρτυρία, αρκούμαστε με αυτό το σύντομο σημείωμα. 

      Έτσι λοιπόν, μέσου του μαθήματος που έλαβε ο περιηγητής ταξιδιώτης από την πίστη, και ως μια σύντομη αναφορά σε αυτό, στο Δέκατο  Όγδοο Επίπεδο της Πρώτης Εξέχουσας Θέσης έχει εκφραστεί το εξής:

لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللَّهُ الْوَاجِبُ الْوُجُودِ الْمُمْتَنِعُ نَظِيرُهُ اَلْمُمْكِنُ كُلُّ مَاسِوَاهُ الْوَاحِدُ اْلاَحَدُ الَّذِى دَلَّ عَلَى وُجُوبِ وُجُودِهِ فِى وَحْدَتِهِ هذِهِ الْكَائِنَاتُ الْكِتَابُ الْكَبِيرُ الْمُجَسَّمُ وَالْقُرْآنُ الْجِسْمَانِىُّ الْمُعَظَّمُ وَالْقَصْرُ الْمُزَيَّنُ الْمُنَظَّمُ وَالْبَلَدُ الْمُحْتَشَمُ الْمُنْتَظَمُ بِاِجْمَاعِ سُوَرِهِ وَآيَاتِهِ وَكَلِمَاتِهِ وَحُرُوفِهِ وَاَبْوَابِهِ وَفُصُولِهِ وَصُحُفِهِ وَسُطُورِهِ وَاِتِّفَاقِ اَرْكَانِهِ وَاَنْوَاعِهِ وَاَجْزَائِهِ وَجُزْئِيَّاتِهِ وَسَكَنَتِهِ وَمُشْتَمِلاَتِهِ وَوَارِدَاتِهِ وَمَصَارِفِهِ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقِيقَةِ الْحُدُوثِ وَالتَّغَيُّرِ وَاْلاِمْكَانِ بِاِجْمَاعِ جَمِيعِ عُلَمَاءِ عِلْمِ الْكَلاَمِ وَبِشَهَادَةِ حَقِيقَةِ تَبْدِيلِ صُورَتِهِ وَمُشْتَمِلاَتِهِ بِالْحِكْمَةِ وَاْلاِنْتِظَامِ وَتَجْدِيدِ حُرُوفِهِ وَكَلِمَاتِهِ بِالنِّظَامِ وَالْمِيزَانِ وَ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقِيقَةِ التَّعَاوُنِ وَالتَّجَاوُبِ وَالتَّسَانُدِ وَالتَّدَاخُلِ وَالْمُوَازَنَةِ وَالْمُحَافَظَةِ فِى مَوْجُودَاتِهِ بِالْمُشَاهَدَةِ وَالْعَيَانِ