H πραγματικότητα της «Διαχείρισης και Διοίκησης»
Τρίτη Πραγματικότητα:
Οι παρατηρήσεις του ταξιδιώτη μας στον τρίτο σταθμό είναι η πραγματικότητα της «Διαχείρισης και Διοίκησης (Mudebbiriyet)»
Δηλαδή, είναι η πραγματικότητα της διοίκησης των τρομερών και ταχύτατων άστρων του ουρανού, των ορμητικών και περίπλοκων ουσιών, όλων των έμβιων όντων της γης που είναι αδύναμα και ενδεή, με μια απόλυτη ευταξία και ισορροπία, κάνοντας τα να αλληλοβοηθιούνται, με έναν σύνθετο και πολύπλοκο τρόπο. Και με αυτόν τον τρόπο αυτό το μέγα σύμπαν να μεταβάλλεται σε μια τέλεια χώρα, μια θαυμάσια πόλη ή ένα διακοσμημένο παλάτι.
Παραβλέποντας λοιπόν τους τεράστιους κύκλους αυτής της ευσπλαχνικής και οριστικής διοίκησης, και έχοντας ως βάση τις διασαφηνίσεις και αποδείξεις των σημαντικών δοκιμίων όπως ο Δέκατος Λόγος του Ρισαλέτ-ουν Νούρ, θα αναδείξουμε με ένα παράδειγμα μια σύντομη θωριά, της μίας μόνο από τις σελίδες και τις περιόδους της διοίκησης που λαμβάνει χώρα στην επιφάνεια της γης την άνοιξη, και έχει ως εξής:
Για παράδειγμα, ας φανταστούμε έναν αξιοθαύμαστο κατακτητή, ο οποίος έχει σχηματίσει έναν στρατό από τετρακόσιες χιλιάδες διαφορετικά έθνη και φυλές, και παρέχει στον κάθε στρατιώτη του κάθε έθνους και φυλής τον ξεχωριστό και διαφοροποιημένο το ένα από το άλλο ιματισμό, τον οπλισμό, το συσσίτιο, την εκπαίδευση, την απόλυση, και καθήκον του, χωρίς κανένα ελάττωμα, καμία έλλειψη, καμία περιπλοκή, κανένα λάθος, με έναν οργανωμένο, έγκαιρο, εύτακτο, πλήρες, άψογο, τέλειο, και θαυματουργό τρόπο. Βεβαίως και είναι αυτονόητο ότι καμία άλλη αιτία εκτός της θαυμάσιας ισχύος αυτού του θαυμάσιου στρατηγού δεν μπορεί να απλώσει το χέρι του και να παρέμβει σε αυτήν την ευρύτατη, πολύπλοκη, λεπτή, ισορροπημένη, πολυάριθμη και δίκαιη διοίκηση. Εάν το επιχειρήσει, τότε σίγουρα θα χαλάσει την ισορροπία και θα ανακατέψει αυτήν την ευταξία.
Έτσι ακριβώς λοιπόν, βλέπουμε με τα μάτια μας ότι, ένα αόρατο χέρι κάθε άνοιξη σχηματίζει και διοικεί έναν θαυμάσιο στρατό που αποτελείται από τετρακόσιες χιλιάδες διαφορετικά είδη. Την εποχή του φθινοπώρου που είναι και ένα δείγμα της συντέλειας του κόσμου, από τις τετρακόσιες χιλιάδες, δίνεται τέλος στα καθήκοντα τους και απολύονται τριακόσιες χιλιάδες είδη φυτών και ζώων με τη μορφή του θανάτου.
Και την εποχή της άνοιξης που είναι και ένα δείγμα της μέγας ανάστασης και εξάπλωσης, η άψογη και εύτακτη κτίση των τριακοσίων χιλιάδων δειγμάτων της μέγας ανάστασης μέσα σε μερικές εβδομάδες, ακόμα η παρουσίαση των τεσσάρων μικρό-αναστάσεων που υφίσταται σε ένα μόνο δέντρο -δηλαδή, του ίδιου, των φύλλων, των ανθών και των καρπών του- και η παρουσίαση της εξάπλωσης τους παρομοίως της προηγούμενης άνοιξης… και έπειτα, η παροχή των ιδιαίτερων, αποκλειστικών, και κατάλληλων ξεχωριστών αγαθών στο κάθε είδος και κάθε φυλή εκείνου του στρατού του ενός και μόνου Υπερτέλειου (Subhan) ο οποίος αποτελείται από τετρακόσιες χιλιάδες είδη… η παροχή των διαφορετικών αμυντικών όπλων, των ξεχωριστών ιματισμών, των ξεχωριστών εκπαιδεύσεων, των απολύσεων τους, των ξεχωριστών προμηθειών και μηχανισμών τους, από απρόβλεπτα σημεία, με μια απόλυτη ευταξία, την κατάλληλη στιγμή, χωρίς κανένα ελάττωμα, καμία έλλειψη, καμία περιπλοκή, κανένα λάθος, και χωρίς να ξεχάσει κανένα… μας αποδεικνύει μέσα στην απόλυτη επιμόρφωση και συντήρηση (Rububiyet) Του, μέσα στην απόλυτη ηγεμονία (Hâkimiyet) και σοφία Του, τη Θεία Ενότητα (Vahdaniyet) τη Θεία Μοναδικότητα (Ehadiyet), τη Θεία Ατομικότητα (Ferdiyet), την απεριόριστη ισχύ και την ατελείωτη ευσπλαχνία Του… και καταγράφει με την πένα του πεπρωμένου, αυτό το διάταγμα της Θείας Ενάδας (Tevhid), στην επιφάνεια της γης σε κάθε σελίδα της άνοιξης.
Έχοντας διαβάσει αυτό το διάταγμα στη μία μόνο σελίδα μίας άνοιξης, ο ταξιδιώτης μας, στράφηκε στον εαυτό του (Nefs) και είπε:
Ένας Επιβάλλον Παντοδύναμος (Kadîr-i Cebbar), και Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Θριάμβου και Οργής (Kahhar-ı Zülcelal), ο Οποίος κάθε άνοιξη κτίζει χιλιάδες αναστάσεις πιο μυστήριες από την μέγα ανάσταση, και ο Οποίος έχει τάξει και έχει υποσχεθεί χιλιάδες φορές σε όλους τους απεσταλμένους προφήτες Του ότι θα φέρει την ημέρα της ανάστασης ως αμοιβή και τιμωρία -η οποία για τη δύναμη Του είναι πιο εύκολη ακόμα και από χίλιες ανοίξεις- και ότι θα φέρει το τέλος του κόσμου, και ο Οποίος στο Κουρ’άν ξεκάθαρα απειλεί και υπόσχεται σε χιλιάδες σημεία και χιλιάδες εδάφια το γεγονός της ανάστασης… ως εκ τούτου η διάψευση όλων αυτών των υποσχέσεων και η απάρνηση της δύναμης Αυτού -και για αυτούς που το πράττουν- τα βάσανα της Κόλασης είναι η ίδια η δικαιοσύνη. Κρίνοντας ως εξής ακόμα και το ατίθασο πάθος του (Nefs) τον ενέκρινε λέγοντας «Âmenna-Συμφωνώ»