ΠΕΜΠΤΗ ΑΙΤΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ ΑΙΤΙΑ
Όπως η διαφωνία και η έλλειψη συμμαχίας μεταξύ των ανθρώπων της πίστης δεν είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, έτσι και η ισχυρή σύμπραξη των ανθρώπων της πλάνης δεν είναι αποτέλεσμα της δύναμης τους.
Αλλά, η έλλειψη συμμαχίας των ανθρώπων της πίστης προέρχεται από τη δύναμη που προέρχεται από το σημείο στήριξης το οποίο τους παρέχει η ωριμασμένη και απόλυτη πίστη που κατέχουν, και η ενότητα των ανθρώπων της αμέλειας και της πλάνης προκύπτει από την αδυναμία και την ανικανότητα που βιώνουν, ως αποτέλεσμα της έλλειψης οποιασδήποτε εσωτερικής υποστήριξης στην καρδιά. Οι αδύναμοι σχηματίζουν ισχυρούς συνασπισμούς ακριβώς λόγω της ανάγκης τους για ενότητα. Δεδομένου ότι οι ισχυροί δεν αισθάνονται παρόμοια ανάγκη, οι συνασπισμοί τους είναι αδύναμοι. Τα λιοντάρια δεν χρειάζονται ενότητα όπως οι αλεπούδες και επομένως ζουν ατομικά, ενώ οι άγριες κατσίκες σχηματίζουν ένα κοπάδι για να προστατευτούν από τους λύκους. Άρα η κοινότητα και η συλλογική προσωπικότητα των αδύναμων είναι ισχυρή και η κοινότητα και η συλλογική προσωπικότητα των ισχυρών είναι αδύναμη(Υποσημείωση)[1].Υπάρχει ένας λεπτός υπαινιγμός στο Ιερό Κουράν που αναφέρει,
وَقَالَ نِسۡوَةٌ۬ فِى ٱلۡمَدِينَةِ
"Και είπαν οι γυναίκες στην πόλη," (Κουράν, Ελ-Γιούσουφ, 12:12)
το ρήμα قَالَ "είπε" είναι σε αρσενική μορφή, αν και θα έπρεπε να είναι θηλυκό για δύο λόγους[2].
Αλλά σε αντίθεση, قَالَتِ ٱلۡأَعۡرَابُ "οι Άραβες της ερήμου είπαν," (Κουράν, Ελ-Χουτζουράτ, 49:14) το ρήμα قَالَتِ "είπαν" σε αυτή την περίπτωση είναι θηλυκό, παρόλο που το θέμα του υποδεικνύει μια κοινότητα ανδρών. Εδώ υπάρχει μια λεπτή ένδειξη, ότι μια ενότητα αδύναμων, πράων και μαλακών γυναικών κερδίζει δύναμη, ανθεκτικότητα και σθένος και αποκτά μια ιδιότητα αρρενωπότητας. Συνεπώς, η χρήση της ανδρικής μορφής του ρήματος وَقَالَ نِسۡوَةٌ۬ εμφανίζεται πλέον κατάλληλη.
Οι ισχυροί άνδρες, αντίθετα, και ιδιαίτερα οι Βεδουίνοι Άραβες, εμπιστεύονται τη δύναμή τους. Ως εκ τούτου, οι σχέσεις ή οι ενώσεις τους είναι αδύναμες, γιατί παίρνουν μια στάση ήπια και επιφυλακτική ώστε παρουσιάζουν κατά κάποιο τρόπο μια θηλυκότητα, για το οποίο η χρήση της θηλυκής μορφής του ρήματος قَالَتِ ٱلۡأَعۡرَاب είναι πιο κατάλληλη.
Μάλιστα, οι άνθρωποι της αλήθειας με υποταγή και εγκαρτέρηση στηρίζονται παρά μόνο στο απόλυτο και ακέραιο σημείο στήριξης το οποίο είναι η πίστη στον Ύψιστο Αλλάχ. Ως εκ τούτου, δεν παρουσιάζουν τις ανάγκες τους σε άλλους ούτε ζητούν βοήθεια και υποστήριξη από αυτούς. Και σε περίπτωση που θα ζητήσουν δεν θα προσκολληθούν με αυτοθυσία. Αλλά οι κοσμικοί αγνοώντας στις κοσμικές τους υποθέσεις την πραγματική πηγή υποστήριξης πέφτουν σε αδυναμία και ανικανότητα και βιώνουν μια οξεία ανάγκη βοήθειας, έτσι ώστε ενώνονται ειλικρινά ίσως και θυσιάζοντας ολόψυχα τον εαυτό τους.
Και επειδή, οι άνθρωποι της αλήθειας δεν υπολογίζουν και δεν αναζητούν την πραγματική δύναμη που βρίσκεται στην ενότητα, πέφτουν στο άδικο και βλαβερό αποτέλεσμα της διαφωνίας. Αντίθετα, οι άνθρωποι της πλάνης και του ψεύδους αντιλαμβάνονται τη δύναμη που υπάρχει στην ενότητα, λόγω της αδυναμίας τους, και ως αποτέλεσμα έχουν αποκτήσει την ενότητα, η οποία είναι το σημαντικότερο μέσο για την επίτευξη όλων των στόχων.
Η θεραπεία και το φάρμακο για αυτή την αρρώστια της διχόνοιας μεταξύ των ανθρώπων της αλήθειας, είναι: στο να συμπεριφέρεται κανείς σύμφωνα με τον κανόνα της θεϊκής απαγόρευσης που αναφέρεται στο εδάφιο
وَلَا تَنَـٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِيحُكُمۡۖ
«... και μην πέφτετε σε διχόνοια, διότι θα χάσετε το κουράγιο σας, και η δύναμη σας θα εκτραπεί.» (Κουράν, Ελ-Ενφάλ, 8:46)
και σύμφωνα με τη σοφή θεϊκή εντολή περί την κοινωνική ζωή, που διατυπώνει το εδάφιο
وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ
«Συνεργαστείτε για χάρη της αρετής και της ευσέβειας.» (Κουράν, Ελ-Μάιντε, 5:2)
συνειδητοποιώντας παράλληλα το πόσο επιβλαβής είναι η διαμάχη για το Ισλάμ και πώς βοηθά τους ανθρώπους της πλάνης να υπερισχύσουν στους ανθρώπους της αλήθειας, να ενταχθούν ολόψυχα και με αυταπάρνηση, με αίσθημα απόλυτης ταπεινότητας και ανημποριάς, στο καραβάνι των ανθρώπων της αλήθειας. Ξεχνώντας έτσι τον εαυτό του, εγκαταλείποντας την υποκρισία και την προσποίηση να αποκτήσουν την ειλικρίνεια, το ιχλάς.
[1] Υποσημείωση: Μεταξύ των πιο ισχυρών και αποτελεσματικών Ευρωπαϊκών οργανώσεων στη Δύση είναι ο Αμερικανικός Οργανισμός για τα Δικαιώματα και την Ελευθερία της Γυναίκας, παρόλο που οι γυναίκες ονομάζονται ασθενές φύλο και είναι αδύναμες και ευαίσθητες. Ομοίως, η οργάνωση των Αρμενίων, παρά την αδυναμία και τους μικρούς πληθυσμού τους σε σύγκριση με άλλους λαούς, με την ισχυρή αυτοθυσία και συμπεριφορά τους, αποτελεί άλλη μια απόδειξη του ισχυρισμού μας.
[2] [διότι το όνομα γυναίκες είναι θηλυκό ουσιαστικό, και επίσης στον πληθυντικό - οι λεγόμενοι "σπασμένοι" πληθυντικοί στα αραβικά θεωρούνται πάντα σε θηλυκό γένος]