Η Τέταρτη Απόδειξη της Πίστης
Η Τέταρτη Απόδειξη της Πίστης
Το Δεύτερο Ευφυολόγημα της Τριακοστής Αναλαμπής
وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا عِنْدَنَاخَزَٓائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُٓ اِلَّا بِقَدَرٍمَعْلُومٍ
[Δεν υπάρχει τίποτα που να μην πηγάζουν από τους Δικούς μας θησαυρούς. Και εμείς κατεβάζουμε τα πάντα βάση ενός καθορισμένου μέτρου.
Κουράν, Ελ-Χιτζρ, 15:21]
Είναι ένα χάρισμα αυτού του εδαφίου, και το Ύψιστο Όνομα(İsm-i Âzam), ή ένα φως από τα έξι φώτα του Ύψιστου Ονόματος(İsm-i Âzam), και μια λάμψη του φωτός του ονόματος Ο Δίκαιος(El-Αdl), και όπως και στο πρώτο ευφυολόγημα, έτσι και αυτό, μου φανερώθηκε από αρκετά μακριά όταν ήμουν στις φυλακές της πόλης Εσκίσεχιρ. Για να το προσεγγίσουμε, με τρόπο παραβολικό θα πούμε ως ακολούθως:
Αυτό το σύμπαν λοιπόν, είναι ένα τέτοιο παλάτι, μέσα στο οποίο υφίσταται μια πόλη η οποία αναστατώνεται με τις αδιάλειπτες κατεδαφίσεις και επισκευές… και υπάρχει μια χώρα μέσα σε αυτήν την πόλη η οποία αναβράζει συνέχεια σε μια κατάσταση πολέμου και μετανάστευσης… και υπάρχει ένας κόσμος μέσα σε αυτήν τη χώρα ο οποίος κατρακυλάει πάντα ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή. Ωστόσο, κυριαρχεί μια τέτοια εκπληκτική ευταξία, ισορροπία και ένα μέτρο σε αυτό το παλάτι, σε αυτή τη πόλη, σε αυτή τη χώρα και σε αυτόν τον κόσμο, τα οποία προφανώς μας αποδεικνύουν ότι αυτές οι ατέλειωτες μεταβολές και τα έσοδα και έξοδα αυτών των αμέτρητων υπάρξεων, μπορούν να καταμετρηθούν και να ζυγιστούν μόνο με το μέτρο ενός τέτοιου Προσώπου, που παρατηρεί και εποπτεύει όλο το σύμπαν ταυτόχρονα, κάθε στιγμή. Ειδάλλως, εάν οι αιτίες -οι οποίες διαθέτουν μια τάση εισβολής και καταστροφής απέναντι σε αυτήν την ισορροπία- όπως για παράδειγμα με τα χιλιάδες αυγά που γεννά ένα ψάρι μέσα σε όλα τα ψάρια, με τους είκοσι χιλιάδες σπόρους μίας μόνο παπαρούνας, και με τα στοιχεία που ρέουν χειμαρρώδης και με τις επιθέσεις των μεταβολών, ήταν αδέσποτες, ή αποδίδονταν στην άσκοπη και πλανόδια σύμπτωση, στην ανισόρροπη και τυφλή δύναμη και στην ασυνείδητη και σκοτεινή φύση, τότε αυτή η ισορροπία των πραγμάτων και η ισορροπία του σύμπαντος θα καταστρεφόταν, και μέσα σε ένα χρόνο ή και μία μέρα θα καταντούσε χαοτική. Με άλλα λόγια, η θάλασσα θα γέμιζε με μπερδεμένα πράγματα και θα αλλοίωνε. Ο αέρας θα δηλητηριαζόταν με βλαβερά αέρια. Το έδαφος θα μετατρεπόταν σε έναν σκουπιδότοπο, σε ένα σφαγείο και σε έναν βάλτο. Η Γη θα πνιγόταν…
Ιδού λοιπόν δες ότι, από τα κύτταρα των ζωικών σωμάτων, από τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια του αίματος, από τις μεταβολές των σωματιδίων, από την απόλυτη αναλογία των οργάνων με τα σώματα, μέχρι και τα έσοδα και έξοδα των θαλασσών, τα εισερχόμενα και εξερχόμενα των κρηνών που βρίσκονται κάτω από το έδαφος, τις αναπαραγωγές και τους θανάτους των φυτών και ζώων, την κατεδάφιση στο φθινόπωρο και την ανοικοδόμηση στην άνοιξη, και μέχρι τις υπηρεσίες και τις κινήσεις των στοιχείων και των άστρων, τις εναλλαγές, τις μάχες και τις αναμετρήσεις των θανάτων με τη ζωή, και ακόμη του φωτός με το σκότος, της θέρμης με το κρύο… όλα αυτά υπολογίζονται και διαμορφώνονται με μια τόσο λεπτή μέτρηση και τόσο ευαίσθητη ζύγιση, έτσι ώστε ο νους του ανθρώπου δε βλέπει την παραμικρή σπατάλη αληθινά, και ούτε την παραμικρή ατοπία, όπως και η σοφία και γνώση του ανθρώπου διαπιστώνει αλλά και επαληθεύει ταυτοχρόνως την πιο τέλεια τάξη και την πιο υπέροχη αρμονία. Ίσως η σοφία και η γνώση αυτή και η ίδια είναι μια εξωτερίκευση και διατύπωση της προκείμενης τάξης και αρμονίας.
Έλα λοιπόν και απλά δες την ισορροπία που επικρατεί ανάμεσα στον Ήλιο με τους υπόλοιπους δώδεκα πλανήτες. Μήπως αυτή η ισορροπία δεν μας παρουσιάζει σαν τον ήλιο, τον Κάτοχο Μεγαλείου Δύναμης και Δόξας [Αλλάχ](Zât-ı Zülcelâl) που είναι και Ο Παντοδύναμος (Kadîr) και Ο Απόλυτα Δίκαιος(Adl);
Και ειδικά, το σκάφος μας το οποίο είναι ένα από αυτούς τους πλανήτες, δηλαδή η Γη μας, ταξιδεύει και κάνει έναν κύκλο είκοσι τεσσάρων χιλιάδων χρόνων μέσα σε ένα χρόνο. Και παρά την απίστευτη ταχύτητα που κινείται, δε σκορπά τα αντικείμενα που είναι διευθετημένα, στοιβαγμένα στην επιφάνεια της γης, και δεν τα ταράσσει τινάζοντάς τα στο διάστημα. Εάν η ταχύτητά της αυξανόταν ή μειωνόταν έστω και λίγο, τότε θα τίναζε τους κατοίκους της στον αέρα και θα τους σκορπούσε στο διάστημα. Και εάν έχανε την ισορροπία της έστω και για ένα λεπτό ίσως και ένα δευτερόλεπτο, η Γη μας θα καταστρεφόταν συγκρουόμενο με κάποιο άλλο περιοδεύον σώμα, θα έφερνε το τέλος του κόσμου.
Και ειδικά αυτή η τόσο στοργική ισορροπία των γεννήσεων και θανάτων, της σίτισης και συντήρησης των τετρακοσίων χιλιάδων διαφορετικών ειδών φυτών και ζώων στην επιφάνεια της γης, μας δείχνει Έναν Απόλυτα Δίκαιο(Adl) και Οικτίρμων (Rahîm) Αλλάχ, όπως το φως που μας δείχνει τον ήλιο.
Και ειδικά, τα μέλη, τα όργανα και οι αισθήσεις μίας μόνο οντότητας, από τα άπειρα μέλη των άπειρων διαφορετικών ειδών, βρίσκονται σε μια τέτοια ισορροπία, συσχετισμό και αρμονία μεταξύ τους, που αυτή η ακεραιότητα και η ισορροπία σε καταφανέστατο βαθμό μας δείχνουν έναν Πλάστη Ακριβοδίκαιο και Πάνσοφο(Sâni-iAdl, Hakîm).
Και ειδικά, τα κύτταρα στο σώμα του κάθε ζώου, τα αιμοφόρα αγγεία και τα αιμοσφαίρια στο αίμα, και τα σωματίδια στα αιμοσφαίρια, κατέχουν μια τόσο λεπτή, ευαίσθητη και άψογη ισορροπία, η οποία αναμφισβήτητα μας αποδεικνύει ότι, όλα αυτά συγκροτούνται, διαρθρώνονται και διοικούνται παρά μόνο με την τάξη, το διάταγμα και την πειθαρχεία ενός Απόλυτα Δίκαιου και Πάνσοφου Δημιουργού(Hâlık-ιAdlve Hakîm), ο Οποίος κρατάει στο χέρι Του τα νήματα των πάντων, και διαθέτει τα κλειδιά για τα πάντα, και διαχειρίζεται τα πάντα με έναν απόλυτα εύκολο τρόπο που ουδεμία ενέργεια δεν εμποδίζει κάποια άλλη. Συνεπώς αυτοί που δεν πιστεύουν στο Μέγα Δικαστήριο της Ανάστασης όπου θα απονεμηθεί η ύψιστη δικαιοσύνη, θεωρώντας παράλογο και απίθανο την ζύγιση των πράξεων των τζιν και των ανθρώπων μέσω του υπέρτατου ζυγού, εάν αναλογιστούν προσεκτικά τη μέγιστη ισορροπία και τάξη που διαπιστώνουν με τα ίδια τους τα μάτια σε αυτόν τον κόσμο, είναι σίγουρο ότι θα απαλλαγούν από μια τέτοια αυταπάτη και δεν θα τους μείνει καμία αμφιβολία.
Ω εσύ, σπάταλε, άσωτε, ω τύραννε, άδικε, ω βρομερέ, ακάθαρτε, κακόμοιρε άνθρωπε! Επειδή δεν ενεργείς με βάση τη λιτότητα, την καθαριότητα και τη δικαιοσύνη, τα οποία είναι οι ουσιώδεις αρχές όλων των πράξεων που διεξάγουν όλα τα όντα… ναι, με αυτήν λοιπόν την αντιστράτευση σου προς όλη την ύπαρξη, πνευματικά λαμβάνεις το μίσος και την οργή τους. Σε τί στηρίζεσαι και οργίζεις ολάκερη την ύπαρξη με την τυραννία σου, την αταξία σου, την σπατάλη και ακαθαρσία σου;
Ναι, η ολότητα της γνώσης και της σωφροσύνης που εμφανίζεται σε όλο το σύμπαν και είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις του θείου ονόματος Ο Πάνσοφος(Hakîm), διέπονται από την αρχή της οικονομίας, και υπαγορεύουν την οικονομία. Επίσης, η καθολική δικαιοκρατία που υφίσταται σε όλο το σύμπαν και είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις του θείου ονόματος Ο Απόλυτα Δίκαιος(Adl), διαχειρίζεται την ισορροπία όλων των υπάρξεων. Διατάσσει τη δικαιοσύνη στην ανθρωπότητα. Τα τέσσερα επίπεδα τα οποία υποδεικνύουν τα τέσσερα είδη μέτρου και δικαιοσύνης και επαναλαμβάνουν τη λέξη «ζυγός» (mizan), τέσσερις φορές στη Σούρα Ερ-Ραχμάν, του Κουράν,
اَلاَّتَطْغَوْافِىالْمِيزَانِ وَالسَّمَاۤءَرَفَعَهَاوَوَضَعَالْمِيزَانَ
وَاَقِيمُواالْوَزْنَبِالْقِسْطِوَلاَتُخْسِرُواالْميِزَانَ
[Ο Αλλάχ] ύψωσε τον ουρανό και καθόρισε την ισοζυγία με μέτρο. Για να μην παραβιάζετε το ζύγισμα. Να πραγματοποιείτε με δικαιοσύνη το ζύγι και το μέτρο και μη βλάπτετε το δικό σας ζύγι στο υπερπέραν κόσμο. 55:7-9]
μας δείχνει την βαρύνουσα σημασία και την ουσιαστικότητα αυτής της ισορροπίας. Ναι, όπως δεν υπάρχει σπατάλη σε τίποτα, ούτε και υπάρχει η παραμικρή αδικία και η οποιαδήποτε πραγματική ανισορροπία. Και μάλιστα ακόμη η καθαρότητα και η αγνότητα που είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις του θείου ονόματος Ο Υπεράγαθος(Kuddûs), καθαρίζει και ομορφαίνει όλες τις υπάρξεις του σύμπαντος, έτσι ώστε δεν παρατηρείται η παραμικρή πραγματική ρύπανση και ασχήμια σε απολύτως τίποτα με την προϋπόθεση να μην επέμβει το βρόμικο χέρι του ανθρώπου.
Ως εκ τούτου, κατάλαβε και εσύ πόσο κρίσιμες είναι οι αρχές της δικαιοσύνης, οικονομίας, και καθαριότητας για την ανθρώπινη ζωή, τα οποία διέπουν οι αλήθειες του Κουράν, και οι αρχές του Ισλάμ. Αναλογίσου επίσης, πόσο ενδελεχής και ουσιώδης είναι ο συσχετισμός των διαταγμάτων του Κουράν με όλο το σύμπαν και πόσο έχει απλώσει τις ρίζες του μέσα στο σύμπαν ενσωματώνοντας με αυτό, και πόσο η ανατροπή αυτών των διαταγμάτων είναι αδύνατη διότι σημαίνει την καταστροφή και αναδιαμόρφωση ολόκληρου του σύμπαντος. Μαζί με αυτά τα τρία υπέρτατα φώτα, έτσι και εκατοντάδες ευρύτατες αλήθειες όπως η ευσπλαχνία, η στήριξη και η πρόνοια καθιστούν αναγκαία και απαραίτητη την ανάσταση και το υπερπέραν. Άρα είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν, αυτές οι τόσο δυνατές, απρόσβλητες και ευρύτατες πραγματικότητες, η ευσπλαχνία, η πρόνοια, η δικαιοσύνη, η σοφία, η οικονομία και η καθαριότητα, οι οποίες δεσπόζουν στο σύμπαν και στους απαξάπαντες, με την ανάκληση της ανάστασης και την κατάργηση του υπερπέραν, να μετατραπούν σε μια άκρως ανελέητη ασπλαχνία και τυραννία, παράνοια, σπατάλη, ασυναρτησία, σε μια μέγιστη ακαθαρσία και μίανση και ασχήμια; Επ’ ουδενί! Εκατοντάδες χιλιάδες φορές επ’ ουδενί!
Είναι ποτέ πιθανόν η ευσπλαχνία και η σοφία που με στοργή προστατεύουν το δικαίωμα ζωής μιας μύγας, να καταπατήσουν τα άπειρα δικαιώματα όλων των ενσυνείδητων όντων, και τα άπειρα δικαιώματα των αναρίθμητων υπάρξεων, αναιρώντας την πραγμάτωση της ανάστασης; Και είναι δυνατόν να λογίζεται ένας Κάτοχος μιας τέτοιας δοξασμένης Κυριότητας(Rubûbiyyet) που παρουσιάζει μια απόλυτη ευαισθησία και ακεραιότητα στην ευσπλαχνία, στοργή, δικαιοσύνη και σοφία, και μια τέτοια επιβλητική βασιλεία Θεότητας(Ulûhiyet), που πλουμίζει με τα αγαθά και τις απέραντες και απίστευτες τέχνες τους κόσμους προκειμένου να γνωστοποιήσει την πληρότητα Του και να καταστήσει εγνωσμένο τον Εαυτό Του, να επιτρέψει στην «ανυπαρξία ανάστασης» η οποία θα απαξιώνει όλες τις αρετές Του και θα υποτιμά και την καθολική εντέλεια του σύμπαντος Του και θα στοιχειοθετεί την απάρνηση των αξιών απάντων των οντοτήτων; Επ’ ουδενί! Ένα τέτοιο απόλυτο κάλλος αναμφισβήτητα δε συνάδει και ουδόλως και θα επέτρεπε μια τέτοια απόλυτη ασχήμια!
Ναι, κάποιος που θέλει να αρνηθεί το υπερπέραν, πρώτα πρέπει να απαρνηθεί όλο τον κόσμο με όλες του τις πραγματικότητες. Ειδάλλως, ο κόσμος με όλες του τις αλήθειες, και με εκατοντάδες χιλιάδες γλώσσες θα τον διαψεύσουν και θα διασύρουν το ψέμα του εκατό χιλιάδες φορές. Με ακράδαντα στοιχεία ο Δέκατος Λόγος έχει αποδείξει ότι η ύπαρξη του υπερπέραν κόσμου είναι γεγονός και αδιαμφισβήτητη όσο και η ύπαρξη του κόσμου αυτού.