Το Ενδέκατο Ζήτημα
Το Ενδέκατο Ζήτημα
Είναι η αρχή του Ενδέκατου Ζητήματος από τους Καρπούς. Από τους αμέτρητους καθολικούς και μικρούς καρπούς του ιερού δέντρου της πίστης, του οποίου ένας από τους καρπούς του είναι ο Παράδεισος, ένας καρπός είναι η αιώνια ευτυχία, και ένας καρπός του είναι η θεοπτία του Αλλάχ, τους οποίους το Ρισαλέ-ι Νουρ έχει εξηγήσει και αποδείξει με στοιχεία, με εκατοντάδες από τα δείγματα τους. Αφήνοντας την λεπτομερή εξήγησή τους λοιπόν στο «Σιράτζουν-Νουρ», εδώ δεν θα μπούμε στις καθολικές ωφέλειες, αλλά θα εξηγήσουμε μερικούς ιδιαίτερους και μικρούς καρπούς του εν λόγω δέντρου της πίστης, από κάποια μικρά τμήματα ως δείγματα.
Ο πρώτος είναι: Μια μέρα σε μια από τις προσευχές μου, καθώς έλεγα «Ω Κύριε Επιμορφωτή και Σιτιστή μου! (Ya Rabb!), προς χάρη και πρέσβευση του Τζεμπραήλ (Γαβριήλ), του Μικαήλ (Μιχαήλ), του Ισραφήλ και του Αζραήλ [Ο Άγγελος του Θανάτου], προστάτεψε με από το κακό των τζιν και των ανθρώπων!», όταν ανέφερα το όνομα Αζραήλ το οποίο προκαλεί έναν τρόμο και φόβο σε όλους, ένιωσα μια εξαιρετικά γλυκιά, καταπραϋντική και ευχάριστη κατάσταση. Είπα Ελχάμντουλιλλαχ! [Όλες οι ευχαριστίες και οι δοξασμοί ανήκουν στον Αλλάχ]. Και άρχισα πράγματι να αγαπώ τον Αζραήλ. Θα κάνουμε μια πολύ σύντομη αναφορά μόνο σε ένα μικρό καρπό από τους πάρα πολλούς που προσφέρει, ένα μόνο τμήμα της αρχής της πίστης στους Αγγέλους.
Ο ένας είναι: Η πιο πολύτιμη κτήση την οποία ο άνθρωπος περιφρουρεί, είναι η ψυχή του. Ένιωσα ότι η παράδοσή της σε ένα ισχυρό και έμπιστο χέρι που θα την προστατέψει από το χαμό, τον αφανισμό και την περιπλάνηση, δίνει μια βαθιά αγαλλίαση στον άνθρωπο. Και θυμήθηκα τους αγγέλους που καταγράφουν τις δράσεις των ανθρώπων. Κοίταξα και είδα ότι και σε αυτό εμπεριέχονται οι ίδιοι αναρίθμητοι γευστικοί καρποί .
Ένα από τα οποία είναι: Ο κάθε άνθρωπος προσπαθεί με πάθος να αποθανατίσει κάποιο πολύτιμο του λόγο ή πράξη, με βιβλία, ποιήματα ή ακόμα και με τον κινηματογράφο. Ειδικά εάν αυτές οι πράξεις αποφέρουν τους αιώνιους καρπούς του Παραδείσου, τότε το ενδιαφέρον του επαυξάνεται ακόμα περισσότερο. Η ύπαρξη των αγγέλων Κιράμεν Κιατιμπίν στους ώμους των ανθρώπων, με σκοπό τη διαφύλαξη των δράσεων και η έκθεση και παράστασή τους στα αιώνια τοπία με αποτέλεσμα να αποφέρουν αιώνια οφέλη στους κατόχους τους, μου ήρθε τόσο ευχάριστο και ευφρόσυνο που δεν μπορώ να περιγράψω.
Έπειτα, οι ματαιόδοξοι άνθρωποι, οπαδοί τούτου του μάταιου κόσμου για να με απομονώσουν από τα πάντα της καθημερινής ζωής, με απομάκρυναν από όλα τα βιβλία μου, τους φίλους μου, τους βοηθούς μου και από κάθε παρηγορητική ενέργεια. Μαζί με όλα αυτά καθώς τα βάσανα της εξορίας με καταπίεζαν και αυτός ο μάταιος κόσμος κατέρρεε πάνω μου, ένας καρπός από τους πάρα πολλούς περί της πίστης στους Αγγέλους έσπευσε να με ενισχύσει . Χαροποίησε το σύμπαν και τον κόσμο μου, πλουμίζοντάς τους με αγγέλους και πνεύματα, και εύφραινε τον κόσμο μου με χαμόγελα. Και μου έδειξε τον κόσμο των άπιστων να θρηνεί μέσα στην αγριότητα, την άβυσσο και το σκότος.
Καθώς η φαντασία μου απολάμβανε τη γεύση αυτού του καρπού, πήρε και δοκίμασε έναν από τους αναρίθμητους παρόμοιους καρπούς που προσφέρει η πίστη στους απεσταλμένους προφήτες. Ξαφνικά, η πίστη μου και η ανεπιφύλακτη αποδοχή μου, λες και είχα ζήσει με όλους τους απεσταλμένους όλων των προηγούμενων εποχών, φώτισε όλες εκείνες τις εποχές και η πίστη μου διευρύνθηκε καθολικά. Και μαζί επικροτώντας υποστήριξαν με χιλιάδες υπογραφές τα διαγγέλματα του απόστολου προφήτη της τελευταίας εποχής περί της πίστης, με αποτέλεσμα να αποστομώσουν τους σατανάδες.
Ξαφνικά πέρασε από την καρδιά μου η εξής απορία, η οποία μου είχε ερωτηθεί πνευματικά, και της οποίας η άψογη απάντηση βρίσκεται στο δοκίμιο «Η Σοφία του Ασύλου» [Hikmetul Istiaze] στις Αναλαμπές: «Παρόλο που όλοι αυτοί οι καρποί και τα αμέτρητα ευάρεστα αποτελέσματα και οφέλη τους, τα πανέμορφα αποτελέσματα των καλών πράξεων και τα πλεονεκτήματα τους, και οι εξαιρετικά φιλεύσπλαχνες περιθάλψεις και η εύνοια του Υπέρ-Εύσπλαχνου Αλλάχ(Erhamürrâhim), δίνουν βοήθεια και δύναμη στους πιστούς, γιατί τις περισσότερες φορές οι άπιστοι υπερισχύουν στους πιστούς, και μερικές φορές συμβαίνει μόνο είκοσι άπιστοι να απαθλιώνουν εκατό πιστούς;». Και μέσα σε αυτόν το συλλογισμό θυμήθηκα τη μεγάλη επιστράτευση του Κουράν και τους αγγέλους και τη βοήθεια του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ(Cenâb-ı Hakk) στους πιστούς, απέναντι στις αδύνατες παραπλανήσεις του σατανά. Επειδή το Ρισαλέ-ι Νουρ έχει εξηγήσει αυτό το ζήτημα με ακράδαντα στοιχεία, εδώ απλά θα κάνουμε μια σύντομη αναφορά ως απάντηση σε αυτήν την ερώτηση.
Ναι, όπως όταν υπάρχει ένας αλήτης ή κάποιος άγνωστος βλαβερός άνθρωπος που προσπαθεί να βάλει φωτιά σε ένα παλάτι το οποίο έχει κτιστεί με την εργασία τουλάχιστον εκατό ατόμων, η προστασία και η υπόσταση αυτού του παλατιού μπορεί να επιτευχθεί ίσως και πάλι με εκατό φύλακες ή αλλιώς με την προσφυγή για βοήθεια στο κράτος ή στο μονάρχη. Διότι, η υπόστασή του προϋποθέτει την υπόσταση όλων των ανάλογων συνθηκών, αρχών και αιτιών. Όμως η εξαφάνιση και η κατάρρευση του είναι δυνατή με την απώλεια μίας και μόνο συνθήκης. Και όπως θα μπορούσε να καταστραφεί με ένα και μόνο σπίρτο ενός δόλιου, έτσι και μια μικρή πράξη των σατανάδων των τζιν και των ανθρώπων είναι δυνατόν να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές και τρομερές πνευματικές πυρκαγιές. Ναι, η ουσία και η μαγιά όλων των κακών, των αμαρτιών των κακουργημάτων είναι η απουσία, η βλάβη. Πίσω από το πέπλο της υπόστασης ουσιαστικά έγκειται μια ανυπαρξία, δηλαδή μια απουσία μια βλάβη. Για αυτό λοιπόν οι αόρατοι μα και οι ανθρωπόμορφοι σατανάδες, έχοντας αυτό ως βάση, αντιστέκονται με μια πολύ μικρή δύναμη σε μια απέραντη ισχύ, και επειδή αναγκάζουν τους ανθρώπους του δικαίου και της αλήθειας να προσφεύγουν και να καταφεύγουν στην αυλή του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ(Cenâb-ı Hakk) κάθε στιγμή, το Κουράν διενεργεί μια μεγάλη επιστράτευση για να τους προστατέψει. Δίνει τα ενενήντα-εννέα Θεία Ονόματα στα χέρια τους. Και τους υποδεικνύει επιτακτικά να δείξουν σταθερότητα απέναντι στους εχθρούς τους.
Από αυτήν την απάντηση, ξαφνικά αποκαλύφθηκε ένα άκρο μιας εξαιρετικά μεγάλης αλήθειας και η ουσία ενός τεράστιου και τρομερού ζητήματος. Και έχει ως ακολούθως: Όπως ο Παράδεισος συσπειρώνει όλες τις συνέπειες, τις σοδιές των απάντων κόσμων της ύπαρξης όπου και ανθίζουν αιωνίως οι σπόροι που σπάρθηκαν στη γη, έτσι και η Κόλαση, για να δείξει τις αμέτρητες και τρομερές συνέπειες των κόσμων της ανυπαρξίας και μηδενισμού, αποκαίει τα αποτελέσματα της ανυπαρξίας. Και αυτό το τρομερό εργοστάσιο της Κόλασης μαζί με τα άλλα καθήκοντα της, καθαρίζει το σύμπαν που είναι ο κόσμος της ύπαρξης από της βρωμιές του κόσμου της ανυπαρξίας. Προς το παρόν δεν θα ανοίξουμε την πύλη αυτού του βαρυσήμαντου θέματος. Εάν μας το επιτρέψει ο Αλλάχ θα εξηγηθεί αργότερα.
Επίσης, ένα μέρος του καρπού της πίστης στους αγγέλους και ένα μέλος τους, είναι οι Μουνκέρ και Νεκίρ: Όπως ο έκαστος άνθρωπος έτσι και εγώ που σίγουρα θα μπω, μπήκα με τη φαντασία μου στο τάφο μου. Καθώς βρισκόμουν μέσα στον τάφο μου, μόνος, χωρίς κανέναν δίπλα μου, στο σκοτάδι, στο κρύο και σε ένα αποκλεισμένο κελί, απομονωμένος και κατατρομαγμένος μέσα στο φόβο της απόλυτης μοναξιάς και απελπισίας, ξαφνικά εισήλθαν δύο ευλογημένοι και φιλόθεοι σύντροφοι από το τάγμα των Μουνκέρ και Νεκίρ. Ξεκίνησαν έναν διάλογο μαζί μου. Η καρδιά μου και ο τάφος μου διευρύνθηκαν, φωτίστηκαν, ζεστάθηκαν και ανοίχτηκαν παράθυρα προς τον κόσμο των πνευμάτων. Και εγώ, χάρηκα με όλη μου τη ψυχή και ευχαρίστησα για την κατάσταση αυτή, την οποία τώρα φαντάζομαι αλλά στο μέλλον θα ζήσω στην πραγματικότητα.
Ένας μαθητής του μεντρεσέ, ο οποίος εξέπνευσε καθώς μελετούσε την Αραβική γραμματική, στο τάφο του προς απάντηση στην ερώτηση των Μουνκέρ και Νεκίρ مَنْ رَبُّكَ «Ποιος είναι ο Κύριος σου(Rabb);» νομίζοντας ότι βρίσκεται ακόμη στο μεντρεσέ, απάντησε με βάση τη γραμματική και είπε: «Το مَنْ είναι υποκείμενο και το رَبُّكَ είναι αντικείμενο. Ρωτήστε με κάτι δύσκολο, αυτό είναι εύκολο!» και έκανε τους αγγέλους, τα πνεύματα που βρίσκονταν εκεί και τον πνευματικό άνθρωπο ο οποίος έβλεπε αυτόπτης αυτό το γεγονός, μα και τη Θεία Ευσπλαχνία(Rahmet-i İlâhiyye) να χαμογελάσουν. Καθώς και σώθηκε από τον πόνο… Ο συγχωρεμένος Χαφίς Αλί, ο οποίος ήταν ένας ήρωας του Ρισαλέ-ι Νουρ που μαρτύρησε, την ώρα του θανάτου του στη φυλακή έγραφε και διάβαζε με πάθος τούτη την «Επιστολή των Καρπών»… και όπως έκαμνε και ενώπιον του δικαστηρίου με τη θέληση του Αλλάχ απαντούσε παρομοίως στις ερωτήσεις των αγγέλων στο μνήμα του, με τις πραγματικότητες αυτών των αληθινών καρπών. Με τον ίδιο τρόπο εύχομαι Ινσαλλάχ! [με τη θέληση του Αλλάχ!] εγώ και οι μαθητές του Ρισαλέ-ι Νουρ, όπως διαλογίζονται τώρα θεωρητικά και πνευματικά εκείνες τις ερωτήσεις, στο μέλλον απαντώντας τες πραγματικά με τις λαμπρές και ισχυρές αποδείξεις του Ρισαλέ-ι Νουρ, να λάβουνε και αυτοί τα συγχαρητήρια και τους επαίνους και τις εγκρίσεις τους.
Επίσης, ένα μικρό παράδειγμα και ένα καρπίδιο σχετικά με την αιώνια ευτυχία που προέρχεται από την πίστη στους αγγέλους είναι: Το υποδειγματικό γεγονός ότι ένα αθώο παιδί, το οποίο καθώς μελετούσε τους κανόνες της θρησκείας, είπε σε ένα άλλο αθώο παιδί που βρισκόταν δίπλα του και θρηνούσε για το θάνατο του μικρού και αθώου αδερφού του: «Μην κλαις! Να ευχαριστείς… ο αδερφός σου πήγε στον Παράδεισο μαζί με τους αγγέλους. Εκεί περιηγείται, και θα περάσει καλύτερα από εμάς. Θα πετάει και θα αγναντεύει τα πάντα όπως και οι άγγελοι.» και έτσι μετέτρεψε τα κλάματά του σε χαμόγελο και χαρά.
Και εγώ, ακριβώς όπως αυτό το παιδί που κλαίει, σε αυτόν το μελαγχολικό χειμώνα και τη θλιβερή κατάσταση που βρίσκομαι, πήρα την εξαιρετικά σπαρακτική είδηση δύο θανάτων. Ο ένας είναι ο ανιψιός μου, ο αείμνηστος Φουάτ, ο οποίος ήταν αριστούχος σε υψηλές σχολές, μα και ένας από τους οποίους μετέδιδε και δημοσίευε τις αλήθειες του Ρισαλέ-ι Νουρ. Ο δεύτερος είναι, η αείμνηστη αδερφή μου η κυρία Αλιμέ, η οποία εξέπνευσε καθώς έκαμνε τον κύκλο του ταβάφ στο Χατζ. Καθώς ο θάνατος αυτών των δύο συγγενών μου με έκαναν να κλαίω, όπως και ο θάνατος του αείμνηστου Αμπντουρραχμάν που αναφέρεται στην Επιστολή στους Ηλικιωμένους, με το φως της πίστης είδα με την καρδιά μου ότι, αυτός ο αθώος Φουάτ, και η ενάρετη αυτή προσκυνήτρια, είχαν γίνει σύντροφοι με τους αγγέλους και τα χουροί αντί των ανθρώπων και είχαν σωθεί από τους κινδύνους και τις αμαρτίες αυτού του κόσμου. Και τότες η φοβερή μου θλίψη μετατράπηκε σε μεγάλη χαρά, και καθώς συγχάρηκα τον πατέρα του Φουάτ, τον αδερφό μου τον Αμπνουλμετζίτ, και τον εαυτό μου, ευχαρίστησα τον Υπέρ-Εύσπλαχνο Αλλάχ(Erhamürrâhim). Αυτό το σημείο γράφτηκε εδώ και ας είναι μια αιτία ύμνησης και προσευχής για αυτούς τους δύο αείμνηστους.
Όλα τα κριτήρια και οι συγκρίσεις που γίνονται στο Ρισαλέ-ι Νουρ, αποσκοπούν την ανάδειξη και υπόδειξη των καρπών της πίστης οι οποίοι οδηγούν στην επίγεια αλλά και στη μεταθανάτια ευτυχία, και ανακοινώνουν ότι αυτοί οι οικουμενικοί και μεγάλοι καρποί όπως χαρίζουν έναν ευτυχισμένο βίο και μια απολαυστική ζωή, εξίσου και η πίστη του έκαστου πιστού θα του χαρίσει την αιώνια ευτυχία, και ίσως θα βλαστίσει και έτσι θα αναπτυχθεί. Και οι Πέντε Καρποί μέσα από αυτών των αναρίθμητων μεγάλων καρπών έχουν αποτυπωθεί δειγματικά στο δοκίμιο, Ο Καρπός του Μιράτς στο τέλος του Τριακοστού Πρώτου Λόγου, και άλλοι Πέντε Καρποί στο Πέμπτο Κλαδί του Εικοστού Τέταρτου Λόγου.
Είχαμε αναφέρει αρχικά ότι οι αρχές και πυλώνες της πίστης φέρουν πάρα πολλούς και ποικίλους καρπούς και ωφέλειες, και ένας από αυτούς τους μεγάλους καρπούς είναι ο πανώριος καρπός του Παραδείσου, ένας είναι η αιώνια ευτυχία και ένας άλλος, ίσως και ο πιο εξαίσιος είναι η θεοπτία δηλαδή η θέαση του Κάλλους της θεϊκής οντότητας του Αλλάχ! Επιπλέον, η συγκριτική εξήγηση στο τέλος του Τριακοστού Δεύτερου Λόγου διαφωτίζει και αυτό πολύ όμορφα κάποια από τα ευάρεστα αποτελέσματα της πίστης που αποφέρουν την ευτυχία και στους δύο κόσμους.
Και ένα στοιχείο για το ότι υφίστανται πολύτιμοι καρποί στη Πίστη στο Πεπρωμένο [kader] είναι η έκφραση مَنْاٰمَنَبِالْقَدَرِاَمِنَمِنَالْكَدَرِ που έχει γίνει πασίγνωστο ρητό. Δηλαδή «Όποιος έχει πίστη στο Πεπρωμένο, είναι προστατευμένος από τη δυστυχία». Στο τέλος της Επιστολής περί του Πεπρωμένου σε εκείνο το πανέμορφο παράδειγμα με τους δύο άντρες να εισέρχονται στο κήπο ενός παλατιού, έχει εξηγηθεί ένας περιεκτικός του καρπός, και εγώ ο ίδιος μέσω χιλιάδων εμπειριών είδα και έμαθα ότι: Εάν δεν υπάρξει η πίστη στο Πεπρωμένο, η ευτυχία αυτού του κόσμου θα διαλυθεί. Όποτε παρατηρούσα τις οδυνηρές συμφορές με την όψη της πίστης στο πεπρωμένο, έβλεπα ότι ο πόνος υποχωρούσε σημαντικά. Και ήμουν έκπληκτος για το πώς μπορεί να ζήσει κάποιος χωρίς την πίστη στο πεπρωμένο.
Στο Δεύτερο Αξίωμα του Εικοστού Δεύτερου Λόγου έχει αποτυπωθεί ένας από τους μεγάλους καρπούς της πίστης στους αγγέλους ως ακολούθως: Ο Αζραήλ(Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του), παρακαλώντας είπε στον Αλλάχ: «Οι δούλοι σου θα θυμώσουν μαζί μου και θα παραπονεθούν καθώς θα εκτελώ το καθήκον μου παίρνοντας τις ζωές τους!» Ως απάντηση του ειπώθηκε: «Θα βάλω τις αρρώστιες και τις συμφορές σαν ένα πέπλο μπροστά από το καθήκον σου, έτσι ώστε τα παράπονα να πάνε σε αυτά και όχι σε εσένα».
Ακριβώς όπως αυτά τα πέπλα, έτσι το καθήκον και του Αζραήλ(Α.Σ) είναι ένα πέπλο, έτσι ώστε τα άδικα παράπονα να μην απευθύνονται στον Αληθές και Δικαίων Αλλάχ(Cenâb-ı Hakk). Διότι δεν μπορούν όλοι να δουν τη σοφία, την ευσπλαχνία την ομορφιά και το σκοπό που υπάρχει στο θάνατο. Κοιτάζοντας μόνο επιφανειακά, ο άνθρωπος αρχίζει να παραπονιέται. Για αυτήν ακριβώς τη σοφία λοιπόν, για να μην απευθυνθούν αυτά τα παράπονα στον Απόλυτα Πολυεύσπλαχνο Αλλάχ(Rahîm-i Mutlak), ο Αζραήλ(Α.Σ), διατελεί εξίσου ένα πέπλο.
Έτσι ακριβώς, όλα τα καθήκοντα όλων των υπόλοιπων αγγέλων, και όλων των επιφανειακών αιτιών συντελούν ένα πέπλο της Κύριας Επιμόρφωσης του Αλλάχ(Rubûbiyyet). Έτσι ώστε, το μεγαλείο της δόξας, της αγιότητας και ευσπλαχνίας της θείας δύναμης να προστατευτεί σε θέματα στα οποία η ομορφιά τους δεν είναι φανερή και η σοφία τους δεν είναι γνωστή, να μη γίνεται στόχος αντίρρησης, και ο συσχετισμός της δύναμης αυτής με τα κοινά, ασήμαντα και ανηλεή πράγματα να μην είναι ορατή στα επιφανειακά βλέμματα. Αλλιώς, το Ρισαλέ-ι Νουρ έχει αποδείξει με αναρίθμητα τεκμήρια ότι καμία αιτία, στην πραγματικότητα, δεν δύναται να επηρεάσει την πλάση και ούτε και έχει καμία απολύτως ισχύ πάνω σε αυτή, και αυτό το οποίο εκθέτουν και διαλαλούν τα πάντα είναι μόνο η Ενάδα του θεού δηλαδή το ταβχίντ.
Οι ενέργειες της δημιουργίας και της κτίσης ανήκουν αποκλειστικά σε Αυτόν. Οι αιτίες είναι μόνο πέπλα. Τα συνειδητά όντα, όπως οι άγγελοι δεν έχουν τίποτα στα χέρια τους, εκτός από μια μηδαμινή βούληση χωρίς καμία ικανότητα δημιουργίας ή εφεύρεσης η οποία ονομάζεται «απόκτηση» (kesb) και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο μια μικρή έμφυτη υπηρεσία και μια πρακτική λατρεία.
Ναι, η αξιοπρέπεια και το μεγαλείο απαιτούν οι αιτίες να είναι τα πέπλα της θείας δύναμης στα μάτια του νου.
Η Ενάδα (Τevhid) και η Μοναδικότητα (Ehadiyet) απαιτούν, οι αιτίες να τραβήξουν τα χέρια τους από την πραγματική επίδραση.
Όπως λοιπόν, οι άγγελοι και οι φαινομενικές αιτίες που εξυπηρετούν τις ευεργετικές πράξεις, από τη μια προστατεύουν τη θεία Δύναμη του Κυρίου(Rabb) από κάθε ελάττωμα και παραβίαση σε θέματα όπου η ομορφιά είναι άγνωστη και άφαντη, από την άλλη προξενούν και καθοδηγούν σε θείους δοξασμούς και ψαλμούς.
Έτσι ακριβώς, οι αόρατοι και οι ανθρωπόμορφοι σατανάδες και όλα τα βλαβερά πράγματα, επιφορτιζόμενοι τις κακοήθεις πράξεις της ανυπαρξίας (adem) υπηρετούν και επιφέρουν στη διεξαγωγή επαίνων και εγκωμιασμών προς τον Επιμορφωτή και Σιτιστή Αλλάχ(Rabb) και στην αποκάθαρση Του από όλες τις ατέλειες στο σύμπαν, και στην καθαγίαση της θείας δύναμης του Πανάγαθου Αλλάχ(Sübhân) από την ασπλαχνία και στο να γίνεται στόχος στις άδικες αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες. Διότι, όλες οι ατέλειες προκύπτουν από την αμέλεια, την ανικανότητα, τη ζημία, την απουσία ή μη εκτέλεση ή πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων –που το νόημά της είναι η ανυπαρξία- δηλαδή από τις ανύπαρκτες πράξεις που δεν έχουν υπόσταση.
Αυτά τα σατανικά και δαιμονικά πέπλα λοιπόν, γίνονται οι αιτίες σε αυτές τις ατέλειες, και απορροφώντας τις αντιρρήσεις και διαμαρτυρίες, αποτελούν μέσο για την καθαγίαση του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ(Cenâb-ı Hakk). Άλλωστε, δεν χρειάζεται δύναμη ούτε ικανότητα για τις δαιμονικές και καταστροφικές πράξεις της ανυπαρξίας διότι μια πολύ μικρή πράξη ή αφορμή ή και μερικές φορές απλά με τη μη εκτέλεση κάποιας συνθήκης, προκύπτουν μεγάλοι εκμηδενισμοί και καταστροφές. Οι δράστες αυτών των κακών πράξεων θεωρούνται ικανοί. Ωστόσο, δεν έχουν καμία επίδραση εκτός της αμέλειας, και καμία δύναμη εκτός μιας ασήμαντης «απόκτησης» (kesb). Αλλά, επειδή αυτές οι κακίες είναι συνέπειες μιας αμέλειας, (adem) αυτοί οι κακοί θεωρούνται οι πραγματικοί δράστες. Και εάν είναι έννοα όντα, τότε δικαίως θα υποβληθούν σε ποινή. Δηλαδή, στις αξιόποινες πράξεις οι πραγματικοί υπεύθυνοι είναι οι δράστες.
Αλλά, επειδή το κάλλος, οι ευεργετικές και αξιέπαινες πράξεις σχετίζονται με την ύπαρξη και διατελούν μια υπόσταση (vucud), οι δράστες τους δεν μπορούν να είναι οι πραγματικοί κάτοχοι. Ίσως είναι ικανοί, δέχονται τη θεϊκή χάρη και οι αμοιβές τους δίδονται αποκλειστικά από τη θεία εύνοια την οποία το Κουράν αποκαλύπτει στο εδάφιο,
مَآاَصَابَكَمِنْ حَسَنةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآاَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ
[Ότι καλό και αν σου συμβεί, είναι από τον Αλλάχ, και ότι κακό σου συμβεί είναι από τον εαυτό (Νεφς) σου. Κουράν, Ελ-Νισά, 4:79]
Ως Αποτέλεσμα: Καθώς τα σύμπαντα της ύπαρξης και οι άπειροι κόσμοι της ανυπαρξίας συγκρούονται μεταξύ τους δίνοντας τους καρπούς του Παραδείσου και της Κόλασης, και καθώς όλοι οι κόσμοι των υπάρξεων εκφωνούν, اَلْحَمْدُلِلّٰه ⚛ اَلْحَمْدُلِلّٰه Ελχάμντουλιλλαχ! [Όλες οι ευχαριστίες και οι δοξασμοί ανήκουν στον Αλλάχ!] και όλοι οι κόσμοι της ανυπαρξίας το سُبْحَانَاللّٰهِ ⚛ سُبْحَانَاللّٰه ΣουμπχάνΑλλάχ! [Πανάγαθος είναι ο Αλλάχ!], και καθώς οι άγγελοι μάχονται με τους σατανάδες και το καλό πολεμάει με το κακό ακόμη και η έμπνευση αντιπαλεύει με την υποκίνηση που λαμβάνει χώρα γύρω από την καρδιά, -οι οποίες αναμετρούνται μέσα στις σφαίρες καθολικών κανόνων- ξαφνικά εμφανίζεται ένας καρπός της πίστης στους αγγέλους και λύνοντας το ζήτημα αυτό διαφωτίζει όλο το σύμπαν. Μας αποκαλύπτει ένα φως από τα φώτα του εδαφίου اَللّٰهُ نُورُالسَّمٰوَاتِوَالْاَرْضِ [Ο Αλλάχ είναι το αέναο φως των ουρανών και της γης. Κουράν, Ελ-Νουρ, 24:35] και δοκιμάζοντας κατανοούμε το πόσο γευστικό είναι.
Έναν δεύτερο καρπό του μας φανερώνει ο Εικοστός Τρίτος και ο Εικοστός Ένατος Λόγος είναι το θαύμα των Ελίφ (ا) που μας αποδεικνύει με έναν λαμπερό τρόπο την ύπαρξη των αγγέλων και τα καθήκοντα τους. Ναι, παντού μέσα στο σύμπαν, στο μικρότερο και στο μεγαλύτερο πράγμα και στο κάθε είδος, μια πολυεύσπλαχνη μεγαλειότητα της κυριότητας γνωστοποιείται κάνοντάς την αξιαγάπητη. Βεβαίως και μια τέτοια μεγαλοπρέπεια, μια τέτοια ευσπλαχνία μια τέτοια γνωστοποίηση, μια τέτοια αγάπη, χρίζει και απαιτεί μια ευχαρίστηση, έναν δοξασμό με μια ευρύτατη και ενσυνείδητη λατρεία. Και είναι μόνο οι απειράριθμοι άγγελοι που μπορούν να εκτελέσουν αυτό το καθήκον στο όνομα των ασυνείδητων υπάρξεων και των τεράστιων κύριων μελών του σύμπαντος, και είναι μόνο αυτά που μπορούν να εκπροσωπήσουν τις πάνσοφες και εκθαμβωτικές ενέργειες αυτής της κυρίαρχης ηγεμονίας Του, που διεξάγονται παντού, από τη Γη μέχρι και τις Πλειάδες, από τα θεμέλια του εδάφους μέχρι και το εξωτερικό του.
Για παράδειγμα, η δημιουργία της Γης και η φυσική της υπόσταση, η οποία παρουσιάζεται σκοτεινή και τρομερή από τους άψυχους κανόνες της φιλοσοφίας, με τη χάρη αυτού του καρπού παρουσιάζεται με έναν λαμπρό και συμπαθητικό, μεταφορικό ύφος∙ όπως, φορτωμένο στους ώμους δύο αγγέλων εν ονόματι Σεβρ και Χουτ (Ταύρος και Ιχθύς) και ότι μια ύλη, μια πραγματικότητα του υπερπέραν εν ονόματι «Σαχρέτ» [Θόλος ή Τρούλος του Βράχου] η οποία έχει μεταφερθεί από τον Παράδεισο ως σημάδι, έχει διατεθεί ως σημείο στήριξης για τους εν λόγω αγγέλους Σεβρ και Χουτ… Δηλαδή σαν να είναι υπό την επίβλεψη τους, και ότι αυτή η παροδική σφαίρα της Γης είναι ένας θεμέλιος λίθος της αιωνιότητας της -που στο μέλλον ένα μέρος της θα μεταβιβαστεί στον αιώνιο Παράδεισο. Με αυτόν τον τρόπο έχουν κάνει αναφορά οι προηγούμενοι απεσταλμένοι προφήτες του Ισραήλ, και ακόμη το ίδιο έχει μεταδώσει [ως χαντίθ] και ο Ίμπνι Αμπάς. Δυστυχώς όμως, αυτές οι ιερές σημασίες και αυτές οι λεκτικές μεταφορές, με το πέρας του χρόνου, αντιλήφθηκαν ως εικονικές πραγματικότητες από τους απλούς ανθρώπους, έτσι ώστε να μεταβληθούν σε θέματα εκτός λογικής. Εφόσον οι άγγελοι κινούνται στο χώμα, στην πέτρα, και στο κέντρο της γης, όπως και στον αέρα, βεβαίως και ούτε αυτοί μα ούτε και η γη δεν έχουν ανάγκη οποιοδήποτε υλικό λίθο ή ψάρι ή Ταύρο για να στηριχτούν.
Επίσης για παράδειγμα, επειδή η Υδρόγειος, η οποία διεξάγει επαίνους με τόσα κεφάλια όσα απειράριθμα είναι και τα είδη που ζουν πάνω της, και με τόσες γλώσσες όσα αναρίθμητα είναι και τα μέλη του κάθε είδους της, και με μια απέραντη ολότητα όσο είναι τα όργανα του έκαστου μέλους και των φύλλων και των καρπών τους… βεβαίως και είναι καταλλήλως και αναγκαίος να υπάρχει ένας διορισμένος άγγελος ως πνευματικός εκπρόσωπός της, ο οποίος με σαράντα χιλιάδες κεφάλια και σαράντα χιλιάδες γλώσσες στο έκαστο κεφάλι θα εξυμνεί σαράντα χιλιάδες επαίνους με την καθεμία γλώσσα μεμονωμένα, -τον οποίο και έχει προαναγγέλλει ως απόλυτη πραγματικότητα ο αξιόπιστος του κάθε λόγου ο Μουχάμμεντ(Σ.Α.Ου)- ούτως ώστε να εκφράσει και να εκθέσει με πλήρης επίγνωση στη θεία αυλή, τούτη την μεγαλοπρεπή έμφυτη λατρεία που διεξάγει η Υδρόγειος ασυνείδητα. Επίσης, άγγελοι όπως ο Τζεμπραήλ (Α.Σ. Η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του), ο οποίος ανακοινώνει και αποκαλύπτει τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων απέναντι στον Κύριο και Επιμορφωτή(Rabb) που είναι το σημαντικότερο αποτέλεσμα της δημιουργίας του σύμπαντος… και όπως ο Ισραφήλ(Α.Σ) και ο Αζραήλ(Α.Σ) οι οποίοι απλά εκπροσωπούν και επιβλέπουν τη μεγαλύτερη και πιο επιβλητική θεία ενέργεια σχετικά με τον έμβιο κόσμο, η οποία είναι η ανάσταση, η ζωοποίηση και εκκένωση μέσου θανάτωσης και η οποία ενέργεια ανήκει αποκλειστικά στο Δημιουργό(Hâlik)… και ο Μικαήλ(Α.Σ) ο οποίος επιβλέποντας την πολυεύσπλαχνη γενναιοδωρία που έγκειται μέσα στα σιτία στην πιο ευρεία, πιο περιεκτική και πιο απολαυστική ελεημοσύνη του κύκλου της ζωής, εκπροσωπεί και μεταδίδει τις ασυνείδητες έμφυτες ευχαριστίες που προκύπτουν, με επίγνωση και ευγνωμοσύνη… και επιπλέον η ύπαρξη (αυτών των αγγέλων) σε αυτήν την ιδιαίτερα εξαιρετική θέση, και η αιώνια ύπαρξη των πνευμάτων, φαίνεται ότι είναι απαραίτητη και κατάλληλη όπως και αρμόζει δεόντως του μεγαλείου και δόξης της ηγεμονίας του Κύριου Επιμορφωτή και Σιτιστή Αλλάχ(Rabb). Η ύπαρξη αυτών των αόρατων ταγμάτων και άλλων πιο ιδιαιτέρων επιμέρους αυτών, είναι απόλυτη και αναμφισβήτητη όσο και η ηγεμονία και η μεγαλειότητα του Ηλίου που είναι ορατή στο σύμπαν. Και έχοντας ως βάση αυτά που παρατέθηκαν παραπάνω μπορούν να προσεγγιστούν και τα περαιτέρω θέματα που αφορούν τους αγγέλους.
Ναι, ένας Παντοδύναμος Κάτοχος οργής και κάλλους(Kadîr-i Zülcelâl-i Velcemâl), ο οποίος πλάθει τετρακόσιες χιλιάδες είδη από τα έμβια όντα πάνω στην Υδρόγειο, και δημιουργεί ακόμα μια μεγάλη ποσότητα έμψυχων οντοτήτων από τις πιο κοινές και αλλοιώσιμες ύλες, εμπλουτίζει το κάθε μέρος με αυτά και τα έχει διορίσει ώστε να υμνούν με τις ιδιάζουσες γλώσσες τους το «Μάσαλλαχ» [Τι όμορφα το έχει Πλάση ο Αλλάχ!], «Μπάρεκαλλάχ» [Πόσο ευλογημένο το έχει Πλάση ο Αλλάχ!], «Σουμπχάναλλαχ», [Πανάγαθος είναι ο Αλλάχ!] προς τη θαυμάσια Του τέχνη, κάνει αυτά τα ζωάκια και ζωύφια να εκφωνούν «Ελχάμντουλιλλαχ» [Όλοι οι δοξασμοί ανήκουν στον Αλλάχ!], «Βεσσούκρουλιλλάχ» [Όλες οι ευχαριστίες ανήκουν στον Αλλάχ!], «Αλλάχου Έκμπερ» [Ο Αλλάχ είναι ο Μέγιστος!]… έτσι παρομοίως και σαφώς και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, έχει πλάσει κατοίκους και έμψυχα όντα παντού στο τρανό ουρανό, τα οποία εκτελούν αναντίρρητα και αδιάλειπτα λατρείες, και έχει πλημμυρίσει τους ουρανούς γεμίζοντας κάθε κενό, και έχει δημιουργήσει ποικιλόμορφους αγγέλους πάμπολλους και από αυτά των ζώων, έτσι ώστε κάποιοι μικροφυείς από αυτούς ανεβαίνουν στις σταγόνες της βροχής και στις νιφάδες του χιονιού και χειροκροτούν τη θεία ευσπλαχνία με τις δικές τους γλώσσες, και κάποια από αυτά ανεβαίνοντας το καθένα σε ένα πλανητοειδές άστρο, διαλαλούν ταξιδεύοντας μέσα στους ουρανούς του σύμπαντος τη μεγαλειότητα, τη μοναδικότητα και τη λατρεία τους απέναντι στο μεγαλείο, τη δόξα και το δέος του Κύριου Επιμορφωτή και Σιτιστή Αλλάχ(Rabb), σε όλο τον κόσμο.
Ναι, η συμφωνία όλων των επουράνιων γραφών και θρησκειών από την εποχή του Αδάμ, περί της ύπαρξης και λατρείας των αγγέλων, και οι αναφορές και διαβιβάσεις των γεγονότων σχετικά με τους διαλόγους των αγγέλων με τους ανθρώπους σε όλους τους αιώνες μαζί με πολλαπλές εγκρίσεις, μας αποδεικνύει ακράδαντα την αόρατη ύπαρξη και σχέση των αγγέλων με εμάς, όπως η ορατή ύπαρξη των κατοίκων της Αμερικής που δεν βλέπουμε.
Τώρα λοιπόν έλα! Με το φως της πίστης δες και δοκίμασε αυτόν τον δεύτερο περιεκτικό καρπό. Δες, πως χαροποιεί και ομορφαίνει το σύμπαν από άκρη σε άκρη και το μετατρέπει σε ένα τρανό ναό και ένα τόπο λατρείας. Και αντίθετα με την επιστήμη και φιλοσοφία που παρουσιάζουν το σύμπαν, κρύο, χωρίς ζωή, σκοτεινό και τρομερό, η πίστη το παρουσιάζει γεμάτο ζωή, ενσυνείδητο, φωτεινό, φιλικό και ευάρεστο, και επιτρέπει στους πιστούς να απολαύσουν μια αντανάκλαση της αιώνιας ζωής αναλόγως με το βαθμό της πίστης που φέρουν ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο.
Πρόσθεση: Όπως σύμφωνα με το μυστήριο της Ενάδας και Μοναδικότητας, η ίδια δύναμη, το ίδιο όνομα, η ίδια σοφία, η ίδια τέχνη υφίσταται απανταχού στο σύμπαν, και οι έμφυτες γλώσσες της κάθε ύπαρξης είτε μεγάλης είτε μικρής ανακοινώνει και επιδεικνύει την Ενάδα, τη διαχείριση, την πλαστουργία(Hâlikiyyet), την Επιμόρφωση και Σίτισή Του(Rubûbiyyet) και την ιερότητα Του… Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δημιουργώντας και διορίζοντας τους αγγέλους απανταχού, μετατρέπει τους έμφυτους αλλά ασυνείδητους εγκωμιασμούς των πλασμάτων, σε εγκωμιασμούς με πλήρης επίγνωση η οποία και είναι η βασική λατρεία των αγγέλων και ουδέποτε δεν υπάρχει η οποιαδήποτε αντίθετη ενέργεια των αγγέλων στο θείο διάταγμα. Δεν κατέχουν την παραμικρή δεινότητα πλάσης εκτός της λατρείας, καμία δυνατότητα επέμβασης χωρίς να τους διαταχθεί και ούτε μπορούν να μεσολαβήσουν εάν δεν τους επιτραπεί. Εκδηλώνουν ακριβώς το μυστήριο των εδαφίων
عِبَادٌ مُكْرَمُونَ⚛ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ
[… Είναι οι δούλοι στους οποίους έχει προσφέρει ο Αλλάχ. Κουράν, Ελ-Ενμπιγιά, 21:26.] [Επιτελούν το διάταγμα. Κουράν, Ετ-Ταχρίμ, 66:6.]