Το Πρώτο [Ζήτημα]
Το Πρώτο [Ζήτημα]
Όπως εξηγείται στον Τέταρτο Λόγο, ο Δημιουργός (Hâlık) μας, κάθε μέρα μας προσφέρει είκοσι τέσσερις ώρες ως κεφάλαιο ζωής, έτσι ώστε, με το κεφάλαιο αυτό να προμηθευτούμε τα αναγκαία και για τις δύο ζωές μας.
Εμείς εάν ξοδεύουμε τις είκοσι τρεις ώρες για αυτόν τον σύντομο και μάταιο κόσμο, και δεν διαθέσουμε την μια ώρα -η οποία είναι αρκετή για τις πέντε υποχρεωτικές καθημερινές προσευχές (Σαλά-Ναμάζ)- για την αιώνια μας ζωή στο υπερπέραν, πόσο παράλογο λάθος θα ήταν· και ως αντίτιμο του λάθους αυτού, θα υποφέρουμε από τις δυσφορίες της καρδιάς και της ψυχής οι οποίες θα μας οδηγήσουν στην ηθική κατάπτωση, και σε έναν απελπισμένο βίο. Κατά συνέπεια όχι μόνο δεν θα ανατραφούμε αλλά ίσως θα βαδίσουμε αντιθέτως της ωφέλειας της ανατροφής και μπορεί κανείς να συγκρίνει το βαθμό της ζημιάς που θα μας πλήξει.
Εάν όμως, διαθέσουμε τη μια ώρα στις πέντε υποχρεωτικές προσευχές, τότε κάθε μια ώρα φυλακής και συμφοράς θα λειτουργεί ως προσκύνημα μιας ημέρας, και η κάθε πρόσκαιρη ώρα της θα μετατρέπεται σε ώρες αιώνιες. Οι δυσφορίες και απελπισίες της καρδιάς και της ψυχής θα βρούνε εν μέρει τέλος και ως εκπλήρωση του τιμήματος θα συγχωρεθούν τα λάθη που έγιναν αιτίες φυλάκισης και η αναμόρφωση που είναι η σοφία και ουσία της φυλάκισης θα επιτευχτεί. Όλα αυτά λοιπόν είναι άξια συλλογισμού για το πόσο κερδοφόρα μπορεί να γίνει η δοκιμασία και το μάθημα εδώ, και σε τι ευχάριστη και παρηγορητική συζήτηση -ανάμεσα σ’ αυτούς που μοιράζονται αυτό το μάθημα και αυτή τη συμφορά- μπορεί να μετατραπεί η διαμονή τους εδώ.
Όπως έχει ειπωθεί στον Τέταρτο Λόγο, σε μια κλήρωση ενός λαχείου όπου συμμετέχουν χίλιοι άνθρωποι για να κερδίσουν χίλιες λίρες, δίνουν πέντε και δέκα λίρες από τις εικοσιτέσσερις -ενώ δεν δίνουν τη μία από τις εικοσιτέσσερις για να αποκτήσουν το εισιτήριο του αιώνιου θησαυρού- παρόλο που στο επίγειο αυτό λαχείο η πιθανότητα κέρδους χιλίων λιρών είναι μια στις χίλιες, διότι υπάρχουν χίλιοι ακόμα μέτοχοι. Και ενώ υπάρχουν απειράριθμοι πιστοί πληροφοριοδότες -οι άγιοι και οι γνώστες όσιοι που με την ανακάλυψη αυτών των αληθειών εγκρίνουν τις προκηρύξεις των εκατόν εικοσιτέσσερις χιλιάδων προφητών- οι οποίοι ειδοποιούν ότι, στην υπερπέραν κλήρωση του πεπρωμένου της ανθρωπότητας, για τους πιστούς που θα συναντήσουν ένα όμορφο τέλος, η πιθανότητα κέρδους είναι εννιακόσια ενενήντα εννιά στα χίλια· το να τρέχεις στην προηγούμενη κλήρωση και να αφήσεις τη δεύτερη, μπορεί να συγκρίνει κανείς, το πόσο αντίθετο με το συμφέρον και την ωφέλεια είναι.
Σχετικά με αυτό το θέμα, οι διευθυντές της φυλακής και οι φρουροί και ίσως οι διοικητές και διαχειριστές της χώρας και οι φύλακες της ασφάλειας θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι από το μάθημα του Ρισαλέ-ι Νούρ. Διότι έχει αποδειχθεί απο πολλές εμπειρίες ότι η διαχείριση και η διαφύλαξη της δημόσιας τάξης ανάμεσα σε χίλιους ανθρώπους πιστούς οι οποίοι αναθυμούνται συνεχώς τη φυλακή της Κολάσεως, είναι πιο εύκολη σε σχέση με δέκα άπιστους και απροσκύνητους ανθρώπους, οι οποίοι υπολογίζουν μονάχα τη φυλακή αυτού του κόσμου και δεν αναγνωρίζουν το χαλάλ και το χαράμ [δηλ. το επιτρεπτό και το ανεπίτρεπτο] και έχουν συνηθίσει εν μέρει την ασυδοσία.