Το Ένατο Ζήτημα
Το Ένατο Ζήτημα
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ
اٰمَنَالرَّسُولُبِمَٓااُنْزِلَاِلَيْهِمِنْرَبِّهٖ وَالْمُؤْمِنُونَكُلٌّاٰمَنَبِاللّٰهِ
وَمَلٰٓئِكَتِهٖ وَكُتُبِهٖوَرُسُلِهٖلَا نُفَرِّقُبَيْنَاَحَدٍمِنْرُسُلِهٖ ... الخ
[Ο Απόστολος πιστεύει σε ότι του αποκάλυψε ο Κύριος (Rab) του, από τον ουρανό (Κουράν). Και όλοι οι πιστοί μαζί του. Και όλοι πίστεψαν στον Αλλάχ, στους Αγγέλους Του, στα Βιβλία Του, στους Απόστολους Του, χωρίς να αποδεχτούν καμία διάκριση μεταξύ τους… (έως και το τέλος του εδαφίου.) Κουράν, Μπακάρα 2:285]
Μια τρομερή πνευματική ερώτηση, και μια κατάσταση που προέκυψε από την αποκάλυψη μιας μεγαλειώδης και θεϊκής γενναιοδωρίας, είναι οι λόγοι που με οδήγησαν να γράψω την καθολική και εκτενέστατη βαθύνοια αυτού του τόσο περιεκτικού, ύψιστου και μεγαλοπρεπές εδαφίου. Και έχει ως εξής:
Πνευματικά ερωτήθηκα το εξής: Γιατί κάποιος ο οποίος απαρνείται ένα μέρος των πραγματικοτήτων της πίστης γίνεται άπιστος και όποιος δεν το δέχεται δεν θεωρείται μουσουλμάνος; Ενώ θα έπρεπε η πίστη στον Αλλάχ και τη μεταθανάτια ζωή σαν τον ήλιο να διαλύσουν αυτό το σκότος. Και γιατί κάποιος που αρνείται ένα σκέλος και μια πραγματικότητα της πίστης γίνεται αποστάτης, ξεπέφτει στην απόλυτη απιστία, και αυτός που δεν την δέχεται βγαίνει έξω από το Ισλάμ; Ενώ εάν έχει πίστη στα υπόλοιπα σκέλη της πίστης, δεν θα έπρεπε να τον σώσουν από την απόλυτη απιστία;
Απάντηση: Η πίστη είναι μια τέτοια ολοκληρωμένη πραγματικότητα που αποτελείται από έξι πυλώνες, και δεν δέχεται καμία διάσπαση. Είναι μια τέτοια πληρότητα που δε σηκώνει κανένα διαμελισμό. Και επίσης είναι τόσο ενιαία που ο τεμαχισμός της είναι αδύνατος. Διότι τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν τον κάθε πυλώνα της πίστης, αποδεικνύουν επίσης και τους υπόλοιπους πυλώνες. Ο έκαστος πυλώνας συναποτελεί ένα εξαιρετικά ισχυρό στοιχείο και για τον κάθε ένα. Άρα λοιπόν, η οποιαδήποτε πλανερή αντίληψη η οποία δεν μπορεί να βλάψει όλους τους πυλώνες με όλα τους τα στοιχεία, δεν μπορεί στην πραγματικότητα να ακυρώσει και να αρνηθεί ούτε έναν πυλώνα, μα ούτε και καμία από τις πραγματικότητες του. Μπορεί ίσως, κλίνοντας τα μάτια πίσω από το πέπλο της μη αποδοχής να επιμένει με πείσμα στην απιστία. Και να παρασύρεται στην απόλυτη απιστία καταστρέφοντας την ανθρωπότητά του, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην υλική μα και στην πνευματική κόλαση.
Σε αυτό εδώ το σημείο λοιπόν, όπως και στην απόδειξη της ανάστασης στο Δοκίμιο των Καρπών, όπου με εξαιρετικά σύντομες αναφορές έχει δηλωθεί το πώς αυτές οι σύντομες αποδείξεις της ανάστασης αποδεικνύουν παραλλήλως και τις υπόλοιπες αρχές της πίστης, έτσι και εδώ, με τη βοήθεια του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), θα γνωστοποιηθεί αυτό το υπέρτατο θέμα με σύντομες και περιληπτικές αναφορές σε «Έξι Σημεία».
Πρώτο Σημείο: Το Έβδομο Ζήτημα στο Δοκίμιο των Καρπών, έχει ομορφότατα εξηγήσει ότι, τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν την πίστη στον Αλλάχ, αποδεικνύουν επίσης και τους υπόλοιπους πυλώνες της πίστης μέσα στις οποίες βρίσκεται και η πίστη στη μεταθανάτια ζωή του υπερπέραν.
Ναι, είναι ποτέ δυνατόν, είναι ποτέ συνετό, υπάρχει άραγε η παραμικρή πιθανότητα, ένα προ-αιώνιο και αιώνιο βασίλειο Κυριότητας, και μια αιώνια και συνεχής ηγεμονία θεότητας, η οποία διαχειρίζεται αυτό το απέραντο σύμπαν σαν ένα παλάτι, μια πόλη, μια χώρα με όλα του τα εφόδια, το περιστρέφει και το μεταβάλει με σοφία στα πλαίσια της ευταξίας και ισοζυγίου, εξοπλίζει και διαχειρίζεται ταυτόχρονα σαν ένας τέλεια οργανωμένος στρατός όλα τα σωματίδια, τους πλανήτες, τις μύγες και τα αστέρια· και στα πλαίσια του διατάγματος και βούλησης Του με μια διαρκής και μεγαλοπρεπή δραστηριότητα τα εξασκεί, τα διορίζει σε καθήκοντα και τα δραστηριοποιεί, τα οδηγεί σε ένα ταξίδι, άκρως υποταγμένα σε μια θεία παρέλαση … να μην κατέχει έναν υπερπέραν τόπο ο οποίος είναι η αιώνια, η παντοτινή, η συνεχόμενη, η αέναη και διαρκής ηγεμονία Του, το αιώνιο Του βασίλειο, ο παντοτινός Του άξονας, και ο αέναος τόπος έκφανσής Του; Χίλιες φορές επ’ ουδενί!
Άρα λοιπόν, η ηγεμονία και η κυριότητα Του Αληθές και Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), -όπως έχει εξηγηθεί στο Έβδομο Ζήτημα- τα περισσότερα ονόματα Του και τα ακράδαντα στοιχεία της απαραίτητης ύπαρξης Του, μαρτυρούν και επιδιώκουν το μεταθανάτιο τόπο του υπερπέραν. Δες και κατάλαβε το πόσο ισχυρό σημείο στήριξης κατέχει αυτός ο πόλος της πίστης και πίστεψε το σαν να το βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια.
Όπως λοιπόν η πίστη στον Αλλάχ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την πίστη στον μεταθανάτιο τόπο του υπερπέραν -όπως έχει εξηγηθεί με σύντομες αναφορές στο Δέκατο Λόγο- είναι ποτέ δυνατόν, είναι ποτέ συνετό, ένας Αλλάχ, ένας αξιολάτρευτος θεός, Ο Οποίος έχει δημιουργήσει αυτό το σύμπαν ως έναν τόπο της έκφανσης της θεότητας Του και της υποταγής προς αυτόν, με έναν τέτοιο τρόπο που λες και όλο το σύμπαν είναι μια ενσαρκωμένη υπερτέλεια βίβλος -στην οποία η κάθε της σελίδα περιέχει νοήματα όσο και ένα βιβλίο και η κάθε της φράση όσο και μια σελίδα- και είναι επίσης ένα τέτοιο ενσαρκωμένο Πανάγαθο Κουράν, -του οποίου το κάθε κοσμικό εδάφιο της δημιουργίας, η κάθε του λέξη ακόμα και η κάθε του τελεία, το κάθε του γράμμα είναι ένα θαύμα- και ένα τέμενος Του Πολυεύσπλαχνου (Rahmânî) το οποίο έχει διαμορφώσει και στολίσει με τέτοια θαυμάσια, μοναδικά άπειρα στοιχεία, όπου στην κάθε γωνιά του μια εντεταλμένη ομάδα ασχολείται με ένα είδος έμφυτης λατρείας προς Αυτόν… να μη στείλει τους δασκάλους και ερμηνευτές ως πρέσβεις, οι οποίοι θα διδάξουν τα νοήματα αυτής της μέγα βίβλου, θα ερμηνεύσουν τα εδάφια αυτού του Απειροτέλειου Κουράν, και να μη διορίσει τους οδηγούς στις αμέτρητες διαφορετικές ομάδες που προσεύχονται σε αυτό το μέγα τέμενος, και να μη δώσει τα διατάγματά Του σε αυτούς τους δασκάλους, ερμηνευτές και οδηγούς; Επ’ ουδενί! Είναι χιλιάδες φορές των αδυνάτων αδύνατον!...
Είναι ποτέ δυνατόν, και είναι ποτέ συνετό, ένας Οικτίρμων (Rahîm) και Γενναιόδωρος (Kerîm) Πλαστουργός (Sâni), να έχει δημιουργήσει αυτό το σύμπαν με σκοπό να δείξει στα συνειδητά όντα, το κάλλος της ευσπλαχνίας Του, την ωραιότητα της στοργής Του ώστε να τα οδηγήσει με αυτόν τον τρόπο στην ευχαριστία και ευγνωμοσύνη· από τη μια να το έχει μετατρέψει σε έναν τόπο συμποσίου, σε έναν τόπο εκδηλώσεων και σε έναν τόπο αναψυχής, γεμάτο και διαμορφωμένο με άπειρα και διάφορα απολαυστικά αγαθά, με ανεκτίμητα αμέτρητα έργα τέχνης, και από την άλλη να μη μιλήσει με τα συνειδητά όντα που εισέρχονται σε αυτό το συμπόσιο, και να μην τους γνωστοποιήσει μέσω των απεσταλμένων του, τους όρους της ευχαριστίας για αυτά τα αγαθά, και τα καθήκοντα της λατρείας τους προς αυτήν την προσφορά της ευσπλαχνίας και αγάπης Του; Αδύνατον! Χιλιάδες φορές αδύνατον!...
Και είναι ποτέ δυνατόν: Ένας Πλαστουργός (Sâni), ο οποίος να έχει διακοσμήσει με έναν τέτοιο τρόπο όλο το σύμπαν με ανεκτίμητα έργα και αριστουργήματα, τα οποία αγαπά, και επιθυμεί να αγαπηθούν και να εκτιμηθούν με επαίνους -καθώς μας επιδεικνύει το γεγονός ότι έχει φροντίσει ακόμα και τις χίλιες διαφορετικές γεύσεις στα στόματα- και επιθυμεί να γνωστοποιήσει τον Εαυτό Του με κάθε Του έργο τέχνης, και να αγαπηθεί, και να επιθυμεί να παρουσιάσει κατά κάποιον τρόπο την πνευματική Του ωραιότητα… να μη στείλει ως πρεσβευτές και να μη μιλήσει με μερικούς από τους σημαντικότερους των ανθρώπων οι οποίοι είναι οι στρατηγοί των έμβιων όντων του σύμπαντος; Ως αποτέλεσμα να μείνουν όλες οι ιδιαιτερότητες Του ανεκτίμητες, όλοι οι πανέμορφοι τίτλοι Του χωρίς δοξασμούς και εγκώμια, και όλη η αγάπη Του ανανταπόδοτη; Ουδέποτε αδύνατον! Εκατοντάδες και χιλιάδες φορές αδύνατον!...
Επίσης, είναι ποτέ δυνατόν και συνετό, ένας Παντογνώστης Ομιλών, Ο Οποίος μιλά με έναν ολοφάνερο δραστήριο τρόπο, με απειράριθμες ενέργειες και ατελείωτες προσφορές στην πιο κατάλληλη στιγμή, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο τη βούληση, επιθυμία και πρόθεση Του προς όλες τις επιθυμίες και παρακλήσεις -οι οποίες γίνονται με τις έμφυτες γλώσσες των δραστηριοτήτων όλων των έμβιων όντων και μέσω των φυσικών τους αναγκών- να μιλά με τις πράξεις και στάση Του με το μικρότερο έμβιο ον, να γνωρίζει, να βλέπει τις ανάγκες του, να ακούει τα παράπονα του, να προσφέρει μια άμεση και πλήρη λύση στο πρόβλημα του… αλλά να μη συναντηθεί με τους πνευματικούς ηγέτες του ανθρώπινου είδους οι οποίοι είναι οι πιο περίφημο καρποί του σύμπαντος, οι χαλίφηδες της γης, και οι διοικητές των περισσότερων όντων της γης αυτής; Και όπως ομιλεί μέσω των ενεργειών και εφαρμογών Του με το έκαστο έμβιο ον, να μην ομιλεί εξίσου με αυτούς τους ανθρώπους με τη γλώσσα του λόγου και λέξεων, και να μην τους αποκαλύπτει τα διατάγματα, σελίδες και τα βιβλία Του; Αδύνατον! Άπειρες φορές αδύνατον!...
Άρα λοιπόν, η πίστη στον Αλλάχ, αποδεικνύει οριστικά και με άπειρα στοιχεία το وَبِكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ δηλαδή, την πίστη στους απεσταλμένους προφήτες και στα ιερά απεσταλμένα βιβλία.
Επίσης, είναι ποτέ δυνατόν και είναι ποτέ συνετό, ως ανταπόδοση στην πραγματικότητα εκείνου του Μεγαλειώδη (Zülcelâl) Τεχνουργού, -ο οποίος γνωστοποιεί τον Εαυτό Του με τα έργα τέχνης Του, κάνει τον Εαυτό Του αγαπητό και απαιτεί ευχαριστίες με πράξεις και συμπεριφορές- ο Μουχάμμεντ Αλεïχίς-Σαλάτου Ουεσσελάμ, (Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί Του), (μέσω των αληθειών του Κουράν που ξεσηκώνει όλο το σύμπαν), να γνωρίζει σε απόλυτο βαθμό Αυτόν και παράλληλα να Τον γνωστοποιεί, να Τον αγαπάει και να κάνει να Τον αγαπήσουν, να Τον ευχαριστεί και να κάνει να Τον ευχαριστήσουν… και με έναν τρόπο που κινεί όλη την υδρόγειο να προσφωνεί τις εκφράσεις سُبْحَانَ اللّٰهِ⚛اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ⚛اَللّٰهُ اَكْبَرُ ώστε να ακουστούν από τους ουρανούς φέρνοντας σε έκσταση τη γη και τις θάλασσες· και επί χίλια τριακόσια χρόνια παίρνοντας από πίσω Του το εν’ πέμπτο της ανθρωπότητας ως πληθυσμό, και τον ήμισυ ως αρετές, να απαντά με μια ευρεία και ολιστική λατρεία προς την εκδήλωση της κυριαρχίας Του Δημιουργού (Hâlik)… και να είναι ο Ίδιος, ο Μουχάμμεντ Αλεïχίς-Σαλάτου Ουεσσελάμ που προσκαλεί, διδάσκει, και διαλαλεί στο κόσμο και στους αιώνες το θεϊκό σκοπό με τα Σούρα [κεφάλαια] του Κουράν, ακόμη να είναι Αυτός που δείχνει την τιμή, την αξία και το καθήκον του ανθρώπινου είδους και Αυτός που Τον επαληθεύουν τα χιλιάδες θαύματα… αλλά να μην είναι ο Ίδιος το πιο επίλεκτο πλάσμα Αυτού του εν λόγω Δημιουργού, ο πιο τέλειος εκπρόσωπος Του, ο μεγαλύτερος Του απεσταλμένος; Επ’ ουδενί και εν ουδεμία περιπτώσει! Εκατοντάδες Χιλιάδες φορές είναι αδύνατον !...
Άρα λοιπόν η πραγματικότητα του اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ [Ομολογώ και αποδέχομαι ότι δεν υπάρχει θεός παρά μόνο ο Ένας και Μοναδικός Αλλάχ.] με όλα τα στοιχεία του αποδεικνύει την πραγματικότητα του اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ [Ομολογώ και αποδέχομαι ότι ο Μουχάμμεντ είναι ο απόστολος του Αλλάχ.].
Επίσης, υπάρχει άραγε η παραμικρή πιθανότητα, ο Πλαστουργός (Sâni) αυτού του σύμπαντος, να κάνει τα δημιουργήματα Του να επικοινωνούν μεταξύ τους με χιλιάδες γλώσσες, να ακούει τις ομιλίες τους, να τις γνωρίζει αλλά Ο Ίδιος να μη μιλάει; Αδύνατον! …
Επίσης, είναι ποτέ λογικά δεκτό, να μη γνωστοποιήσει με ένα διάταγμα το θεϊκό σκοπό της υπόστασης του σύμπαντος; Να μην επιλύσει το αίνιγμα της πλάσης αποστέλλοντας ένα βιβλίο όπως το Κουράν, μέσω του οποίο θα δώσει τις πραγματικές απαντήσεις για τις τρείς φοβερές και καθολικές ερωτήσεις όπως «Από πού προέρχονται; Για πού προορίζονται; Και για ποιό λόγο καταφθάνουν σε τούτο τον κόσμο έτσι κατά ομάδες και έπειτα από μια σύντομη διαμονή αποχωρούν;» Αδύνατον! …
Και είναι επίσης ποτέ δυνατόν, αυτό το Θαυματουργό Κήρυγμα του Κουράν το οποίο έχει φωτίσει τους δεκατρείς αιώνες, και κάθε ώρα αντηχεί σε εκατό εκατομμύρια γλώσσες με μέγιστη ευλάβεια, και έχει ιερό-γραφτεί στις καρδιές εκατομμυρίων χάφιζ, και έχει επικρατήσει με τα διατάγματα του στο ήθος της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας τους οποίους καλλιεργεί και εξαγνίζει, εκπαιδεύει και καθαίρει τα νεφς [το εγώ], τις ψυχές, τις καρδιές και τα μυαλά τους με τις σαράντα πτυχές τις θαυματουργικότητας του (οι οποίες έχουν εξηγηθεί στο Ρισαλέ-ι Νουρ και έχουν αναπτυχθεί οι κατά κάποιο τρόπο θαυματουργικές Του υποδείξεις προς τις σαράντα διαφορετικές ομάδες και επίπεδα ανθρώπων, στην εξίσου θαυματουργική και εξαίσια Δέκατη Ένατη Επιστολή και μέσα στην οποία έχει επίσης ακράδαντα αποδειχτεί ότι το Ίδιο το Κουράν είναι ένα από τα χίλια θαύματα Του Μουχάμμεντ Αλεïχίς-Σαλάτου Ουεσσελάμ, (Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του) και ο Δίκαιος Λόγος Του Αλλάχ)… αλλά να μην είναι το διάταγμα του Προ-Αιώνιου Ομιλούντο (Mütekellim-i Ezelî) και ο Λόγος του Αέναου Πλάστη (Sâni-i Sermedî); Με τίποτα! Είναι εκατοντάδες χιλιάδες φορές αδύνατον!
Άρα λοιπόν, η Πίστη στον Αλλάχ, με όλα του τα τεκμήρια στοιχειοθετεί και καθιστά πασιφανές ότι το Κουράν είναι ο Λόγος του Αλλάχ.
Επιπροσθέτως, είναι ποτέ δυνατόν, ένας Μεγαλειώδης Βασιλεύς (Sultan-ı Zülcelal), Ο Οποίος γεμίζει και αδειάζει ακατάπαυστα την επιφάνεια της γης με έμβια όντα, και την πλημμυρίζει με ενσυνείδητα όντα για να γνωστοποιήσει Τον Εαυτό Του ώστε να δοξάζεται με τις προσευχές τους… να αφήσει τους ουρανούς και τα άστρα άδεια και έρημα, και να μην πλάσσει τους κατάλληλους κατοίκους και να μην τους τοποθετήσει σε αυτά τα ουράνια παλάτια… και να αφήσει έτσι το απέραντο τόπο της ηγεμονικής Του κυριότητας δίχως υπηρέτες, υπαλλήλους, πρεσβευτές, υπασπιστές, και δίχως επιτηρητές, θεατές, προσκυνητές και δίχως πολίτες; Αποκλείεται! Είναι τόσες φορές αδύνατον όσο και ο άπειρος αριθμός των αγγέλων!...
Και υπάρχει άραγε η παραμικρή πιθανότητα, ένας Πάνσοφος Κυρίαρχος (Hâkim-ι Hakîm), ένας Οικτίρμων Παντογνώστης (Alîm-i Rahîm), Ο Οποίος συντάσσει αυτό το σύμπαν σαν ένα τέτοιο βιβλίο μέσα στο οποίο καταγράφει την βιογραφία του κάθε δέντρου σε όλα του τα κουκούτσια, και γράφει τα καθήκοντα της ζωής του κάθε φυτού και λουλουδιού στους σπόρους του, και καταγράφει με έναν πλέον άρτιο τρόπο το βίο της κάθε ενσυνείδητης ύπαρξης σε μια μικροσκοπική μνήμη μεγέθους ενός σιναπόσπορου, και διαφυλάσσει φωτογραφίζοντας με ποικίλους τρόπους την κάθε πράξη και το γεγονός που διαδραματίζεται σε όλη Του την ιδιοκτησία και πεδία της ηγεμονίας Του… και Ο Οποίος έχει δημιουργήσει το μεγάλο Παράδεισο και την Κόλαση, την γέφυρα του Σιράτ και την Ημέρα της Κρίσεως για την εκπλήρωση και πραγματοποίηση του δικαίου, της σοφίας και της ευσπλαχνίας Του τα οποία συνιστούν τη σπουδαιότερη βάση της κυριαρχίας Του… αλλά να μην καταγράψει τις ενέργειες του ανθρώπου οι οποίες συσχετίζονται με όλο το σύμπαν, και να μην τις διαφυλάξει έτσι ώστε να τους τιμωρήσει και να τους ανταμείψει αναλόγως, και να μην καταγράψει τις καλές και κακές πράξεις τους στους ύψιστους πίνακες του πεπρωμένου; Αδύνατον! Είναι τόσες φορές αδύνατον, όσο αμέτρητες είναι και οι γραφές που βρίσκονται στους επουράνιους πίνακες του πεπρωμένου (Levh-i Mahfuz).
Άρα λοιπόν, η ουσία της πίστης στον Αλλάχ, αδιαμφισβήτητα αποδεικνύει με ακλόνητα στοιχεία, και την πίστη στους αγγέλους, και την πίστη στο πεπρωμένο [kader]. Και όπως ο ήλιος δείχνει την μέρα, και η μέρα τον ήλιο, έτσι ακριβώς και οι στοιχειώδης αρχές και πυλώνες της πίστης [που αναφέρονται στην αρχή του ζητήματος] στηρίζουν, επαληθεύουν και αποδεικνύουν η μία την άλλη.
Δεύτερο Σημείο: Όλοι οι αγώνες, κατεξοχήν του Κουράν και όλων των υπόλοιπων επουράνιων βιβλίων και σελίδων, και πρωτίστως του Μουχάμμεντ Αλεïχις-Σαλάτου Ουεσσελάμ, (Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί Του) και όλων των απεσταλμένων προφητών (Αλεïχίμους-σελλάμ, Είθε οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί Τους), περιφέρονται γύρω από πέντε-έξι θεμελιώδεις προϋποθέσεις και μοχθούν ασταμάτητα, για να τις διδάξουν και να τις καθιερώσουν. Όλες οι αποδείξεις και τα στοιχεία που μαρτυρούν την προφητεία και ορθότητά Τους, τροφοδοτούν αυτές τις προϋποθέσεις καθώς και ενδυναμώνουν την αλήθεια τους. Και αυτές οι θεμελιώδεις προϋποθέσεις λοιπόν είναι, η πίστη στον Αλλάχ, η πίστη στη μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν, και οι υπόλοιπες αρχές της πίστης. [η πίστη στους απεσταλμένους προφήτες, η πίστη στις αποκαλυμμένες βίβλους, η πίστη στους αγγέλους, η πίστη στο πεπρωμένο kader, και ότι όλα τα ευεργετήματα αλλά και τα δεινά είναι από τον Αλλάχ]
Ως εκ τούτου, οι εν λόγω έξι αρχές και πυλώνες της πίστης, είναι αδύνατον να διαχωριστούν. Η κάθε μια συνυφαίνεται με όλες τις υπόλοιπες, τις απαιτεί και τις ενισχύει. Αυτές οι έξι αρχές, είναι ένα τέτοιο ενωμένο σύνολο που δεν επιδέχεται καμία διαίρεση και ο διαχωρισμός τους είναι εκτός κάθε πιθανότητας. Όπως στο παραδεισένιο δέντρο Τούμπα του οποίου οι ρίζες είναι στους ουρανούς, το κάθε του κλαδί, ο κάθε του καρπός, και το κάθε του φύλλο βασίζεται στην ολότητα της αιώνιας ζωής αυτού του δέντρου. Αυτός που δεν μπορεί να απαρνηθεί αυτήν την τόσο ισχυρή και καταφανή σαν τον ήλιο ζωή του, δεν μπορεί να αρνηθεί διόλου το ένα ενσωματωμένο φύλλο του. Εάν το αρνηθεί, τότε αυτό το δέντρο, όλα τα κλαδιά του, οι καρποί, και όλα τα φύλλα του θα διαψεύσουν αυτόν τον απαρνητή και θα τον αποστομώσουν. Έτσι το ίδιο λοιπόν και η πίστη, με τις έξι ενιαίες και ενωμένες αρχές της φέρει τα ίδια χαρακτηριστικά.
Στην αρχή αυτού του ζητήματος, είχα την πρόθεση να δηλώσω τις Έξι Αρχές της Πίστης με Έξι Σημεία το κάθε ένα από τα οποία θα συντίθεται από Πέντε Ευφυολογήματα στο σύνολο με Τριάντα έξι Ευφυολογήματα. Και με αυτόν τον τρόπο επιθυμούσα να παραθέσω μια εξήγηση και μια απάντηση σε εκείνη την φοβερή ερώτηση που επισημαίνεται στην αρχή αυτού του ζητήματος. Όμως κάποια εμπόδια που προκύψαν, δεν το επέτρεψαν. Εκτιμώ όμως ότι «Το Πρώτο Σημείο» είναι αρκετό ως σημείο αναφοράς, και δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις για τους σώφρονες. Και είναι σαφέστατα κατανοητό ότι: Εάν κάποιος Μουσουλμάνος αρνηθεί τη μία από τις έξι προαναφερόμενες πυλώνες και πραγματικότητες της πίστης, θα πέσει στην απόλυτη απιστία. Διότι, σε σύγκριση με τις συνοπτικές πληροφορίες που έχουν δώσει οι άλλες θρησκείες, το Ισλάμ έχει εξηγήσει διεξοδικά και έχει διαφωτίσει εντελώς τις πραγματικότητες αυτές, οι οποίες αρχές έχουν συνυφανθεί και αλυσοδεθεί μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος μουσουλμάνος που δεν εγκρίνει και δεν αναγνωρίζει τον Μουχάμμεντ Αλεïχίς-Σαλάτου Ουεσσελάμ, (Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί Του), δεν μπορεί να γνωρίζει αληθινά ούτε τον Αλλάχ (με τις ιδιαιτερότητες Του), κι ούτε τη μεταθανάτια ζωή του υπερπέραν. Η πίστη ενός μουσουλμάνου λοιπόν έχει ως βάση τα τόσο ισχυρά και ακράδαντα άπειρα στοιχεία που του παρατίθενται, με αποτέλεσμα να μην του αφήνει την παραμικρή δικαιολογία για διάψευση. Το μυαλό κατά φύση και αναντίρρητα έρχεται σε θέση να τη δεχτεί.
Τρίτο Σημείο: Κάποια στιγμή είπα اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ «Ελχάμντου-λιλ-λαχ» [Η Ευχαριστίες Ανήκουν μόνο στον Αλλάχ]. Στη συνέχεια συλλογίστηκα ένα αγαθό, άξιο στο απέραντα ευρύ νόημα αυτής της φράσης. Και ξαφνικά ενθυμήθηκε η καρδιά μου την ακόλουθη πρόταση:
اَلْحَمْدُلِلّٰهِعَلَىالْاٖيمَانِبِاللّٰهِ وَعَلٰى وَحْدَانِيَّتِهٖ وَعَلٰى وُجُوبِوُجُودِهٖ
وَعَلٰى صِفَاتِهٖ وَاَسْمَائِهٖ حَمْدًابِعَدَدِتَجَلِّيَاتِاَسْمَائِهٖ
مِنَالْاَزَلِاِلَىالْاَبَدِ
[«Είθε να είναι όλες οι ευχαριστίες σε Αυτόν -όσο απειράριθμες είναι οι εκφάνσεις όλων των τίτλων Του από την προ-αιωνιότητα ως την αιωνιότητα- για το αγαθό της πίστης στον Αλλάχ, για το αγαθό της Ενότητάς Του, για το αγαθό της Απαραίτητης Υπόστασής Του, για τους τίτλους και τα ονόματά Του!»]
Και παρατήρησα ότι ήταν ακριβώς αντάξια. Δηλαδή:…………