Το Έβδομο Ζήτημα

Το Έβδομο Ζήτημα

Είναι ένας καρπός μιας Παρασκευής στις φυλακές της Ντενίζλη

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

وَمَٓا اَمْرُ السَّاعَةِ اِلَّا كَلَمْحِالْبَصَرِاَوْهُوَاَقْرَبُ⚛مَاخَلْقُكُمْوَلَا بَعْثُكُمْاِلَّا كَنَفْسٍوَاحِدَةٍ⚛فَانْظُرْ اِلٰٓى اٰثَارِ رَحْمَتِاللّٰهِ كَيْفَيُحْيِى الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْيِىالْمَوْتٰى وَهُوَعَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدٖيرٌ

[…Ο ερχομός της ώρας (της Κρίσεως) είναι σαν μια ριπή οφθαλμού και ακόμα πιο σύντομος …(Κουράν, Ναχλ, 16:77)

Η ανάσταση και διάδοση του ανθρώπινου είδους είναι τόσο εύκολη για την δύναμη Του, όσο και η πλάση ενός και μόνου ανθρώπου. [Κουράν, Λοκμάν, 31:28]

Στρέψτε το βλέμμα στα σημεία του ελέους του Αλλάχ, και παρατηρήστε με ποιόν τρόπο αποκαθιστά τη ζωή στη γη μετά το θάνατο της. Αληθινά Αυτός είναι ο Οποίος θα φέρει στη ζωή τους νεκρούς, και είναι Ισχυρός υπεράνω όλων των πραγμάτων.] (Κουράν, Ρουμ, 30:50)]

Οι φυλακισμένοι οι οποίοι μπόρεσαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου στις φυλακές της πόλης Ντενίζλη, διάβασαν το προαναφερόμενο μάθημα από το Έκτο Ζήτημα με το οποίο κάποτε στην πόλη της Καστάμονου είχα διδάξει τους μαθητές του λυκείου με την γλώσσα της επιστήμης, περί της «Γνωστοποίησης του Δημιουργού (Hâlık)». Έχοντας αποκτήσει μια πλήρη ικανοποίηση περί της πίστης, ένιωσαν μια επιθυμία και μου είπαν: «Δώσε μας μια ουσιώδης γνώση και για την μεταθανάτιο ζωή μας, έτσι ώστε το εγώ μας (το νέφς) και οι δαίμονες της εποχής να μην μπορέσουν να μας περιπλανήσουν, και να μην εγκλωβιστούμε ξανά σε τέτοιες φυλακές.» Και έτσι, με την επιθυμία των μαθητών του Ρισαλέ-ι Νουρ που βρίσκονται στις φυλακές της Ντενίζλη, και την επιθυμία αυτών που διάβασαν το προαναφερόμενο Έκτο Ζήτημα, προέκυψε η ανάγκη να συνοψιστεί και το ζήτημα της μεταθανάτιο ζωής ή αλλιώς του υπερπέραν. Και εγώ, με μια σύντομη περίληψη από το Ρισαλέ-ι Νουρ τους ανταποκρίθηκα ως εξής: 

Όπως στο Έκτο Ζήτημα, εμείς ρωτήσαμε τον Δημιουργό (Hâlık) μας από τη γη και τον ουρανό, και αυτοί με την γλώσσα της επιστήμης μας γνωστοποίησαν τον Δημιουργό (Hâlık) λαμπρότατα σαν τον ήλιο, έτσι ακριβώς θα ρωτήσουμε για την μεταθανάτιο ζωής μας, το υπερπέραν, αρχικά από τον Κύριο Επιμορφωτή και Συντηρητή μας Αλλάχ (Rab) τον Οποίο και γνωρίσαμε από την αρχή, έπειτα από τον Απεσταλμένο Προφήτη μας [Μουχάμμεντ Σ.Α.Ου], στη συνέχεια από το Κουράν και ύστερα από όλους τους υπόλοιπους Απεσταλμένους Προφήτες και τις άγιες γραφές, ακολούθως από τους αγγέλους και τέλος από το σύμπαν. 

 Στο πρώτο στάδιο λοιπόν, ρωτάμε για την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν τον Αλλάχ. Και Αυτός, με όλους τους απεσταλμένους Του προφήτες και διατάγματα και με όλα τα ονόματα και ιδιότητές Του αναγγέλλει το εξής: «Ναι! Η μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν υπάρχει! Και σας αποστέλλω εκεί!» Ο Δέκατος Λόγος, έχει αποδείξει και έχει ξεκαθαρίσει τις απορίες περί την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν με δώδεκα λαμπερές και επιβεβαιωμένες  πραγματικότητες και με κάποια από τα ονόματα Του. Για αυτό το λόγο, εδώ θα αρκεστούμε σε μια σύντομη περίληψη αυτών.

Ναι, εφόσον δεν υπάρχει καμία κυριαρχία η οποία να μην προορίζει κάποια τιμωρία για αυτούς που απειθαρχούν και κάποια επιβράβευση για αυτούς που υπακούουν την κυριαρχία αυτή, τότε βεβαίως, στο επίπεδο της απόλυτα Επιμορφωτικής και Συντηρητικής Αιώνιας Κυριαρχίας (Rububiyyet-i Mutlaka) του Αλλάχ, υπάρχει μια ανταμοιβή για αυτούς που εντάσσονται με πίστη και παραδίνονται με υπακοή στα διατάγματα Του και μια τιμωρία για αυτούς που απαρνούνται με ανυπακοή και απιστία την υπερήφανη αυτή κυριαρχία. Και ότι οι ανταμοιβές και οι τιμωρίες θα είναι άξια και ανάλογα με την Ευσπλαχνία (Rahmet), την Ωραιότητα (Cemal), την Αξιοπρέπεια (İzzet) και τη Δόξα (Celâl) Του μας ανακοινώνουν τα ονόματα Του «ο Κύριος Επιμορφωτής και Συντηρητής όλων των Κόσμων (Rabbü'l-Âlemin)» και «ο Μονάρχης του απόλυτου Δικαίου (Sultanü'd-Deyyan)» 

Και εφόσον, παρατηρούμε με τα μάτια μας σαν τον ήλιο και σαν την ημέρα, την ύπαρξη μιας συνολικής ευσπλαχνίας, μιας καθολικής στοργής και γενναιοδωρίας πάνω στη γη, όπως ακριβώς, αυτή η ευσπλαχνία η οποία ενδύει και στολίζει κάθε άνοιξη όλα τα δέντρα και καρποφόρα φυτά σαν τα χουρί του Παραδείσου, και μας προσφέρει με τα χέρια τους όλα τα  είδη των καρπών, και σαν να μας λέει, «Άντε, πάρτε! Φάτε!». Και καθώς μας τρέφει με το εκλεκτό, γευστικό και θεραπευτικό μέλι, με το χέρι μιας δηλητηριώδης μύγας και μας ενδύει με το πιο απαλό μετάξι, μέσω ενός εντόμου χωρίς χέρια, φυλάει για μας στους σπόρους και κόκκους μιας χούφτας, χιλιάδες τόνους τροφής και τα τοποθετεί σε μικροσκοπικές αποθήκες ως απόθεμα. Μια τέτοια ευσπλαχνία και στοργή λοιπόν, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι δεν επρόκειτο να αφανίσει αυτούς τους πιστούς ανθρώπους τους οποίους τρέφει τόσο ευγενικά και οι οποίοι είναι τόσο χαριτωμένοι και τόσο ευγνώμων και υπάκουοι. Αντιθέτως, τους απαλλάσσει από τα καθήκοντα της επίγειας ζωής ώστε να τους προσφέρει μια λαμπρότερη ευσπλαχνία. Και με βάση τα παραπάνω, τα ονόματα ο Οικτίρμων (Rahim) και  Γενναιόδωρος (Kerîm) μας απαντούν και μας ανακοινώνουν ‌اَلْجَنَّةُ حَقٌّ‌  «Αληθής εστίν ο Παράδεισος».

Και εφόσον βλέπουμε με τα μάτια μας ότι: Σε όλα τα όντα και τα πάντα πάνω στη γη, λειτουργεί ένα τέτοιο χέρι σοφίας, και πράττει με έναν τέτοιο δίκαιο τρόπο, που είναι πέρα από την κατανόηση του ανθρώπινου νου. Για παράδειγμα, η Αέναη Σοφία, σε ένα μόνο χαρακτηριστικό της μνήμης του ανθρώπου η οποία είναι όσο ένας μικρός σπόρος και είναι παρά μόνο μία από τις άπειρες σοφίες των χιλιάδων οργάνων του,  καταγράφει όλο το ιστορικό της ζωής του ανθρώπου και τα αναρίθμητα γεγονότα που συσχετίζονται με αυτόν, κάνοντάς  το σαν μια βιβλιοθήκη, το έχει δώσει στα χέρια του ανθρώπου ως  ένα μικρό δείγμα και  συμφωνητικό του βιβλίου των πράξεων του το οποίο θα δημοσιευτεί την ημέρα της ανάστασης ώστε να κριθεί,  και για να του το υπενθυμίζει συνεχώς, το έχει τοποθετήσει στη τσέπη του νου του. Και η Αιώνια Δικαιοσύνη, η οποία, έχει τοποθετήσει με απόλυτα ευαίσθητους υπολογισμούς τα απαραίτητα όργανα όλων των έργων τέχνης, από το μικρόβιο μέχρι και τον ρινόκερο, από την μύγα μέχρι και το φοίνικα, από το ανθισμένο φυτό μέχρι και το λουλούδι της άνοιξης που ανθίζει με εκατομμύρια, δισεκατομμύρια λουλούδια· με μια αρμονία που δεν περιέχει την παραμικρή φθορά, και με μια ευταξία, οργάνωση και ομορφιά έχει μετατρέψει τα πάντα σε πανέμορφα έργα τέχνης. Και αυτός ο οποίος έχει δώσει με μια τέλεια ισορροπία το δικαίωμα ζωής του κάθε έμβιου ον, και παρέχει θετικά αποτελέσματα στις καλές τους πράξεις και αρνητικά αποτελέσματα στις κακές τους πράξεις, έχει κάνει αισθητή την δύναμη του με τα σφοδρά χαστούκια που έχουν δεχτεί οι φυλές των τυράννων και ανελέητων από την εποχή του Αντέμ [Αδάμ, είθε η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του]. Χωρίς τη παραμικρή αμφιβολία, μας αποδεικνύει ότι: Όπως η μέρα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς ήλιο, έτσι και αυτή η αιώνια σοφία (hikmet-i Ezelîye), και αιώνια δικαιοσύνη (adâlet-i Sermediye) δεν μπορούν να υπάρχουν την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν. Και τα ονόματα ο Κατ’ εξοχήν Σοφός (Hakîm), ο Κυβερνών (Hakem), ο Παν Δίκαιος (Adl) και Δικαίων (Âdil) Αλλάχ δίνουν μια οριστική απάντηση στην ερώτηση μας, λέγοντας ότι, σε καμία περίπτωση δεν θα επέτρεπαν με το θάνατο οι τύραννοι και οι δεινοπαθούντες αυτού του κόσμου, να καταλήξουν  στο ίδιο άγνωστο τέλος που θα είναι μια τρομερή αδικία και παραφροσύνη. 

Και εφόσον, όλες οι ανάγκες και φυσιολογικές επιθυμίες όλων των έμβιων όντων, -τις οποίες αδυνατούν και είναι εκτός των ορίων των δυνατοτήτων τους να τις αποκτήσουν- επιδιώκονται μέσω των φυσικών τους χαρακτηριστικών και απαραίτητων τους αναγκών, που είναι ένας τρόπος ικεσίας· και όλες αυτές οι ανάγκες και φυσιολογικές επιθυμίες τους που τους παρέχονται από ένα ύψιστα φιλεύσπλαχνο (Rahim), ακούον και στοργικό άυλο χέρι, και παράλληλα με αυτά, όλες οι συνειδητές δεήσεις των ανθρώπων, ειδικά οι ικεσίες των εκλεκτών και προφητών από τις οποίες οι έξι εφτά από τις δέκα γίνονται δεκτές με θαυμάσιο τρόπο, μας αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι: Πίσω από το πέπλο αυτό υπάρχει Ένας Ακούων (Semî), Ένας Αποκρινόμενος στις ικεσίες (Mucib), Ο Οποίος ακούει την ικεσία του κάθε ενδεή, το πόνο του κάθε θλιμμένου και παρατηρεί την παραμικρή ανάγκη του παραμικρού πλάσματος, και ακούγοντας την πιο κρυφή του προσδοκία, του δείχνει τη στοργή Του, του απάντα εν πράξη, και το ικανοποιεί.

Βεβαίως και δεν παραμένει η παραμικρή αμφιβολία ότι: Η παράκληση του Ένδοξου Απόστολου (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του), η οποία είναι οικουμενική και καλύπτει όλο το σύμπαν, τις σημαντικότερες ικεσίες και δεήσεις όλων των οντοτήτων και ιδιαίτερα του ανθρώπου, επικαλούμενος όλα τα θεία ονόματα και θείες ιδιαιτερότητες που συσχετίζονται με την αιωνιότητα του υπερπέραν, έχοντας πάρει πίσω του όλους τους απεσταλμένους προφήτες -οι οποίοι είναι οι ήλιοι, τα αστέρια και οι στρατηγοί της ανθρωπότητας-  λένε «Άμιν, Άμιν» στην παράκληση Του αυτή. Παράλληλα με αμέτρητες ευχές για ειρήνη και ευλογίες το κάθε μέλος των πιστών Του (Ούμμα) καθημερινά, λένε άμιν, άμιν στην παράκληση Του αυτή, και ταυτόχρονα το σύνολο όλων των οντοτήτων συμμετέχουν στην παράκληση αυτή και λένε «Ναι! Ω Κύριε Επιμορφωτή! (Rab), Δώσε Του αυτό που ζητά! Και εμείς αυτό ζητάμε!». Κάτω από αυτές τις αδιάσειστες συνθήκες τα θεία ονόματα, ο Αποκρινόμενος των ικεσιών (Mucib), ο Ακούων εις Πάντων (Semî) και ο Οικτίρμων (Rahim), δίνουν απάντηση στην ερώτηση μας λέγοντας ότι, ακόμα και μόνο η παράκληση του Μουχάμμεντ(Σ.Α.Ου) για την αιωνιότητα και την αιώνια μακαριότητα, ως αιτία από τις αιτίες της ανάστασης, είναι αρκετός λόγος για την δημιουργία του Παραδείσου και του υπερπέραν· τα οποία για τον Αλλάχ είναι εύκολα όσο και η δημιουργία της άνοιξης.

Και εφόσον βλέπουμε ξεκάθαρα όπως η μέρα δείχνει τον ήλιο ότι: ένας διοικητής πίσω από το πέπλο των συνολικών θανάτων και αναστάσεων που εναλλάσσονται με τις εποχές πάνω στη γη, γράφει πάνω της, τις ομάδες των φυτών και ζώων -που σαν τριακόσιες χιλιάδες βιβλία, παρουσιάζουν τα τριακόσιες χιλιάδες δείγματα και πρότυπα της ανάστασης και εξάπλωσης πάνω στη σελίδα της γης- με μια τέτοια ευταξία που λες και αυτή η μέγα υδρόγειος είναι ένας κήπος, με μια ευκολία όσο ενός δέντρου, και γράφει επίσης την τέλεια και μεγαλοπρεπή άνοιξη με την ευκολία και διακόσμηση ενός λουλουδιού. Καθώς αυτή η θεία Πένα της Δύναμης του Αλλάχ τα γράφει όλα μαζί, το ένα μέσα στο άλλο, χωρίς να τα μπερδεύει, χωρίς να ανακατεύει τα τόσο πολύπλοκα, και παρόλη την ομοιότητα που κατέχουν τα γράφει χωρίς ακαταστασία, χωρίς κανένα λάθος και σφάλμα, με μια τελειότητα, ευταξία, και νόημα. Και καθώς μια απέραντη ευσπλαχνία, μια ατελείωτη σοφία που υφίσταται σε αυτή την μεγαλειότητα, έχει παραχωρήσει αυτό το μέγα σύμπαν στον άνθρωπο ως μια οικία του, το έχει στολίσει, το έχει εφοδιάσει θέτοντάς τον ως κυρίαρχο και χαλίφη αυτής της γης. Επιπλέον του έχει εμπιστευτεί την μέγα ιερή παρακαταθήκη, την οποία τα βουνά και οι ουρανοί απέφυγαν να αποδεχτούν. Επιπλέων του έχει παραχωρήσει σε κάποιο επίπεδο την επίβλεψη των υπόλοιπων έμβιων, και το ότι, τον έχει ανεβάσει στο ύψιστο αξίωμα τιμώντας τον με τον θείο Πανάγαθο Λόγο Του(Hitâbât-ı Sübhâniyye), και το ότι, σε όλα τα επ’ ουράνια διατάγματα Του έχει υποσχεθεί την μακαριότητα και την αιωνιότητα, τότε βεβαίως και δεν παραμένει η παραμικρή αμφιβολία ότι: Τα θεία ονόματα και τίτλοι του Αλλάχ, ο  Ζωογονόν, ο Αναγεννόν (Muhyî),  Ο Δίδων των Θανάτων (Mümît), ο Αιωνίως Ζωντανός (Hayy), Ο Αιωνίως Υπάρχων (Kayyûm), Ο Ισχυρός, Παντοδύναμος (Kadîr) και Ο Παντογνώστης (Alîm) απαντάνε στην αρχική μας ερώτηση που απευθύναμε στον Δημιουργός μας (Hâlik) ανακοινώνοντας ότι: Ναι! θα ανοίξει και θα πλάσει για αυτούς τους εκλεκτούς και τιμημένους ανθρώπους, αυτόν τον τόπο της αιώνιας ευτυχίας το οποίο είναι τόσο εύκολο για την δύναμη του όσο και η δημιουργία της άνοιξης, και πράγματι θα φέρει το τέλος του κόσμου και την ανάσταση.

Ναι, μια δύναμη η οποία πλάθει τα δείγματα ανάστασης και εξάπλωσης τριακοσίων χιλιάδων ειδών ζώων και φυτών κάθε άνοιξη, αναδημιουργώντας όλα τα δέντρα και τις ρίζες των φυτών, και εάν φέρναμε αντιμέτωπα στη φαντασία μας και παρατηρούσαμε την κάθε χιλιετία που έζησε η κάθε κοινότητα του Μουχάμμεντ και του Μουσά(Είθε να έχουν την ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ), θα βλέπαμε ότι μας επιδεικνύουν τα χίλια δείγματα και στοιχεία της ανάστασης και εξάπλωσης σε δύο χιλιάδες εποχές της άνοιξης[1]. Και το να αμφισβητεί κανείς την υλική ανάσταση από μια τέτοια δύναμη, είναι χίλιες φορές τύφλωση και ανοησία.

Και εφόσον οι είκοσι τέσσερις χιλιάδες απεσταλμένοι προφήτες, οι οποίοι είναι οι πιο περίφημοι της ανθρωπότητας, βασιζόμενοι στις χιλιάδες υποσχέσεις περί της αιώνιας ευτυχίας και την αιωνιότητα του υπερπέραν, και τις επαγγελίες του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), ομόφωνα έχουν ανακοινώσει και επικυρώσει την αλήθεια αυτή και με τα θαύματα τους έχοντας αποδείξει την ορθότητα τους, υπογράφουν την ίδια πραγματικότητα μαζί με τους άπειρους άγιους, ενάρετους και ευσεβείς. Ασφαλώς  μια τέτοια πραγματικότητα γίνεται αυταπόδεικτη σαν τον ήλιο και  οι αμφισβητούντες καταλήγουν να είναι παράφρονες.

Ναι, όπως για παράδειγμα, το πόρισμα και οι γνώμες δύο ειδημόνων περί κάποιας επιστήμης ή τέχνης, αναιρεί τις αντίθετες γνώμες και πορίσματα χιλιάδων ατόμων που δεν είναι ειδικοί σε αυτό το θέμα, ακόμα και αν  είναι επιστήμονες ή και ειδήμονες πάνω σε κάποια άλλη επιστήμη ή τέχνη. Επίσης, το ίδιο ισχύει όταν δύο μάρτυρες ισχυρίζονται για παράδειγμα, ότι έχουν δει την ημισέληνο την παραμονή του μήνα Ραμαζάν, ή ότι «Πάνω στην επιφάνια της γης υφίσταται ένας κήπος με καρπούς που μοιάζουν με κονσέρβα γάλακτος και ονομάζεται Ινδοκάρυδο». Οι δυο αυτοί μάρτυρες με την απόδειξη των ισχυρισμών τους  υπερισχύουν σε χίλιους απαρνητές οι οποίοι μόνο διαψεύδουν. Διότι, ο ισχυριζόμενος μόνο με το που θα δείξει ένα ινδοκάρυδο ή το μέρος όπου βρίσκεται, πανεύκολα θα αποδείξει τον ισχυρισμό του. Ενώ ο αρνητής που τον διαψεύδει παρά μόνο εάν πραγματοποιήσει μια εξιχνιαστική έρευνα και ψάξει όλη την υδρόγειο και  δείξει ότι δεν υπάρχει πουθενά, μόνο τότε είναι δυνατόν να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Έτσι λοιπόν και αυτός ο οποίος προ-αναγγέλλει και αποδεικνύει τον τόπο της αιώνιας ευτυχίας, με την παρουσίαση ενός μόνο του ίχνους, μιας σκιάς του όπως το σινεμά, ή ένα στοιχείο του τόπου αυτού, κερδίζει τον ισχυρισμό του. Ενώ  αυτός που το αρνείται και το διαψεύδει μόνο με την όραση και επίδειξη ολόκληρου του σύμπαντος και όλων των χρόνων από την προ αιωνιότητα μέχρι και το άπειρον, θα είναι σε θέση να αποδείξει τον δικό του ισχυρισμό και άρνηση. Γι αυτό το σημαντικό μυστήριο οι εξερευνητές επιστήμονες έχουν ομόφωνα αποδεχτεί ως βασική αρχή ότι «όταν κάποιο θέμα δεν αφορά κάποιο συγκεκριμένο σημείο, αλλά αφορά όλο το σύμπαν, όπως οι πραγματικότητες της πίστης, τότε οι αρνήσεις και οι διαψεύσεις δεν μπορούν να αποδειχτούν- εκτός  εάν κάτι είναι εντελώς παράλογο.»

Με βάση αυτήν την οριστική πραγματικότητα λοιπόν, καθώς οι αντίθετες ιδέες των χιλιάδων φιλόσοφων θα έπρεπε να μην προκαλούν την παραμικρή αμφισβήτηση και αμφιβολία σε θέματα της πίστης απέναντι σε έναν έμπιστο αγγελιοφόρο, σύγκρινε σε τι βαθμό ανοησίας και παράνοιας βρίσκεται κανείς όταν πέφτει σε αμφιβολίες με τις διαψεύσεις μερικών τυφλών φιλόσοφων που η διανόηση τους έχει ξεπέσει στα μάτια τους, και άσχετων προς την πνευματικότητα, άκαρδων, αφιλότιμων οι οποίοι τολμούν να διαψεύσουν τους είκοσι τέσσερις χιλιάδες μάρτυρες [απεσταλμένους προφήτες] τους φερέγγυους αγγελιοφόρους, τους αμέτρητους ειδήμονες και άπειρους εμπειρογνώμονες και αξιόπιστους ανθρώπους που εξερευνούν και επαληθεύουν και  ομόψυχα συμφωνούν και μεταβιβάζουν τις αρχές της πίστης. 

Και εφόσον μαρτυρούμε με τα μάτια μας σαν τη μέρα, πως περικλείει  εμάς και το περιβάλλον μας μια οικουμενική ευσπλαχνία και μια ζωτική ευεργεσία και μια αδιάλειπτη περιποίηση. Βλέπουμε επίσης τα έργα και τις εκδηλώσεις μιας τρομερής επιμορφωτικής ηγεμονίας, μιας λεπτής ύψιστης δικαιοσύνης και τις πράξεις μιας ένδοξης και αυστηρής Μεγαλειότητας. Επιπροσθέτως, παρατηρούμε μια σοφία η οποία τοποθετεί σε ένα μόνο δέντρο τόσα ευεργετήματα όσο το σύνολο των φύλλων και καρπών του, και μια ευσπλαχνία η οποία παραχωρεί σε κάθε άνθρωπο τόσα αγαθά και οφέλη  όσα και τα αναρίθμητα όργανα, τα αισθήματα  και οι ικανότητες του, και ταυτόχρονα μια ένδοξη και ευεργετική δικαιοσύνη η οποία από την μια προστατεύει το δίκαιο ακόμα και της παραμικρής ύπαρξης, από την άλλη δίνει σφοδρά χαστούκια στους ανυπάκουους λαούς του Νουχ (Νώε), του Χουντ, του Σαλίχ(Είθε η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί τους), όπως και στα έθνη του Άντ, Σεμούντ και Φιραβούν (Φαραώ), όπου με την ύψιστη ευγλωττία του ακόλουθου εδαφίου μας ανακοινώνει:     

وَمِنْ اٰيَاتِهٖٓ اَنْ تَقُومَالسَّمَٓاءُوَالْاَرْضُبِاَمْرِهٖ ثُمَّاِذَادَعَاكُمْدَعْوَةًمِنَالْاَرْضِاِذَٓا اَنْتُمْ تَخْرُجُون   [«Και ομοίως είναι από τα εδάφιά Του ότι ο ουρανός και η γη στέκονται με την εντολή Του. Έπειτα Αυτός όταν θα σας καλέσει με μια εντολή αυτοστιγμή θα βγείτε από τους τάφους σας.» Κουράν, Ρουμ, 30.25] 

Ναι, όπως για παράδειγμα, οι υπάκουοι φαντάροι οι οποίοι βρίσκονται μέσα σε δύο στρατώνες σε κατάσταση ανάπαυσης με το κάλεσμα ενός αξιωματικού προσέρχονται στον ήχο της σάλπιγγας ένοπλοι και έτυμοι για να λάβουν τα καθήκοντα τους, έτσι ομοίως όποτε ο Εξοχότατος Αρχάγγελος Ισραφίλ,(Είθε η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του), με τη σάλπιγγα του καλέσει τους κοιμηθέντες με θάνατο μέσα στους τεράστιους στρατώνες του Προ-Αιώνιου Μονάρχη (Sultan-ı Ezelî) που είναι οι ουρανοί και η γη, τότε μονομιάς υπακούοντας αυτοί θα πετάγονται αμέσως έξω και θα φορούν τις υλικές στολές των σωμάτων τους. Και αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύεται και μας αναπαρίσταται κάθε άνοιξη πάνω στον στρατώνα της γης, όπου με τη σάλπιγγα του αγγέλου της βροντής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα υπάρχοντα μέσα στον στρατώνα αυτόν εκφύονται προς τα έξω. Όλα αυτά λοιπόν καθώς μας περιγράφουν τη μεγαλειότητα της Κυριαρχίας του Κύριου Επιμορφωτή και Συντηρητή Αλλάχ (Saltanat-ı Rubûbiyet), βεβαίως, και εξάπαντα, πέραν πάσης αμφιβολίας, (όπως έχει αποδειχτεί και στον Δέκατο Λόγο) μας δείχνει ότι αυτή η ευσπλαχνία, αυτή η σοφία, αυτή η χάρη, αυτή η δικαιοσύνη και αυτή η Αιώνια Κυριαρχία Του (Saltanat-ı Sermediye), βεβαίως και χρίζει και επιθυμεί την κτίση του τόπου του υπερπέραν, την ανάσταση και εξάπλωση. Η αντίθετη περίπτωση θα μετέτρεπε αυτό το απέραντο Κάλλος της Ευσπλαχνίας (Cemâl-i Rahmet) σε μια απέραντη ασχήμια και ασπλαχνία, και αυτήν την απέραντη σοφία, σε απέραντα ατελή, παράλογη και ανώφελη σπατάλη, αυτήν την τόσο ευγενή χάρη, σε οδυνηρή προδοσία, αυτήν την τόσο ισορροπημένη και δίκαιη δικαιοσύνη σε τρομερή τυραννία. Άρα λοιπόν δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση, κανένας νους δεν θα έδινε την παραμικρή πιθανότητα, ότι θα επέτρεπε αυτή η απόλυτη Κυριαρχία του Κύριου Επιμορφωτή και Συντηρητή Αλλάχ (Rubûbiyet), να καταρρεύσει η τόσο ισχυρή και μεγαλειώδης Αιώνια Κυριαρχία Του, να εξαφανιστεί αυτή η δόξα της μεγαλειότητας Του λερώνοντας την με αδυναμία, ατέλεια και απερισκεψία με το να μην πραγματοποιήσει την ανάσταση. Αυτό είναι εκατό φορές παράλογο, και είναι μια παράνοια απίθανη εκτός κάθε ορίου πιθανότητας.

Διότι, το πόσο ανελέητη ασπλαχνία είναι, να αφανίσει αιωνίως τον άνθρωπο τον οποίο τρέφει τόσο λεπτά και στοργικά, και του οποίου στα χαρακτηριστικά του νου  και της καρδιάς του έχει ενθέσει τον πόθο για μια παντοτινή ευτυχία, για μια αιωνιότητα του υπερπέραν και  πόσο παράλογο είναι, να σπαταλήσει ολοσχερώς, χωρίς καμία ευεργεσία, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, ανώφελα με έναν απροσδιόριστο θάνατο δίχως ανάσταση, τα χιλιάδες ωφέλιμα χαρακτηριστικά και όλες του τις ιδιαιτερότητες και εκατοντάδες σοφίες και ευεργεσίες που έχουν τοποθετηθεί μόνο στο μυαλό του· και να δείξει -επ’ ουδενί- την αδυναμία και άγνοια Του μην τηρώντας τις χιλιάδες υποσχέσεις και εκφοβισμούς Του, πόσο αντίθετα λοιπόν είναι όλα αυτά για τη μεγαλειότητα της κυριαρχίας Του, και την τελειότητα της επιμόρφωσης Του (Rubûbiyet). Είναι πλέον ευνόητο από κάθε ευσυνείδητο ον. Παρομοίως  μπορείς να συγκρίνεις εσύ σύμφωνα με τα παραπάνω πώς θα άρμοζε αυτό με την θεία χάρη και δικαιοσύνη Του…

Να λοιπόν, στην ερώτηση μας περί την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν, που κάναμε στον Δημιουργό (Hâlık) μας, τα ονόματα ο Πολυεύσπλαχνος (Rahman), ο Κατεξοχήν Σοφός (Hakîm), ο Δικαίων (Âdil), ο Γενναιόδωρος (Kerîm) και ο Απόλυτος Κυρίαρχος (Hâkim) μας δίνουν την προαναφερόμενη απάντηση, και μας αποδεικνύουν την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν τόσο ξεκάθαρα σαν το φώς του ήλιου και χωρίς καμία αμφιβολία.

Και εφόσον βλέπουμε με τα μάτια μας ότι: Υπάρχει και κυριαρχεί μια τέτοια περιεκτική και ύψιστη διαφύλαξη (Hafîziyyet) η οποία παίρνει υπό διαφύλαξη όλες τις μορφές, τα συμβάντα του κάθε έμβιου ον και πράγματος, το βιβλιάριο των φυσικών τους καθηκόντων, τα φυλλάδια των πράξεων τους περί ψαλμών που εκφωνούν με τη γλώσσα της φύσης τους προς τα θεία πανέμορφα ονόματα, και τα καταγράφει και τα αποθηκεύει πάνω σε άυλες πλάκες, στους κόκκους και στους σπόρους, στις δυνάμεις της μνήμης τους -που συνιστούν μικρά δείγματα της κύριας επουράνιας πλάκας του πεπρωμένου (levh-i mahfuz)- και ιδίως στη μνήμη του ανθρώπινου νου η οποία είναι μια πολύ μικρή μα και πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη, και σε όλους τους υλικούς και άυλους καθρέπτες. Έπειτα, όταν έρχεται η κατάλληλη εποχή φανερώνει και με υλικό τρόπο στα μάτια μας όλες αυτές τις άυλες γραφές, και με τη δύναμη εκατομμύριων στοιχείων, δειγμάτων και ειδών, κάθε άνοιξη -η οποία είναι μονάχα ένα λουλούδι της δύναμής Του- με τις δισεκατομμύρια γλώσσες των λουλουδιών της, αναγγέλλει τη μέγα άνοιξη και ανακοινώνει σε όλο το σύμπαν την εκπληκτική πραγματικότητα της ανάστασης που έγκειται μέσα στο μυστήριο του εδαφίου وَاِذَاالصُّحُفُنُشِرَتْ […τότε που θα αποκαλυφθούν και θα εκδοθούν τα βιβλία των πράξεων. Κουράν, Τεκβίρ, 81.10] Και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει πανίσχυρα ότι, όλα τα πράγματα και πρωτίστως το ανθρώπινο είδος δεν έχουν δημιουργηθεί ώστε να αφανιστούν, να εκμηδενιστούν και να καταστραφούν στο «τίποτα», και ιδιαίτερα η ανθρωπότητα και όλα τα έμβια όντα δεν προορίζονται για εκτέλεση, αλλά για να προβιβαστούν στην αιωνιότητα και έχοντας εξαγνίσει τους εαυτούς τους, να εισέλθουν με τις έμφυτες ικανότητες τους στο μόνιμο και αιώνιο καθήκον τους. 

 Ναι, κάθε άνοιξη παρατηρούμε τα άπειρα φυτά που έχουν πεθάνει στη συντέλεια της εποχής του φθινοπώρου, ότι στην ανάσταση της άνοιξης το κάθε δέντρο, η κάθε ρίζα, ο κάθε σπόρος, ο κάθε κόκκος, εκφράζοντας το συγκεκριμένο εδάφιο  وَاِذَاالصُّحُفُنُشِرَتْ […όταν εκδοθούν οι σελίδες. Κουράν, Τεκβίρ, 81.10]  ερμηνεύει ένα νόημα του· και με την ιδιαίτερή του γλώσσα παρουσιάζει ένα μέλος παρόμοιο με τα δείγματα των υπηρεσιών που τέλεσε τα προηγούμενα χρόνια, μαρτυρώντας με αυτόν τον τρόπο αυτή τη μεγαλειότητα της θείας Διαφύλαξης (Hafîziyyet). Παράλληλα δείχνοντας τις τέσσερις σπουδαιότατες πραγματικότητες του ακόλουθου εδαφίου هُوَالْاَوَّلُوَالْاٰخِرُوَالظَّاهِرُوَالْبَاطِنُ, [Κουράν, Ελ-Χαντίντ, 57.03], απανταχού μας διδάσκει αυτήν τη διαφύλαξη παντελώς και την ανάσταση ευαπόδεικτη και αδιαμφισβήτητη  σαν την άνοιξη. 

 Οι εκδηλώσεις αυτών των τεσσάρων ονομάτων λαμβάνουν χώρα πάνω στη μικρότερη μέχρι και την ευρύτατη ύπαρξη. Για παράδειγμα, όπως ένας σπόρος ο οποίος είναι η προέλευση ενός δέντρου, αποτελεί την έκφανση του ονόματος  اَلْاَوَّلُ [Ελ-Έββελου: Ο Πρώτος-η Αρχή όλων των υπάρξεων Αλλάχ], είναι σαν ένα περιεκτικό κουτάκι το οποίο εμπεριέχει το απόλυτα τελειοποιημένο πρόγραμμα, τους  άρτιους εξοπλισμούς για την κατασκευή και όλους τους όρους για την διαμόρφωσή αυτού του δέντρου. Και με αυτό τον τρόπο μαρτυρεί και αποδεικνύει  την μεγαλειότητα της θείας Διαφύλαξης (Hafîziyyet).

Ενώ ο καρπός του δέντρου, ο οποίος αποτελεί την έκφανση του ονόματος وَالْاٰخِرُ [Βελ-Άχιρου: Ο Τελευταίος- το Τέλος όλων των υπάρξεων Αλλάχ]  είναι ένα σεντούκι το οποίο περιέχει τον κατάλογο όλων των έμφυτων προγραμματισμένων υπηρεσιών που έχει πραγματοποιήσει το δέντρο με τους σπόρους του, την λίστα των ενεργειών του  και τις αρχές της επόμενης ζωής τους. Και με αυτό τον τρόπο μαρτυρεί την θεία Διαφύλαξη (Hafîziyyet) στον ύψιστο βαθμό. 

Ενώ η εξωτερική υλική μορφή του δέντρου, η οποία αποτελεί την έκφανση του ονόματος وَالظَّاهِرُ  [Βεζ-Ζάχιρου: Η εξωτερική, φανερές ιδιότητες του Αλλάχ], έχει διακοσμηθεί με μια τόσο ομοιόμορφη, αριστοτεχνική και πλουμιστή παραδεισένια ενδυμασία, με ποικίλα κοσμήματα και λαμπερά κεντήματα που λες και είναι ένα φόρεμα  εβδομήντα χρωμάτων των χουροί του παραδείσου. Και έτσι εκδηλώνει τη μεγαλειότητα της  θείας Δύναμης(azamet-i Kudret), την τελειότητα της θείας Σοφίας (Kemâl-i Hikmet) και την ομορφιά της θείας Ευσπλαχνίας (Cemâl-i Rahmet) που ενυπάρχει μέσα στην θεία Διαφύλαξη (Hafîziyyet) του Αλλάχ.

Ενώ ο εσωτερικός μηχανισμός του δέντρου ο οποίος αποτελεί την έκφανση του ονόματος وَالْبَاطِنُ [Βελ-Μπάτηνου: Η εσωτερική, καλυμμένη ή άγνωστη ιδιότητα του Αλλάχ] είναι ένα τέτοιο εύτακτο, τέλειο και θαυματουργό εργοστάσιο, ένας πάγκος εργασίας, ένα χημείο, ένα οργανωμένο καζάνι αποθεμάτων που δεν αφήνει κανένα κλαδί, καρπό και φύλλο δίχως τροφή, και μας παρουσιάζει σαν τον ήλιο, την Απόλυτη θεία Δύναμη (Kudret), την Δικαιοσύνη (Adâlet), την Ομορφιά της θείας Ευσπλαχνίας (Cemâl-i Rahmet) και θείας Σοφίας (Hikmet) που ενυπάρχει μέσα στη θεία Διαφύλαξη (Hafîziyyet) του Αλλάχ.

Έτσι ακριβώς λοιπόν, η υδρόγειος από την άποψη των εποχών ενός χρόνου, είναι ένα δέντρο. Με την εκδήλωση του ονόματος Ελ-Έββελου [Ο Πρώτος των υπάρξεων Αλλάχ], όλοι οι σπόροι και τα άνθη τα οποία έχουν κατατεθεί το φθινόπωρο στη θεία Διαφύλαξη (Hafîziyyet) του Αλλάχ, αποτελούν ένα τετράδιο των υπηρεσιών, μικροσκοπικές σελίδες των πράξεων που είχαν εκτελέσει το προηγούμενο καλοκαίρι,  κατάλογοι των αρχών που προέρχονται από το θείο πεπρωμένο, τα εγχειρίδια των θείων διαταγμάτων περί οργάνωσης των εκατομμυρίων κλαδιών, κλωναριών, καρπών και ανθισμένων δέντρων που φοράει σαν ένα σεντόνι της άνοιξης η πρόσοψη της γης. Αυτό λοιπόν μας εκδηλώνει ξεκάθαρα ότι, ο Διαφυλάττων και Κάτοχος κάθε Δύναμης και Γενναιοδωρίας (Hafîz-i Zülcelâl-i Vel'ikrâm), ενεργεί με μια άπειρη δύναμη, δικαιοσύνη, σοφία και ευσπλαχνία. 

Η τελική ευθεία αυτού του δέντρου της Γης, σε ένα χρόνο, είναι ότι, το δεύτερο φθινόπωρο τοποθετώντας σε μικροσκοπικά κουτάκια και σωματίδια όλα τα καθήκοντα που έχει τελέσει αυτό το δέντρο, όλους τους έμφυτους ψαλμούς που έχουν ψάλει προς τα θεία πανέμορφα ονόματα,  όλες τις σελίδες των πράξεων που μπορούν να εκδοθούν στην ανάσταση της ερχόμενης άνοιξης, τα παραδίδει στο χέρι της σοφίας του Διαφυλάττων και Κάτοχου κάθε Δύναμης Αλλάχ (Hafîz-i Zülcelâl). Με αυτόν τον τρόπο διαβάζει το όνομα του هُوَالْاٰخِرُ [χούβελ-Άχιρου: Αυτός είναι ο Τελευταίος των υπάρξεων] στην πρόσοψη του σύμπαντος με άπειρες γλώσσες.

Και η υλική μορφή του δέντρου της Γης, στρώνει τα τραπέζια της θείας Ευσπλαχνίας (Rahmâniyet), της θείας Σίτισης (Rezzakıyyet), της θείας Ελεημοσύνης (Rahîmiyyet), και θείας Γενναιοδωρίας (Kerîmiyyet) στα έμβια όντα, με τα τριακόσια χιλιάδες δείγματα και στοιχεία της ανάστασης,  που είναι τα τριακόσια χιλιάδες διάφορα είδη ανθών και μαζί με όλα αυτά ψέλνει και υμνεί το όνομα هُوَالظَّاهِرُ [χούβεζ-Ζάχιρου: Αυτός είναι ο Καταφανής!] τόσες φόρες, όσες είναι και οι αριθμοί των καρπών, των ανθών και τροφών του έκαστου δέντρου, και στο σύνολο τους  επιδεικνύουν έτσι την πραγματικότητα του εδαφίου  وَاِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ σαν τη μέρα.

Η εσωτερική όψη αυτού του μεγαλοπρεπούς δέντρου της Γης είναι επίσης ένα τέτοιο καζάνι και ένας πάγκος εργασίας όπου αμέτρητοι, άπειροι εύτακτοι μηχανισμοί και οργανωμένα εργοστάσια λειτουργούν με απόλυτη προσοχή και τάξη: μαγειρεύουν χίλιους τόνους από ένα γραμμάριο, και σιτίζουν τους πεινασμένους. Και λειτουργεί με μια τέτοια απόλυτη ευταξία και προσοχή ώστε δεν αφήνει την παραμικρή πρόσβαση της όποιας σύμπτωσης. Όπως κάποιοι άγγελοι ψέλνουν με εκατό χιλιάδες γλώσσες, παρόμοια στη λειτουργία της εσωτερική όψη της Γης, το όνομα هُوَالْبَاطِنُ [χούβελ-Μπάτηνου: Αυτός λειτουργεί την κάθε εσωτερική, καλυμμένη ή άγνωστη ιδιότητα του κάθε τι.], έτσι και παρόμοια ανακοινώνει και επιδεικνύει αυτήν την πραγματικότητα με χίλιους τρόπους.

Επίσης, όπως η Γη είναι σαν ένα δέντρο που σε διάστημα ενός χρόνου έχει κάνει τα τέσσερα αυτά ονόματα ένα κλειδί για το όνομα ο  Διαφυλάττων (Hafîziyyet), και αυτό με τη σειρά του ένα κλειδί για την πύλη της ανάστασης, έτσι ακριβώς, από την άποψη της συνολικής ζωής της Γης, είναι σαν ένα άψογο δέντρο του οποίου οι καρποί στέλνονται στο παζάρι του υπερπέραν. Και αποκαλύπτει  μια τέτοια εκδήλωση, έναν τέτοιο καθρέπτη, έναν τέτοιο δρόμο της ανάστασης μέσω αυτών των τεσσάρων ονομάτων τα οποία το μυαλό μας αδυνατεί  να συλλάβει και να περιγράψει το πλάτος αυτής της οδού. Θα πούμε ωστόσο μόνο το εξής: Λόγου χάρη οι δείκτες ενός ρολογιού μιας εβδομάδας, μοιάζουν μεταξύ τους, καθώς τα δευτερόλεπτα αποδεικνύουν τα λεπτά, και τα λεπτά τις ώρες, και οι ώρες τις ημέρες. Αυτός που βλέπει την κίνηση των δευτερολέπτων, είναι υποχρεωμένος να αποδεχτεί και την κίνηση των υπόλοιπων γραναζιών. Ακριβώς έτσι, οι μέρες οι οποίες μετρούν τα δευτερόλεπτα της Γης τα οποία είναι ένα μέγα ρολόι του Παντοδύναμου Δημιουργού (Hâlık-ı Zülcelâl), τα λεπτά τα οποία μετρούν τα έτη, οι ώρες οι οποίες δείχνουν τους αιώνες και οι μέρες οι οποίες μας γνωστοποιούν τις εποχές, όλα συμφωνούν μεταξύ τους, και όλα επαληθεύουν ο ένας τον άλλον. Προς απάντηση στην ερώτηση μας λοιπόν, περί την μεταθανάτιο ζωή του υπερπέραν, που κάναμε στον Δημιουργό(Hâlık) μας, το Όνομα Του ο Διαφυλάττων(Hafîz), μαζί με τα Ονόματα Του, هُوَالْاَوَّلُوَالْاٰخِرُوَالظَّاهِرُوَالْبَاطِنُ [χούβελ –Έββελου, βελ-Άχιρου, βεζ-Ζάχιρου, βελ-Μπάτηνου] μας αποκαλύπτουν όπως προαναφέραμε, με τη βεβαιότητα της ημέρας που ακολουθεί τη νύχτα, και της άνοιξης που ακολουθεί τον χειμώνα και με άπειρα άλλα στοιχεία ότι, μετά τη σκοτεινή νύχτα του χειμώνα αυτής της πρόσκαιρης γης, θα έρθει οπωσδήποτε μια αιώνια άνοιξη και μια διαρκή αυγή.

Και εφόσον, βλέπουμε με τα μάτια μας και αντιλαμβανόμαστε με το νου μας ότι:

Ο άνθρωπος είναι,

Ο τελικός και ο πιο περιεκτικός καρπός αυτού του σύμπαντος,

Και από άποψη της ιδιότητας του Μουχάμμεντ Αλεïχί - Σαλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του) ο ουσιαστικός του σπόρος.

Το υπέρτατο στοιχείο της βίβλου (Κουράν) του σύμπαντος.

Το θρονικό εδάφιο (Αγιέτ αλ κιουρσί) που φέρει το Ύψιστο όνομα του Αλλάχ (Ίσμι Αζάμ).

Ο  εκλεκτότερος  καλεσμένος του παλατιού του σύμπαντος.

Ο δραστικότερος αξιωματικός υπέρ των υπόλοιπων κατοίκων αυτού του παλατιού.

Ο εξοπλισμένος με χιλιάδες τέχνες και επιστήμες υπεύθυνος και θορυβώδης επιθεωρητής.

Ο αρμόδιος επίβλεψης των εσόδων και εξόδων, της φύτευσης και καλλιέργειας του κήπου, του χωραφιού στη γειτονιά της Γης, της πόλης του σύμπαντος.

Ένας επιθεωρητής πάνω στον τόπο της Γης της χώρας του σύμπαντος, ο οποίος βρίσκεται υπό την αυστηρή παρακολούθηση του Προ-Αιώνιου και Αιώνιου Βασιλιά, και ίσως ένας  χαλίφης της Γης.

Ένας διαχειριστής, του οποίου η παραμικρή και η μέγιστη πράξη καταγράφεται. 

Ένας καθολικός δούλος, ο οποίος είναι εντεταλμένος να πραγματοποιήσει τα πολύ ευρεία καθήκοντα. 

Αυτός ο οποίος  έχει δεχτεί να πάρει στους ώμους του την μέγα παρακαταθήκη την οποία οι ουρανοί, η γη και τα βουνά απέφυγαν να αποδεχτούν,

 Και με την οποία άνοιξαν δύο δρόμοι μπροστά του, όπου με τον έναν καταντά ο πιο άθλιος όλων των όντων και με τον άλλο ο πιο ευτυχής.

Ο τιμημένος με το να αντικατοπτρίζει το Ύψιστο όνομα Του Σουλτάνου του σύμπαντος, και  ο σφαιρικός  καθρέπτης όλων των ονομάτων Του.

Ο πιο διανοούμενος και ο αποκλειστικός δέκτης του λόγου Του Πανάγαθου και ο εκλεκτός   Του  συνομιλητής.

Ο πιο ενδεής ανάμεσα στα έμβια όντα του σύμπαντος. 

Ένας απελπισμένος ο οποίος μέσα στην απέραντη φτώχια και αδυναμία που φέρει, οι άπειρες φιλοδοξίες και επιθυμίες του πλήττονται συνεχώς από τους αναρίθμητους  εχθρούς και τα βλαβερά πράγματα.

Ο πιο πλούσιος από άποψης  ικανοτήτων, μα και ο πιο πικραμένος από άποψη της απόλαυσης της ζωής  και που του είναι ανακατωμένες με τρομερά βάσανα. 

Ο πιο ενδεής  και λάτρης της αιωνιότητας, και ο πιο άξιος και αντάξιος της αιωνιότητας.

Ένας ικέτης που παρακαλεί με άπειρους τρόπους για μια αδιάλειπτη και αιώνια ευτυχία, έτσι ώστε όλες οι απολαύσεις όλου του κόσμου και να του δινόταν, δεν θα ικανοποιούσε αυτή του την επιθυμία για την αιωνιότητα.

Ένα μυστήριο της πλάσης, ένα εξαίσιο θαύμα της Δύναμης Του Έξοχου (Kudret-i Samedaniyye),  ο οποίος αγαπάει σε βαθμό αφοσίωσης  Αυτόν που του προσφέρει  και  κάνει να Τον αγαπήσουν και γίνεται και αγαπητός.

Αυτός που εμπεριέχει όλο το σύμπαν μέσα του, και όλα τα ανθρώπινα προσόντα του μαρτυρούν ότι είναι πλασμένος για να πάει στην αιωνιότητα, και αυτός ο οποίος με όλες αυτές τις είκοσι  οικουμενικές πραγματικότητες δένεται στο όνομα Ο Αληθής (Hakk), του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk).

Και ετούτοι οι άνθρωποι, των οποίων όλες οι πράξεις αποθηκεύονται συνεχώς και οι δραστηριότητες τους που αφορούν όλο το σύμπαν καταγράφονται με τους γραφείς αγγέλους του ονόματος Ο Διαφυλάττων (Hafîz), -του Ένδοξου Διαφυλάττων  και (Hafîz-i Zülcelâl) Ο Οποίος βλέπει και ακούει τη παραμικρή επιθυμία του παραμικρού έμβιου όντος και του απαντάει εν πράξει- αφού είναι τιμημένοι με το συγκεκριμένο όνομα περισσότερο από κάθε άλλη ύπαρξη … Βεβαίως και χωρίς τη παραμικρή αμφιβολία, και με βάση τις είκοσι προαναφερόμενες αδιάψευστες πραγματικότητες, οπωσδήποτε θα υφίσταται μια μέγα ανάσταση  και απόλυτη  εξάπλωση  στο  υπερπέραν  κόσμο.        

  Και δεόντως του ονόματος ο Δικαίων (Hakk), θα λάβει την αμοιβή των προ-υπηρεσιών του, μα και την ποινή των σφαλμάτων του. Και θα υποστεί ανάκριση και εξέταση όλων των μικρών και μεγάλων πράξεων του, που έχουν καταγραφεί στο όνομα του Διαφυλάττων (Hafîz). Και θα ανοίξουν οι πύλες της αιώνιας απόλαυσης στον τόπο της αιωνιότητας, μα και οι πύλες των φυλακών της αιώνιας δυστυχίας. Και όντας αυτός ένας αξιωματικός ο οποίος έχει διοικήσει πολλές ομάδες σε αυτόν τον κόσμο και κάποιες φορές παρεμβαίνοντας  έχει ανακατέψει τα πράγματα, δεν θα μπει στο χώμα, να κρυφτεί και να κοιμηθεί χωρίς να ξανά ξυπνήσει και χωρίς να ανακριθεί για κάθε του πράξη.

Ειδάλλως, μια σοφία η οποία ακούει τη φωνή της μύγας και της απαντάει εν πράξη, δίνοντάς το δικαίωμα της ζωής της, και όπως μαρτυρεί κιόλας η ευταξία που παρατηρείται στο φτερό της, δεν επιτρέπεται η σπατάλη ούτε όσο το φτερό μιας μύγας· και η ίδια εκείνη σοφία  να μην ακούει τις δεήσεις (που τελούνται κατά φύση με τη γλώσσα των προαναφερόμενων είκοσι πραγματικοτήτων) των άπειρων ανθρώπων που διεκδικούν την αιωνιότητα οι οποίες τραντάζουν την γη και τους ουρανούς σαν κεραυνούς, και να σπαταλήσει εξολοκλήρου τα εφόδια και όλες τις ανθρώπινες ικανότητες που συντελούν τις προαναφερόμενες πραγματικότητες μαζί με όλες τις επιθυμίες και προσδοκίες τους που απλώνονται στην αιωνιότητα, και όλα τα δεσμά του σύμπαντος που τροφοδοτούν αυτές τις ικανότητες και επιθυμίες, είναι μια τέτοια αδικία και μια τόσο απίθανη ανελέητη ασχήμια που: Όλη η ύπαρξη η οποία διαλαλεί τα ονόματα, ο Δικαίων (Hakk), ο Διαφυλάττων (Hafîz), ο Σοφός (Hakîm), ο Οικτίρμων (Rahîm), και ο Κάτοχος και  πηγή του  Κάλλους (Cemîl) το απορρίπτουν και το καταδικάζουν δηλώνοντας ότι κάτι τέτοιο είναι εκατό φορές αδύνατο και κατά χίλιες όψεις παράλογο.

Να λοιπόν στην ερώτηση μας για τη μεταθανάτιο ζωή στο υπερπέραν, που απευθύναμε στον ίδιο το Δημιουργό (Hâlık) μας, τα θεία  ονόματα Του,  ο Δικαίων (Hakk), ο Διαφυλάττων (Hafîz), ο Σοφός (Hakîm), ο Κάτοχος και πηγή του Κάλλους (Cemîl) και ο Οικτίρμων Αλλάχ (Rahîm) μας απαντούν λέγοντας: «Όπως εμείς είμαστε η απόλυτη πραγματικότητα και η αλήθεια, και όπως όλες οι υπάρξεις που μας εκδηλώνουν είναι πιστά και αληθινά, έτσι ακριβώς και αδιαμφισβήτητα  η Ανάσταση  είναι  πραγματικότητα  και  αλήθεια.»

Και εφόσον… 

Θα συνέχιζα να γράφω, αλλά λόγω του ότι είναι καταφανές σαν το φώς του ηλίου, το περιορίζω εδώ.

Ως εκ τούτου, εάν παραθέσεις τα προαναφερόμενα παραδείγματα και τις πραγματικότητες που έχουν αποτυπωθεί με τα «εφόσον», θα καταλάβεις ότι το κάθε ένα από τα εκατό ίσως χίλια πανέμορφα ονόματα του Αληθή και Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk) που καθρεπτίζονται στο σύμπαν, καθώς με τις εκδηλώσεις και τους αντικατοπτρισμούς τους πάνω στις υπάρξεις επιδεικνύουν ολοφάνερα τον Κάτοχο αυτών των ονομάτων, έτσι ακριβώς δείχνουν και αποδεικνύουν καθοριστικά και την Ανάσταση και τον μεταθανάτιο τόπο του υπερπέραν.

Και όπως Ο Κύριος και Επιμορφωτής (Rab) μας, απαντάει στην ερώτησή που απευθύναμε  στο Δημιουργό (Hâlık) μας, δίνοντας μια ιερή και οριστική απάντηση με όλα τα διατάγματα και τις βίβλους Του που έχει αποστείλει και με όλα τα πανέμορφα ονόματα Του, παράλληλα αφήνει και τους αγγέλους Του να μιλήσουν την δικιά τους γλώσσα και να δηλώσουν με το δικό τους τρόπο ότι: «Σας δηλώνουμε και σας βεβαιώνουμε ότι από τον καιρό του Αντέμ (Αδάμ) έχουν λάβει χώρα εκατοντάδες μεγάλα συμβάντα που συμφωνούν και στηρίζουν  την συνάντηση σας με εμάς και τα πνεύματα, μα και άπειρα στοιχεία και τεκμήρια τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη και τις προσευχές των αγγέλων και των πνευμάτων. Και το γεγονός ότι εμείς ταξιδεύουμε στα σαλόνια του υπερπέραν και  στα διάφορα διαμερίσματα του, ομόφωνα το έχουμε δηλώσει στους αξιωματικούς σας στη συνάντησή μας και συνέχεια το λέμε. Και σας διαβεβαιώνουμε οριστικά ότι, βεβαίως και όλα αυτά τα αιώνια και τέλεια σαλόνια που ταξιδεύουμε και οι τόποι και τα παλάτια που έχουν ετοιμαστεί και διακοσμηθεί δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι προορίζονται για να στεγάσουν σπουδαίους και σημαντικούς καλεσμένους.»

Και εφόσον ο Δημιουργός (Hâlık) μας, έχει διορίσει τον Άραβα Μουχάμμεντ Αλεïχίς Σαλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του) ως ο μεγαλύτερος δάσκαλος, ο απόλυτα τέλειος καθηγητής και ως ο καταλληλότερος οδηγητής που δεν μπερδεύεται και ούτε μπερδεύει, και τον έχει αποστείλει ως ο τελευταίος Του απεσταλμένος, τότε και εμείς πρέπει πρώτα από κάθε άλλο να ρωτήσουμε σε  αυτόν το Δάσκαλο, την ερώτηση που κάναμε στον Δημιουργό (Hâlık) μας. Έτσι ώστε η γνώση μας (ilmelyakîn), να ανέρθει στο επίπεδο της αυτόπτης  γνώσης (aynelyakîn), και ύστερα της βιωματικής γνώσης (hakkalyakîn). Διότι, Αυτός ο Ίδιος ως ένα θαύμα του Κουράν, με χιλιάδες θαύματα -το κάθε ένα από τα οποία είναι σαν ένα παράσημο που Του έχει δοθεί από τον Δημιουργό (Hâlık) μας- καθώς αποδεικνύει ότι το Κουράν είναι η αλήθεια και ο λόγος του Αλλάχ, και το Κουράν επίσης, με τις σαράντα θαυματουργές του ιδιαιτερότητες, ως ένα θαύμα αυτού του Προσώπου ταυτόχρονα  δείχνει ότι Αυτός είναι ο ολόσωστος και αληθής Απεσταλμένος του Αλλάχ (Resûl ullah). Kαι ύστερα οι δύο μαζί, ο ένας με την γλώσσα του υλικού κόσμου (κατά τη διάρκεια όλης Του της ζωής και υπό την επιβεβαίωση όλων των απεσταλμένων προφητών και αγίων)   και ο άλλος με την γλώσσα του άυλου κόσμου (υπό την επιβεβαίωση όλων των επ’ ουράνιων διαταγμάτων και πραγματικοτήτων του σύμπαντος) ισχυρίζονται και αποδεικνύουν με χίλια εδάφια την αλήθεια της Ανάστασης. Και επομένως, ασφαλώς και γίνεται αντιληπτή και κατανοητή η αλήθεια αυτή όπως ο ήλιος και η μέρα.

Μάλιστα, ένα ζήτημα τόσο παράξενο, τόσο τρομερό και εκτός των ορίων του νου όπως η Ανάσταση,  λύνεται και γίνεται κατανοητό παρά μόνον με τα μαθήματα αυτών των δύο θαυμάσιων δασκάλων.   

Ο λόγος που στις προηγούμενες κοινότητες των προφητών δεν υπήρχαν ανάλογες εξηγήσεις όπως του Κουράν είναι διότι, εκείνες τις εποχές η ανθρωπότητα βρισκόταν σε νομαδικό και πρωτόγονο επίπεδο. Μαθήματα αναλυτικών εξηγήσεων δεν γίνονται σε αυτό το στάδιο.    

Ως αποτέλεσμα: Εφόσον  τα πανέμορφα ονόματα του Αληθές και Δικαίων Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), χρίζουν και απαιτούν την ύπαρξη του υπερπέραν, τότε βεβαίως και όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν αυτά τα ονόματα, αποδεικνύουν επίσης κατά κάποιο τρόπο και την ύπαρξη του υπερπέραν. Και εφόσον, οι άγγελοι ειδοποιούν ότι έχουν δει το υπερπέραν και τα διαμερίσματα του αιώνιου κόσμου, τότε βεβαίως και όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν την ύπαρξη και τα προσκυνήματα των αγγέλων, πνευμάτων και ψυχών, αναγκαστικά μαρτυρούν και την ύπαρξη του υπερπέραν. Και εφόσον, μετά από την ενάδα και μοναδικότητα του Αλλάχ, ο κυριότερος και συνεχής αγώνας και ισχυρισμός του Μουχάμμεντ Αλεïχίς-Σαλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του) είναι η Ανάσταση, τότε βεβαίως και όλα τα θαύματα και τα στοιχεία που αποδεικνύουν την προφητεία και ορθότητά Του, συνεπώς μαρτυρούν με έναν τρόπο και τον ερχομό και την ύπαρξη της Ανάστασης. Και εφόσον το εν τέταρτο του Κουράν είναι περί της ανάστασης και το υπερπέραν, και το αποδεικνύει με χίλια εδάφια, και το προειδοποιεί, τότε βεβαίως και όλα τα τεκμήρια οι αποδείξεις και τα στοιχεία που αποδεικνύουν και μαρτυρούν την πραγματικότητα και ορθότητα του Κουράν, αποδεικνύουν και μαρτυρούν επίσης την επαλήθευση, έναρξη  και ύπαρξη του υπερπέραν.

Να δες λοιπόν, το πόσο ισχυρή και οριστική είναι αυτή η αρχή της πίστης (στο υπερπέραν)…  
 
[1] Η κάθε προηγούμενη άνοιξη έχει πεθάνει, έχει έρθει το τέλος της, και η κάθε ερχόμενη άνοιξη είναι η ανάσταση της.