Από την Εικοστή Επιστολή-Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΡΑΣΗ

(Από την Εικοστή Επιστολή)

Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΡΑΣΗ:  وَلَهُالْحَمْدُ [Για Αυτόν είναι οι Δοξολογίες]

Δηλαδή: Σε αυτόν ανήκουν όλες οι ευχαριστίες, οι δοξολογίες, άξιος όλων των αίνων και της ευγνωμοσύνης είναι μόνο Αυτός [Αλλάχ]. Επομένως, όλα τα αγαθά είναι δικά Του και βγαίνουν από το δικό Του θησαυροφυλάκιο. Όσο για το θησαυροφυλάκιο, είναι ατέλειωτο. Να λοιπόν, η  φράση αυτή αναγγέλλει τα εξής  καλά νέα:

«Ω ανθρωπότητα! Μην υποφέρεις με την αποχώρηση των αγαθών. Διότι το θησαυροφυλάκιο του ελέους είναι ανεξάντλητο. Μην σπαράζεις από τον πόνο που ο ίδιος προκαλείς ενδιατρίβοντας την αποχώρηση των απολαύσεων. Διότι ο καρπός αυτός της δωρεάς είναι ο καρπός ενός απέραντου ελέους. Αφού το δέντρο της είναι αέναο, τότε και να φύγει ο καρπός, αντικαθίσταται με άλλους. Εάν σκεφτείς με ευγνωμοσύνη ότι μέσα στην απόλαυση της ίδιας της δωρεάς βρίσκεται μία ελεήμονα χάρη εκατό φορές πιο απολαυστικότερη, θα είσαι σε θέση να αυξήσεις την απόλαυση στο εκατονταπλάσιο. Όπως για παράδειγμα, μέσα στην απόλαυση ενός μήλου το οποίο σου το έχει δωρίσει ένας ένδοξος βασιλιάς, απολαμβάνεις μια τέτοια βασιλική φιλοφρόνηση που σου προσφέρεται και την νοιώθεις, η οποία είναι εκατό και χίλιες φορές πιο απολαυστική από το ίδιο το μήλο. Με τον ίδιο τρόπο, μέσα από τη φράση وَلَهُالْحَمْدُ [Για Αυτόν είναι οι Δοξολογίες] δηλαδή, μέσω των δοξασμών και ευχαριστιών, δηλαδή νιώθοντας την αγαθοεργία μέσω των αγαθών, δηλαδή αναγνωρίζοντας τον Απονομέα Μουνίμ Αλλάχ και συλογιζόμενος τα αγαθά Του, δηλαδή μέσω του στοχασμού της φιλοφρόνησης αυτής της ευσπλαχνίας Του, της εύνοιας της στοργής Του και της συνέχισης της αγαθοεργίας Του, σου ανοίγεται η πόρτα μιας τέτοιας πνευματικής ευχαρίστησης, χίλιες φορές γλυκύτερης από ότι η ίδια η δωρεά.

⚛⚛⚛

Άκου, ω άγιε μου φίλε! Ο Ύψιστος Αληθής Χακκ Αλλάχ, σε έχει φέρει από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και από τις τόσες πολλές μορφές και καταστάσεις της ύπαρξης σε έχει φέρει στην ύψιστη από αυτές μορφή ανθρώπου με την ιδιότητα πιστού (μουσουλμάνου). Καθεμία από τις τόσο διαφορετικές καταστάσεις σου που έχεις μεταβληθεί, οι συμπεριφορές και οι στάσεις σου που έχεις δείξει ανάμεσα στο σημείο εκκίνησης σου μέχρι τη τελευταία μορφή που έχεις φτάσει, έχουν καταγραφεί στο βιβλίο των αγαθών που ανήκουν σε εσένα. Από αυτήν την άποψη, πάνω στην ταινία του χρονικού διαστήματος που εσύ έχεις περάσει, έχουν αραδιαστεί αγαθά πολύτιμα σαν διαμάντια που τη κάνουν να μοιάζει σαν ένα περιδέραιο ή ένα σχεδιάγραμμα σαν ευρετήριο των ποικίλων εκείνων αγαθών.

Παράλληλα μ’ αυτό όμως, σχετικά με την κάθε στάση, κατάσταση, συμπεριφορά της περασμένης οντότητάς σου, θα ανακριθείς για τα εξής: «Με ποιο τρόπο έφτασες σ’ αυτά τα αγαθά; Πώς τα δικαιώθηκες; Διεξήγαγες τις ευχαριστίες και δοξασίες τους;». Διότι οι καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα, υποβάλλονται σε ερωτήσεις. Ενώ αυτά που παραμένουν ως πιθανότητες και δεν πραγματοποιούνται, δεν υποβάλλονται σε ερωτήσεις. Οι καταστάσεις που έχεις περάσει είναι γεγονότα. Οι μελλοντικές σου καταστάσεις είναι ανύπαρκτες. Ευθύνη έχει η ύπαρξη, η ανυπαρξία δεν έχει. Τότε λοιπόν είναι πράγματι εύλογο και αναγκαίο να εκπληρώσεις τις δοξασίες και ευχαριστίες των αγαθών του παρελθόντος σου, τις οποίες δεν έχεις εκτελέσει.             

⚛⚛⚛

(Από το Πέμπτο Σημείωμα

Της Τριακοστής Αναλαμπής)

         Ναι, όπως ο σκοπός και η συνέπεια αυτής της ζωής είναι η αιώνια ζωή, και ένας καρπός της είναι η ευχαριστία, η  λατρεία, η δοξασία και η αγάπη προς Αυτόν τον Ζωοποιό που έχει αιώνια ζωή και χορηγεί τη ζωή [Χάη και Μουχγί Αλλάχ]  και όπως είναι ένας καρπός της ζωής συνάμα είναι και ο σκοπός του σύμπαντος. Και να! Κατάλαβε απ’ αυτό ότι, όσοι λένε πως ο σκοπός αυτής της ζωής είναι: «Να ζεις με άνεση, να απολαμβάνεις απερίσκεπτα και να επωφελείσαι από τα αγαθά με επιπολαιότητα!» εξυβρίζουν το αγαθό με μια αρκετά άσχημη αμορφωσιά και με τρόπο απαρνητικό -ίσως και άπιστο- προσβάλλοντας και περιφρονώντας αυτό το πολύ πολύτιμο αγαθό της ζωής και το δώρο της συνείδησης και τη χάρη του νου.