Τέταρτο Σημείο

ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΗΜΕΙΟ: Μια από τις πολλές  εμβρίθειες της νηστείας του Ένδοξου Ραμαζάν είναι σχετικά με την επιμόρφωση του ίδιου του ατόμου (ναφς) του ανθρώπου:

Το ναφς του ανθρώπου θέλει να είναι ελεύθερο και αδέσμευτο και αυτήν την αντίληψη έχει. Ακόμη μάλιστα, επιθυμεί ενδόμυχα μια υποθετική θεότητα και να ενεργεί κατά το κέφι του, αδέσποτα. Δε θέλει να σκέφτεται ότι ανατρέφεται με αναρίθμητα αγαθά. Ιδίως, αν έχει περιουσία και δύναμη και αν έχει βοηθήσει η απερισκεψία, τα κατάσχει ολοσχερώς όπως τον κλέφτη και καταπίνει σαν ζώο τα θεία αγαθά.

Έτσι λοιπόν, στο Ένδοξο Ραμαζάν, από τον πλουσιότερο έως τον πιο φτωχό, το άτομο-το ναφς του καθενός κατανοεί ότι: Δεν είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης αλλά είναι κτίσμα του Αλλάχ, δεν είναι ελεύθερος αλλά είναι δούλος. Αν δε διαταχθεί, δεν μπορεί να κάνει ούτε την πιο απλή κίνηση, δεν μπορεί να απλώσει το χέρι του στο νερό. Και γι’ αυτό η υποθετική του θεότητα που έχει για τον εαυτό του έρχεται σε ρήξη, παίρνει τη συμπεριφορά του δούλου και έρχεται στο πραγματικό του καθήκον, την ευχαριστία.