Έβδομο Σημείο

ΕΒΔΟΜΟ ΣΗΜΕΙΟ: Μια από τις πολλές εμβρίθειες της νηστείας του Ραμαζάν είναι σχετική με το κέρδος που έχει το ανθρώπινο είδος, το οποίο έρχεται στον κόσμο αυτό για καλλιέργεια και για εμπορία:

Στο Ένδοξο Ραμαζάν, η ανταμοιβή -σαβάμπ της καθεμιάς θεάρεστης πράξης αντιστοιχεί με χίλιες. Το κάθε γράμμα του Πάνσοφου Κουράν, -σύμφωνα με τις ρητές ανακοινώσεις  των χαντίθ-, έχει δέκα ανταμοιβές -σαβάμπ, μετράει για δέκα καλές πράξεις, αποφέρει δέκα καρπούς του Παραδείσου. Όμως στο Ένδοξο μήνα Ραμαζάν, κάθε γράμμα Του ανταμείβεται όχι μόνο με δέκα, αλλά με χίλια, ενώ τα εδάφια όπως το Αϊετούλ-Κιούρσι, κάθε του γράμμα με χιλιάδες -σαβάμπ. Στις Παρασκευές του Ένδοξου Ραμαζάν οι ανταμοιβές είναι ακόμα πιο καρποφόρες. Και στη νύχτα του Λεϊλέ-ι Καντίρ, η ανταμοιβή του ενός γράμματος ίσως περνάει τις τριάντα χιλιάδες -σαβάμπ.

Ναι, Το Πάνσοφο Κουράν, που δίνει για κάθε γράμμα τριάντα χιλιάδες αιώνιους καρπούς, παίρνει την ισχύ ενός φωτεινού δέντρου Τούμπα του Παραδείσου, έτσι ώστε στο Ένδοξο Ραμαζάν, αποφέρει εκατομμύρια αιώνιους καρπούς στους πιστούς.

Ορίστε, έλα να δεις αυτό το ιερό, αιώνιο, κερδοφόρο εμπόριο, παρακολούθησε και συλλογίσου, αυτοί που δεν εκτιμούν την αξία αυτών των γραμμάτων, σε τι βαθμό  ανυπολόγιστης ζημιάς βρίσκονται.

Ιδού, το Ένδοξο Ραμαζάν, είναι μια πολύ κερδοφόρα έκθεση για την εμπορία του υπερπέραν και  ένα παζάρι. Και για την εσοδεία του άλλου κόσμου, είναι ένα έδαφος πολύ εύπορο.  Για τη βλάστηση των πράξεων, είναι σαν τη βροχή του Απρίλη της άνοιξης. Και απέναντι στην Θεία Κυριότητα και Ηγεμονία είναι σαν μια λαμπρή, ιερή παρέλαση της λατρείας της ανθρωπότητας. Και για τον λόγο αυτό, για να μην μπει ο άνθρωπος στον πειρασμό των ανώφελων και απερίσκεπτων ζωωδών επιθυμιών του ατόμου -ναφς, όπως το φαγητό και το ποτό, του έχει επιβληθεί η νηστεία. Σαν να βγαίνει για κάποιο διάστημα από την ζωώδη μορφή, και να μπαίνει σε μια κατάσταση αγγέλου. Ή επειδή κάνει εμπόριο για το υπερπέραν, αφήνοντας τις εγκόσμιες του ανάγκες για ένα διάστημα, είναι σαν να παίρνει τη μορφή ενός πνευματικού ανθρώπου, την υπόσταση ενός πνεύματος με φαινομενική σάρκα. Με τη νηστεία του, καθρεπτίζει κατά κάποιον τρόπο εκείνη την ιδιότητα του Σαμέντ, [Αλλάχ]  που δεν έχει ανάγκη κανέναν και τα πάντα Τον έχουν ανάγκη.

Ναι, το Ένδοξο Ραμαζάν, σ’ αυτόν τον εφήμερο κόσμο, μέσα σε μια εφήμερη και σύντομη ζωή, περιλαμβάνει και αποδίδει έναν αιώνιο βίο και μια μακριά μόνιμη ζωή του υπερπέραν. 

Μάλιστα, ένα μόνο Ραμαζάν μπορεί να αποφέρει καρπούς ίσους με ογδόντα χρόνια ζωής.  Ενώ η νύχτα του Λεϊλέ-ι Καντίρ, σύμφωνα με ρητές δηλώσεις του Κουράν, ότι είναι πιο ευεργετική και από χίλιους μήνες αποτελεί μια ακράδαντη απόδειξη στο μυστήριο αυτό.

Ναι, όπως ένας βασιλιάς, στο διάστημα της ηγεμονίας του κάθε χρόνο, είτε με τον λόγο που αναλαμβάνει τον θρόνο, είτε με κάποια άλλη μεγαλοπρεπή και λαμπρή έκφανση της ηγεμονίας του, κάποιες μέρες τις ανακηρύσσει ως γιορτή. Ύστερα την ημέρα εκείνη,  μεταχειρίζεται τους πολίτες του όχι στη σφαίρα γενικών κανόνων αλλά με ιδιαίτερες  προσφορές, με άμεση επαφή χωρίς εμπόδια,  και με ειδικά φιλοφρονήματα και εξαιρετικές πράξεις, και τον άξιο και πιστό λαό του τον οδηγεί απευθείας στην ιδιαίτερη του εύνοια.

 Έτσι το ίδιο ακριβώς, ο Προαιώνιος και Αιώνιος Βασιλιάς [που η ύπαρξη Του δεν έχει αρχή και τέλος, ο Αλλάχ], Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Μονάρχης των δεκαοχτώ χιλιάδων κόσμων, έχει αποκαλύψει και έχει στείλει κάτω το Πάνσοφο Κουράν, το οποίο είναι το διάταγμα υψηλής δόξας και κοιτάζει και αναφέρεται με εύνοια προς εκείνους τους δεκαοχτώ χιλιάδες κόσμους, μέσα στο Ένδοξο μήνα Ραμαζάν. Ασφαλώς, και δεόντως της σοφίας, το Ραμαζάν εκείνο, παίρνει την ισχύ μιας ιδιάζουσας Θείας γιορτής,  μιας επίδειξης του  Ύψιστου Αληθούς Κυρίου -Χακκ [Αλλάχ], και μιας πνευματικής συγκέντρωσης. Αφού το Ραμαζάν είναι μια γιορτή σαν και αυτή, σαφώς και θα γίνει διαταγή της νηστείας ώστε να απομακρύνει σε κάποιο βαθμό τους ανθρώπους, από τις ζωώδεις και ευτελείς ασχολίες.

Και η πιο ιδανική νηστεία, είναι αυτή που πραγματοποιείται σε όλο τον ανθρώπινο μηχανισμό και τις αισθήσεις του, όπως το στομάχι, έτσι και στο μάτι του, στο αυτί του, στην καρδιά, τη φαντασία του, και στη σκέψη του. Δηλαδή, με το να προσπαθεί να τα απομακρύνει από πράγματα που του έχουν τελεστή απαγορευμένα και από τα  ανώφελα, και να κατευθύνει κάθε του αίσθηση να εφαρμόσει την προσωπική  του λατρεία.

Για παράδειγμα, να κάνει τη γλώσσα του να νηστεύει, αποσπώντας την από το ψέμα, τη συκοφαντία  και από άσχημες εκφράσεις. Και εκείνη τη γλώσσα, να την απασχολεί με πράγματα, όπως η ανάγνωση του Κουράν, η εξύμνηση και προσευχή, απαγγελία του σαλαβάτ -στέλνοντας χαιρετισμούς στον Προφήτη Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου) και του ιστιγφάρ-ζητώντας άφεση για τις αμαρτίες του.

Για παράδειγμα, απαγορεύοντας στο μάτι του να κοιτάει στους ξένους άντρες/γυναίκες κάτι που του είναι απαγορευμένο θρησκευτικά  και το αυτί του από το να ακούει άσχημα πράγματα  και αντί για αυτά να κατευθύνει το μάτι του στα  διδακτικά πράγματα και το αυτί του να ακούει το σωστό και τον Αληθή λόγο του Κουράν… το ίδιο και με τα υπόλοιπα του όργανα και τις αισθήσεις να κρατάει κατά κάποιο τρόπο νηστεία. Ούτως ή άλλως, το στομάχι, επειδή είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο, αν μείνει άδειο διαμέσου της νηστείας, τα άλλα μικρά εργαστήρια μπορούν να συμμορφωθούν με ευκολία στην υποταγή αυτού.