ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1

ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠّٰﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤٰﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣٖﻴﻢِ

Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ

(Στο όνομα του Αλλάχ, του Πολυεύσπλαχνου Ραχμάν, του Οικτίρμονος Ραχίμ)

    Τα πεντακόσια αντίγραφα αυτού του δοκιμίου μαζί με την προσθήκη του, εξετάστηκαν επί δύο χρόνια ακριβώς, πριν από δέκα χρόνια, από την πλευρά του κακουργιοδικείου της πόλης Ντενίζλι και της Άγκυρας, όπου ομόφωνα έχουν αποφασίσει για την αθωότητα τους και την επιστροφή τους σε εμάς. Αυτό δείχνει ότι, το έργο αυτό είναι μια πραγματικότητα του Κουρ’άν και αποτελεί  ένα μεγάλο προστατευτικό τοίχος απέναντι στην φοβερή καταστροφική συμφορά  αυτής της εποχής. Για το λόγο αυτό, το προσφέρουμε στο δικαστήριο, στη νομαρχία και στο αστυνομικό διαμέρισμα αυτής της ευλογημένης πόλης. Εάν κριθεί κατάλληλο, ας τυπωθεί με την καινούρια γραφή ώστε να γίνει  αφορμή για την λύτρωση των πολιτών από τους πνευματικούς κινδύνους που έρχονται από έξω. 

    Αυτή τη φορά διαλογίστηκα αυτό το δοκίμιο με προσοχή. Πράγματι διαπίστωσα σε βαθμό μαρτυρίας ότι είναι όντος άξιο των εγκρίσεων του Ιμάμ-ι Αλή (Ρ.Α: Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από αυτόν) - και άλλων οσίων οι οποίοι συνυπογράφουν την έγκρισή του εκθέτοντας  σημεία από το άγνωστο. Η δυσχέρεια που περνάμε τώρα, εκατό φορές μεγαλύτερη κι αν ήτανε, πάλι είναι πολύ φτηνή. Και κατάλαβα ότι είναι απαραίτητο να την αντιμετωπίσουμε όχι με δυστυχία και παράπονο αλλά με ευχαρίστηση και δοξολογία.

Σαΐντ Νουρσί 

Σημείωμα: Αυτή η σελίδα είναι ένα ακριβές απόσπασμα γραμμένο με την παλιά γραφή και έχει πολλαπλασιαστεί όπως ήταν με πολυγράφο. Οι εκφράσεις «πεντακόσια αντίτυπα»  και «πριν από δέκα χρόνια» ανήκουν σε αυτό.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ 

    Δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν όλα τα θέματα αυτού του σημαντικότατου δοκιμίου. Αλλά ούτε κανείς μένει χωρίς μερίδιο. Κάποιος που μπαίνει σε ένα μεγάλο κήπο τα χέρια του δεν είναι δυνατόν να φτάσουν όλα τα φρούτα που υπάρχουν μέσα σ’ αυτό. Όμως του αρκεί η ποσότητα  που έρχεται στα χέρια του. Ο κήπος αυτός δεν υπάρχει μόνο γι’ αυτόν αλλά ενδεχομένως υπάρχουν μερίδια και  οφέλη αυτών, των οποίων τα χέρια τους είναι μακρύτερα. 

    Υπάρχουν πέντε αιτίες που κάνουν δύσκολη την κατανόηση αυτού του δοκιμίου: 

   Η Πρώτη:  Έχω γράψει τις δικές μου μαρτυρίες, ανάλογα με τη δική μου κατανόηση και για τον εαυτό μου. Δεν τα έχω γράψει σύμφωνα με την κατανόηση και τις αντιλήψεις των άλλων, όπως τα άλλα βιβλία. 

   Η Δεύτερη: Για το λόγο ότι·  με τη χάρη της αντανάκλασης του Υψηλότατου Ονόματος (İsm-i Azam) η πραγματικότητα της Θείας Ενότητας (Τevhid) έχει περιγραφτεί με τον τελειότερο τρόπο, και ότι τα θέματα του είναι αρκετά ευρέα και αρκετά βαθιά και μερικές φορές αρκετά μεγάλα, που δεν μπορεί ο καθένας να τα κατανοήσει μονομιάς.  

  Η Τρίτη: Επειδή το εκάστοτε θέμα αποτελεί μια μεγάλη και εκτεταμένη πραγματικότητα, προκειμένου να μην διαμελιστεί αυτή η πραγματικότητα, μερικές φορές μια μόνο πρόταση εκτείνεται σε μια ολόκληρη σελίδα ή και ένα φύλλο. Προς ενίσχυση ενός μόνο τεκμηρίου   μεσολαβούν πολλές εισαγωγές και προεισαγωγές.

     Η Τέταρτη: Δεδομένου ότι το κάθε ένα από τα περισσότερα θέματα (του βιβλίου) κατέχει πολλά τεκμήρια και στοιχεία, στην περίπτωση όπου δέκα ή  και είκοσι τεκμήρια υπάγονται σε μια μοναδική απόδειξη τότε το θέμα επεκτείνεται με αποτέλεσμα  οι περιορισμένες αντιλήψεις να αδυνατούν να το συλλάβουν. 

    Η Πέμπτη: Μαζί με το γεγονός ότι μόνο με την χάρη και ευλογία του μήνα Ραμαζάν έχω καθρεφτίσει τα ιερά φώτα αυτού του δοκιμίου, και ενώ ήμουν εξαθλιωμένος από μερικές πτυχές και το σώμα μου πλήττονταν από πολλές ασθένειες, όντας λοιπόν σε αυτήν την κατάσταση, το βιβλίο γράφτηκε με βιασύνη και δεν θεωρήσαμε αναγκαίο να αναθεωρήσουμε το πρώτο πρόχειρο. Επίσης λόγω του ότι όταν το έγραφα αισθάνθηκα ότι δεν έγραφα με δική μου βούληση και θέληση, δεν μου φάνηκε σωστό να το διορθώσω και να το διαμορφώσω σύμφωνα με τη δική μου γνώμη, με αποτέλεσμα να πάρει μια δυσνόητη κατά κάποιον τρόπο μορφή. Παράλληλα μπήκαν πολλά αραβικά αποσπάσματα στο κείμενο. Έτσι ώστε η Πρώτη Εξέχουσα Θέση που είναι γραμμένη εξ΄ ολοκλήρου στα αραβικά αφαιρέθηκε από εδώ για να γίνει ένα ανεξάρτητο έργο. 

    Αυτό το δοκίμιο, μαζί με αυτές τις πέντε αιτίες που το καθιστούν δύσκολο και ελλιπές, κατέχει μια τόση μεγάλη σπουδαιότητα που, ο Ιμάμ-ι Αλή (Ρ.Α: Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από αυτόν)  στις προφητείες του περί του αγνώστου, είδε και ονόμασε το συγκεκριμένο δοκίμιο ως «Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά» δηλαδή «Το Υπέρτατο Στοιχείο» και ως «Ασά-ι Μουσά» δηλαδή  «Η Ράβδος του Μωϋσή». Και ανάμεσα από τα ποικίλα δοκίμια του Ρισαλέ-ι Νούρ κοίταξε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το συγκεκριμένο, και έστρεψε τα βλέμματα προς αυτό. ([1]-Υποσημείωση) Αυτό το Δοκίμιο του Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά είναι μια πραγματική ερμηνεία του Υπέρτατου  Εδαφίου του Κουρ`αν (Ελ Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά)  και ταυτόχρονα είναι  Η Έβδομη Ακτίνα (του βιβλίου «Οι Ακτίνες» της Συλλογής του Ρισαλέ-ι Νουρ) η οποία και επονομάζεται από τον Εξοχότατο Ιμάμη (Ρ.Α) ως  Η Ράβδος του Μουσά (Μωϋσή).  

    Αυτή η Έβδομη Ακτίνα αποτελείται από μια Εισαγωγή και δύο Εξέχουσες Θέσεις. Η εισαγωγή θέτει τέσσερα σημαντικά θέματα. Η Πρώτη Εξέχουσα Θέση γνωστοποιεί το αραβικό τμήμα της ερμηνείας του Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά, ενώ η Δεύτερη Εξέχουσα Θέση εκθέτει και πραγματεύεται τις αποδείξεις, τη μετάφραση και το νόημα εκείνου. 

     Παρά το γεγονός ότι η εισαγωγή που ακολουθεί έχει εξηγηθεί περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται, η επιμήκυνση της σε τέτοιο βαθμό πραγματοποιήθηκε χωρίς την βούληση μου. Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει μια ανάγκη και γι’ αυτό γράφτηκε έτσι. Ίσως και μερικοί να θεωρήσουν πολύ μικρή αυτή τη μεγάλη εισαγωγή. 

Σαΐντ   Νουρσί

 
([1]-Υποσημείωση): Όντως, οι προφητείες του Ιμάμ-ι Αλή (Ρ.Α: Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από αυτόν) σχετικά με το Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά επιβεβαιώθηκαν πλήρως με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη πόλη Ντενίζλι. Διότι η κρυφή εκτύπωση αυτού του δοκιμίου έγινε μια αφορμή για την φυλάκισή μας. Και η θριάμβευση της ιερής και πολύ ισχυρής του πραγματικότητας έγινε σημαντική αιτία για την απαλλαγή και την απελευθέρωσή μας. Και φανέρωσε  στα μάτια την προφητεία του Ιμάμ-ι Αλή (Ρ.Α: Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από αυτόν), και απέδειξε ότι η προσευχή που είχε κάνει αναφορικά μ’εμάς λέγοντας وَبِاْلآيَةِالْكُبْرَىاَمِنِّىمِنَالْفَجَتِ  δηλαδή «…με την βοήθεια του Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά, προστάτεψε με από τον αιφνίδιο θάνατο…» έγινε αποδεκτή.