Η πραγματικότητα της «Ευσπλαχνίας»

Η Δεύτερη Πραγματικότητα:

      Είναι αυτή που παρατήρησε ο ταξιδιώτης μας στον τρίτο σταθμό και είναι η πραγματικότητα της «Ευσπλαχνίας» (Rahmaniyet)  

     Δηλαδή, παρατηρούμε με τα ίδια μας τα μάτια, ότι υπάρχει κάποιος, ο Οποίος έχει γεμίσει όλη τη γη με χιλιάδες δώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα τραπέζι ευσπλαχνίας όπου εκατοντάδες χιλιάδες ξεχωριστά απολαυστικά εδέσματα έχουν ταξινομηθεί πάνω του, και έχει μετατρέψει το εσωτερικό της γης σε έναν ενιαίο τόπο αποθήκευσης των χιλιάδων πολύτιμων αγαθών της Στοργικότητας (Rahîmiyet) και Ηγεμονίας (Hakîmiyet) Του. Και με την περιστροφή της γης, κάθε έτος, σαν ένα εμπορικό καράβι φορτώνει τις καλύτερες από τις χιλιάδες προμήθειες οι οποίες είναι απαραίτητες για τους ανθρώπους και τις ζωές τους, από τον κόσμο του αγνώστου σαν ένα πλοίο ή τρένο, ενώ κάθε άνοιξη, μας αποστέλλει τα εφόδια και τα ενδύματα μας σαν ένα βαγόνι που τα μεταφέρει. Μας περιποιείται με απόλυτη στοργή. Και μαζί με αυτά για να επωφεληθούμε από όλα αυτά τα δώρα και αγαθά, μας έχει δώσει επίσης, εκατοντάδες και χιλιάδες ορέξεις, ανάγκες, αισθήματα, ευαισθησίες, και διάθεση.                              

     Ναι, όπως έχει εξηγηθεί και αποδειχτεί στην Τετάρτη Ακτίνα, στην ερμηνεία του εδαφίου Hasbiye όπου εκφράζεται ο εφησυχασμός που προέρχεται  από την καταφυγή στην κηδεμονία του Αλλάχ, μας έχει δώσει ένα τέτοιο στομάχι που απολαμβάνει αμέτρητα αγαθά. 

    Και μας έχει χαρίσει μια τέτοια ζωή, που μέσω των αισθημάτων της, επωφελείται -σαν ένα τραπέζι αγαθών-  από τα άπειρα αγαθά αυτού του μεγάλου υλικού κόσμου. 

      Και μας έχει απονείμει μια τέτοια ανθρωπότητα, που μέσω των οργάνων όπως ο νους και η καρδιά, τέρπεται από τις άπειρες προσφορές του εγκόσμιου και πνευματικού κόσμου. 

    Και μας έχει γνωστοποιήσει ένα τέτοιο Ισλάμ που λαμβάνει αέναο  πνευματικό φως από τα θησαυροφυλάκια  του ορατού  και του αόρατου κόσμου. 

     Και μας έχει υποδείξει μια τέτοια πίστη  που μας κάνει να επωφελούμαστε και να φωτιζόμαστε από τα απεριόριστα  πνευματικά φώτα  και δωρεές των κόσμων της γης και του υπερπέραν. 

       Το σύμπαν αυτό, λες και είναι ένα παλάτι που έχει στολιστεί από τη μεριά της ευσπλαχνίας με άπειρες αξιοπερίεργες αντίκες και  πολύτιμα αντικείμενα. Και τα κλειδιά που ανοίγουν τα σεντούκια και τους σταθμούς αυτού του παλατιού, έχουν παραχωρηθεί στα χέρια του ανθρώπου, και όλες οι ανάγκες και τα αισθήματα που θα τον κάνουν να επωφεληθεί από όλα αυτά, έχουν τοποθετηθεί στη φύση (fıtrat) του.                          

    Βεβαίως και μια τέτοια ευσπλαχνία -που έχει καλύψει τον επίγειο αυτό κόσμο, τον κόσμο του υπερπέραν και τα πάντα- ασφαλώς και είναι ο αντικατοπτρισμός της Θείας Μοναδικότητας (Ehadiyet) Του μέσα στην Ευρύτατη Θεία Ενότητα (Vahidiyet).

       Δηλαδή, όπως το φως του ήλιου για παράδειγμα που φωτίζει τα πάντα, όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται απέναντι του, αποτελεί ένα παράδειγμα ως προς την Θεία Ενότητα που φαίνεται στο σύνολο (Vahidiyet)· έτσι και οι  αντανακλάσεις του ηλίου, των εφτά χρωμάτων του, της θερμότητας του, του φωτισμού του πάνω σε όλα τα λαμπερά και διάφανα πράγματα ξεχωριστά -ανάλογα  με τα χαρακτηριστικά του κάθε αντικειμένου-  είναι ένα παράδειγμα ως προς την Θεία Μοναδικότητα (Ehadiyet) του Αλλάχ. Και αυτός που θα παρατηρήσει λοιπόν αυτό το εκτεταμένο φως του ηλίου ασφαλώς και θα παραδεχτεί ότι «Ο ήλιος της γης είναι ένας-ενιαίος και μοναδικός». Και με την παρατήρηση της φωτεινής και θερμής αντανάκλασης του ηλίου πάνω σε όλα τα λαμπερά αντικείμενα ακόμα και στις σταγονίτσες, δηλαδή, την αποκλειστική και μοναδική αντανάκλαση του ηλίου μαζί με όλες τις ιδιότητές του πάνω στο κάθε πράγμα ξεχωριστά, μπορεί να πει ότι ο ήλιος είναι κοντά σε όλα, και βρίσκεται στους καθρέπτες όλων των καρδιών.                

     Έτσι ακριβώς λοιπόν: Όπως, η απέραντη περιεκτικότητα της ευρύτατης ευσπλαχνίας του Πολυεύσπλαχνου Κατόχου Τέλειου Κάλλους  Αλλάχ (Rahman-ı Zülcemal) μας παρουσιάζει την Ευρύτατη Θεία Ενότητα (Vahidiyet) αυτού του Πολυεύσπλαχνου (Rahman) -και ότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει κανένας συνέταιρος και συμμέτοχος του… έτσι και ο έμβιος οικουμενικός συσχετισμός  που φέρει η κάθε ύπαρξη ο οποίος τους παρέχεται από τον Πολυεύσπλαχνο (Rahman), και το ότι τα πάντα, ιδιαίτερα τα έμβια όντα και ειδικότερα ο άνθρωπος, πίσω από το πέπλο της ευσπλαχνίας κατέχουν τους περισσότερους τίτλους και ιδιότητες του φωτός του Πολυεύσπλαχνου (Rahman) -και κατά κάποιο τρόπο την αντανάκλαση της παρουσίας Του… μας αποκαλύπτει και μας αποδεικνύει την Αποκλειστικότητα της Θείας Μοναδικότητας (Ehadiyet) αυτού του Πολυεύσπλαχνου (Rahman), και ότι είναι δίπλα στα πάντα και ότι είναι Αυτός που δημιουργεί και πράττει την κάθε λεπτομέρεια των πάντων.                 Ναι, όπως ο Πολυεύσπλαχνος (Rahman), μέσω της ευρύτατης Θείας Ενότητας (Vahdet) και της συμπόνιας Του, παρουσιάζει το μεγαλείο της μεγαλοπρέπειας Του στο σύνολο του σύμπαντος και πάνω στη γη· έτσι και με την αντανάκλαση της Θείας Μοναδικότητας Του (Ehad) πάνω στο κάθε έμβιο ον, ιδιαιτέρα στον άνθρωπο, και με το ότι συγκεντρώνει όλα τα δείγματα των αγαθών σε αυτό το άτομο και τα τοποθετεί αυτά σε όλα τα τεχνάσματα και στον εξοπλισμό του και τα ταξινομεί, και με το ότι του παρέχει ως οικία  το σύνολο του σύμπαντος χωρίς να το διαχωρίσει… μας ανακοινώνει το κάλλος της ιδιαίτερης στοργής Του, και μας γνωστοποιεί ότι έχει επικεντρώσει τις πολυποίκιλες  προσφορές Του  πάνω στον άνθρωπο.                  

       Και όπως για παράδειγμα, ο σπόρος του κάθε πεπονιού, είναι το επίκεντρο όλου εκείνου του πεπονιού, ασφαλώς και Αυτός που έχει φτιάξει τον σπόρο, είναι Αυτός που φτιάχνει και το πεπόνι, και έπειτα, με τους ειδικούς υπολογισμούς της γνώσης Του και τους αποκλειστικούς νόμους της σοφίας Του περί του πεπονιού αφαιρεί το σπόρο από αυτό, το συλλέγει και τον υλοποιεί. Και απολύτως τίποτα, εκτός από τον Έναν και Μοναδικό δεξιοτέχνη αυτού του πεπονιού δεν μπορεί να φτιάξει αυτόν τον σπόρο. Και είναι αδύνατο να το κάνει. 

     Έτσι ακριβώς λοιπόν, μέσω της εκδήλωσης της Θείας Ευσπλαχνίας (Rahman), το σύμπαν γίνεται σαν ένα δέντρο ή ένα αγρόκτημα, και η γη ένας καρπός ή ένα πεπόνι, και τα έμβια όντα και ο άνθρωπος ισχύουν σαν ένας σπόρος. Άρα βάσει αυτού του γεγονότος, ο Δημιουργός (Hâlık) και Απόλυτος Επιμορφωτής και Συντηρητής (Rab) του μικρότερου έμβιου όντος, χρήζει να είναι και ο Δημιουργός (Hâlık) όλης της γης και του σύμπαντος. 

    Εν συντομία: Όπως μέσω της ευρύτατης πραγματικότητας της «Αποκάλυψης των Μορφών» (Fettahiyet), η διαμόρφωση και η αποκάλυψη όλων των άψογων μορφών από μια απλή ύλη, αναμφισβήτητα μας αποδεικνύουν την Θεία Ενότητα (Vahdet)… έτσι και η πραγματικότητα της «Ευσπλαχνίας»  (Rahmaniyet) με την άψογα οργανωμένη διατροφή και τον τακτικό εφοδιασμό όλων των έμβιων όντων που έρχονται σε ύπαρξη και μπαίνουν στην επίγεια ζωή και ιδιαίτερα των νεογέννητων, χωρίς να ξεχάσει κανένα, και ότι η ίδια η ευσπλαχνία βρίσκεται παντού, κάθε στιγμή και σπεύδει σε κάθε άτομο ιδιαιτέρως… μας αποκαλύπτει ολοφάνερα όχι μόνο την Θεία Ενότητα (Vahdet), αλλά και την Θεία Μοναδικότητα (Ehadiyet) που εκδηλώνεται μέσα στην Θεία Ενότητα (Vahdet). 

      Για τον λόγω ότι Το Ρισαλέ-ι Νουρ  φέρει την τιμή να είναι άξιος καθρέπτης των ευλογημένων τίτλων Πάνσοφος (Hakîm) και Οικτίρμων (Rahîm), σε πολλά σημεία του Ρισαλέ-ι Νούρ έχουν εξηγηθεί και αποκαλυφθεί με ακράδαντα στοιχεία αρκετά ευφυολογήματα και εκδηλώσεις της πραγματικότητας της «Ευσπλαχνίας»  (Rahmet). Εδώ θα αρκεστούμε υποδεικνύοντας μόνο αυτόν τον ωκεανό  με αυτή τη σταγόνα και θα συντομέψουμε αυτό το ευρύτατο ζήτημα.