Έκτο Ευφυολόγημα

ΕΚΤΟ  ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑ

Η εξοικονόμηση και η τσιγκουνιά έχουν πολλές διαφορές. Όπως η ταπεινοφροσύνη είναι ένα αξιέπαινο γνώρισμα που πνευματικά είναι διαφορετική και φαινομενικά όμοια με την ταπεινότητα που προέρχεται από την διαφθορά. Κι όπως η υπεροψία η οποία είναι από τις κακές πράξεις, πνευματικά είναι διαφορετική από την αξιοπρέπεια αλλά φαινομενικά όμοια με αυτή την αξιέπαινη ιδιότητα.

 Έτσι και το ίδιο, η λιτότητα, η οποία είναι ένα χαρακτηριστικό του υψηλού ήθους του Προφήτη [Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου)], και ίσως είναι μια από τις αρχές της θεϊκής πάνσοφης ευταξίας του σύμπαντος, ναι αυτή η ίδια λιτότητα δεν έχει καμιά σχέση με την τσιγκουνιά η οποία είναι μια ανάμειξη της αθλιότητας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας και απληστίας. Ένα γεγονός που υποστηρίζει αυτή την πραγματικότητα:    

O Εξοχότατος Aμπτουλλάχ Ιμπν-ι Ομάρ ο οποίος είναι ένας από τους εφτά διάσημους Σαχάμπε[1] με το όνομα Aμπτουλλάχ (Abadile-i Seb`a) και ο πιο σπουδαίος και μεγαλύτερος γιος του Εξοχότατου Ομάρ Φαρούκ (Ρ.Α)[2]-του  χαλίφη του Ένδοξου Απόστολου του Αλλάχ-, αυτός ο ευλογημένος Aμπτουλλάχ ο οποίος ήταν από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες ανάμεσα στους Σαχάμπε, μια μέρα που βρισκόταν στην αγορά, με πρόθεση  εξοικονόμησης και διαφύλαξης της ασφάλειας και  ειλικρινείας τα οποία είναι οι βάσεις του εμπορίου, μπήκε σε μια έντονη διαμάχη κατά την διάρκεια της αγοραπωλησίας. Ένας άλλος Σαχάμπε τον παρατήρησε. Έχοντας την εντύπωση ότι αυτή η λογομαχία που έγινε για σαράντα δεκάρες είναι μια περίεργη τσιγκουνιά, για να καταλάβει το συμβάν, ακολούθησε από πίσω αυτόν τον πρωτοστάτη, τον γιο του αξιοσέβαστου χαλίφη Ομάρ που κατέχει μεγάλη δόξα πάνω στη γη.

Είδε ότι ο αξιοσέβαστος Aμπτουλλάχ μπήκε στο ευλογημένο σπίτι του. Στην πόρτα συνάντησε έναν φτωχό. Συζήτησε λιγάκι, αποχώρησε κι έφυγε. Μετά βγήκε από την δεύτερη πόρτα, του σπιτιού του κι εκεί συνάντησε έναν άλλο φτωχό. Συζήτησε λιγάκι και μαζί του, και ύστερα αποχώρησε κι έφυγε.

Ο Σαχάμπε που παρατηρούσε από μακριά ήταν περίεργος. Πήγε και ρώτησε αυτούς τους φτωχούς: “Ο Ιμάμης [ηγέτης] σταμάτησε δίπλα σας, τι έκανε;”

       Ο καθένας απ’ αυτούς είπε: “Μου έδωσε ένα χρυσό.”

Μετά ο Σαχάμπε είπε: “Φε-Σουμπχάναλλάχ!” [Υπερτέλειος είναι ο Αλλάχ!]. Σκέφτηκε ,“πώς είναι δυνατόν στην αγορά να τσακώνεται έτσι για σαράντα δεκάρες και μετά στο σπίτι του χωρίς να καταλάβει κανείς, με μια πλήρης ειλικρίνεια να δίνει δύο λίρες!” Πήγε, βρήκε τον αξιοσέβαστο Αμπτουλλάχ και του είπε:

“Ω Ιμάμη, λύσε μου αυτό το ζήτημα. Εσύ συμπεριφέρθηκες με αυτόν τον τρόπο στην αγορά κι έχεις δήξει μια άλλη συμπεριφορά στο σπίτι σου.”

Ως απάντηση σ’ αυτόν είπε: “Η στάση μου στην αγορά είναι μια κατάσταση που προήλθε από την εξοικονόμηση και από την ωριμότητα του μυαλού και από την διαφύλαξη της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης τα οποία είναι η αρχή και το πνεύμα της αγοραπωλησίας, σε καμιά περίπτωση δεν είναι τσιγκουνιά. Η συμπεριφορά μου στο σπίτι μου είναι μια στάση που προήλθε από την στοργή της καρδιάς και από την ωριμότητα της ψυχής. Ούτε εκείνο είναι τσιγκουνιά, ούτε αυτό είναι σπατάλη.”

Ο Ιμάμ Αζάμ ως ένα σημάδι σ’ αυτό το μυστήριο έχει πει: لاَ اِسْرَافَ فِى الْخَيْرِ كَمَا لاَ خَيْرَ فِى اْلاِسْرَفِ  

Δηλαδή “Όπως δεν υπάρχει σπατάλη στην αγαθοεργία και στην καλοσύνη -όμως προς αυτούς που το δικαιούνται- έτσι δεν υπάρχει και καμιά αγαθοεργία και καλοσύνη στην σπατάλη.”