Όγδοο Σημείο
ΟΓΔΟΟ ΣΗΜΕΙΟ: Πολλές εμβρίθειες της νηστείας του Ένδοξου Ραμαζάν είναι σχετικά με την προσωπική ζωή του ανθρώπου και μία από αυτές είναι:
Το Ραμαζάν αποτελεί υλική και πνευματική δίαιτα για τον άνθρωπο σαν ένα πολύ σημαντικό γιατρικό. Ιατρικώς, είναι μια τέτοια θεραπεία που, καθώς ο εαυτός του ανθρώπου -το ναφς, ενεργεί κατά το κέφι του στο θέμα του φαγητού και του ποτού, βλάπτει την υλική ζωή του ατόμου ιατρικά, παράλληλα όμως ορμώντας σε όλα κατά τύχη δίχως να σκέφτεται αν είναι επιτρεπτό -Χαλάλ ή απαγορευμένο -χαράμ, δηλητηριάζει έτσι και την πνευματική του ζωή. Πλέον, η υπακοή στην καρδιά και στο πνεύμα γίνεται ακόμα πιο δύσκολη για εκείνο - το ναφς, και με έναν τρόπο ασύδοτο παίρνει το χαλινάρι στα χέρια. Έτσι, ο άνθρωπος πια δεν μπορεί να καβαλήσει το εγώ -το ναφς του, αλλά απεναντίας καβαλιέται από αυτό.
Στο Ένδοξο Ραμαζάν, ο άνθρωπος μέσω της νηστείας οικειώνεται κατά κάποιο τρόπο με την εγκράτεια, γυμνάζεται την ασκητεία και μαθαίνει να ακούει εντολές. Σταματά να καλεί τις αρρώστιες γεμίζοντας το απελπισμένο, αδύναμο στομάχι με φαγητό πάνω σε φαγητό πριν ακόμα ολοκληρώσει την χώνεψη. Και εφόσον αξιώνεται και εγκαταλείπει το επιτρεπτό -χαλάλ μέσω της εντολής, αποκτά μια ικανότητα να συγκρατείται και απέναντι στο απαγορευμένο -χαράμ, και να υπακούει στην εντολή που προέρχεται από το μυαλό και τους θεϊκούς κανόνες. Πασχίζει για να μη βλάψει την πνευματική του ζωή.
Επιπλέον, η πλειονότητα των ανθρώπων πολλές φορές υποχρεώνεται στην πείνα. Η πείνα η οποία κάνει μια εξάσκηση για υπομονή και αντοχή, έχει ανάγκη από ασκητισμό. Η νηστεία του Ένδοξου Ραμαζάν αποτελεί μια εξάσκηση, έναν ασκητισμό, μια υπομονή και αντοχή μιας πείνας διάρκειας δεκαπέντε ωρών και αν είναι χωρίς το γεύμα πριν την αυγή δηλαδή το σαχούρ, είκοσι τεσσάρων ωρών. Δηλαδή μια θεραπεία στην ανυπομονησία και στην δυσανοχή τα οποία διπλασιάζουν τη συμφορά του ανθρώπου είναι και η νηστεία.
Ακόμη, το εργοστάσιο εκείνο του στομαχιού, κατέχει πολλούς υπηρέτες. Επίσης υπάρχουν πολλά όργανα του ανθρώπου που είναι σχετιζόμενα με αυτό. Εάν το ναφς, δεν διακόψει τις ενέργειες του κατά τη διάρκεια της ημέρας προσωρινά για ένα μήνα, τότε κάνει τους υπηρέτες εκείνου του εργοστασίου και τα όργανα του να ξεχάσουν τα προσωπικά τους προσκυνήματα, και τους απασχολεί με τον εαυτό του, τους επιβάλλει να λειτουργούν κάτω από την τυραννία του. Και όσο για τα υπόλοιπα εκείνα όργανα του ανθρώπου, τα αναστατώνει με το θόρυβο και τον καπνό εκείνων των πνευματικών μηχανισμών του εργοστασίου. Προσελκύει πάντα τα βλέμματα τους στον εαυτό του. Και παροδικά, τα κάνει να ξεχάσουν τα μεγαλοπρεπή καθήκοντα του. Γι’ αυτό το λόγο είναι λοιπόν που από παλιά, πολλοί άγιοι, για την πνευματική τους ωρίμανση, οικείωναν τους εαυτούς τους με τον ασκητισμό και με το να τρώνε και να πίνουνε με λιτότητα.
Όμως, με τη νηστεία του Ένδοξου Ραμαζάν οι υπηρέτες εκείνου του εργοστασίου (του στομαχιού), κατανοούν ότι δεν έχουν δημιουργηθεί μόνο και μόνο για το εργοστάσιο αυτό. Και τα υπόλοιπα όργανα, σε αντίθεση με τις ευτελείς διασκεδάσεις του εργοστασίου εκείνου, στο Ένδοξο Ραμαζάν, απολαμβάνουν αγγελικές και πνευματικές τέρψεις, και προσκολλούν τα βλέμματα τους σε αυτά. Για το λόγο αυτό, στο Ένδοξο Ραμαζάν, οι πιστοί , φθάνουν σε διάφορες λάμψεις, αφθονίες, πνευματικές χαρές αναλόγως με τα επίπεδα τους. Αισθήσεις όπως η καρδιά και η ψυχή, το μυαλό, το μυστήριο, σε εκείνον τον ευλογημένο μήνα, μέσω της νηστείας, βιώνουν πολλές προόδους και ευλογίες. Παρόλο που το στομάχι κλαίει, αυτοί τέρπονται με αθωότητα.