Μια αξιοπερίεργη συμφωνία, ταίριασμα και αιτία παραδειγματισμού:

Μια αξιοπερίεργη συμφωνία, ταίριασμα και αιτία παραδειγματισμού:

Οι τρεις από αυτούς που γράψανε “Το Δοκίμιο περί  Λιτότητας” ήταν ερασιτέχνες. Επίσης οι πέντε, έξη ήταν ξεχωριστοί αντιγραφής οι οποίοι αντιγράφανε από ξεχωριστά αντίγραφα μακριά ο ένας από τον άλλον, με διαφορετική γραφή ο καθένας, χωρίς να σκεφτούν τα ελίφ (ا) [το πρώτο γράμμα του αραβικού αλφαβήτου]. Στα συγκεκριμένα αντίγραφα τα γράμματα ελίφ, -χωρίς το εδάφιο στο τέλος- αριθμούν στα (51), ενώ μαζί με τα ελίφ του εδαφίου αριθμούν στα (53). Σ’ αυτά υπάρχει μια συμφωνία, ένας συντονισμός. Παράλληλα η χρονολογία σύνταξης του “Δοκιμίου περί Λιτότητας” και η χειρόγραφη αντιγραφή του, συμπίπτει κατά το ημερολόγιο Ρούμι (51) και ανάλογα κατά το σεληνιακό (Αραβικό) ημερολόγιο (53), αυτό το ταίριασμα, ο συντονισμός -ταβάφουκ αναμφίβολα δεν είναι μια σύμπτωση. Είναι ένα σημάδι που αποδεικνύει ότι η αφθονία της λιτότητας μπορεί να εμφανίσει θεϊκές δωρεές σε βαθμό -κεραμάτ. Και αυτή η χρονιά αξίζει να ονομαστεί, η χρονιά της λιτότητας.

Ναι μετά από δύο χρόνια με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο η θεία δωρεά -κεραμάτ αυτού του “Δοκιμίου περί Λιτότητας” επιβεβαιώθηκε με το γεγονός ότι η φτώχεια και καταστροφή και σπατάλη που υπήρχε παντού ανάγκασε την ανθρωπότητα και τον καθένα στη λιτότητα.